Bahçe Ürünlerinde Markalaşmanın Önündeki Engeller

Türkiye, ekolojik ve biyolojik zenginlikleriyle birlikte dünyada yüksek tarım potansiyeli yönüyle dikkat çeken bir ülkedir. Ülke toprağının yaklaşık % 5’ini bahçe bitkileri tarımına ayıran Türkiye, bu özelliğiyle bahçe bitkileri ülkesi olarak adlandırılmaktadır. Anavatanı olduğu ürünler kadar anavatanı olmadığı subtropik hatta tropik kökenli ürünleri de kaliteli bir şekilde yetiştirebilen Türkiye’nin, yıllık bahçe bitkileri üretimi yaklaşık 48 milyon ton dolayındadır. Türkiye bahçe bitkileri tarımında, yeterli üretim ve kalite olmasına rağmen üretilen ürünlerde markalaşmanın çok düşük düzeyde kaldığı görülmektedir. Bunun en önemli nedenleri olarak birbirinden bağımsız hareket eden (arazi varlığı az) küçük işletme sayısının fazla olması, sofralık tüketimlerde marka aranmaması ve özellikle iç piyasaya sunulan ürünler için standardizasyonun yapılmaması gösterilebilir. Üreticilerin ekonomik gelir elde edebilmeleri, tüketicilerin kaliteli ürün tüketebilmeleri, ürün ve kalite kayıplarının azaltılabilmesi için kaliteli üretimler yanında marka olmaya ve markalaşmaya da önem verilmesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Üretim, pazarlama, ekolojik zenginlik, biyolojik zenginlik

Barriers to Branding in Horticultural Crops

Turkey is a country which attracts the world’s attention with its ecological and biological wealth, and also with its high agricultural potential. Approximately, 5% of Turkey’s lands were spared for horticulture. So, it is called as a country of horticulture. Turkey, which can grow subtropical and even tropical crops as well as the crops which’s homeland is Turkey, can grow approximately 48 million t of horticultural crops per year. It can be seen that branding in horticultural crops in Turkey is too low compared to its production quality and number. The main reasons for this problem are, there are so many establishments (with small land size) which act independently from each other, customers don’t seek brands in table consumption and also, standardization rules don’t apply to products which are for domestic market. In order to producers earn more income, consumers to consume products with quality and to reduce product and quality losses, importance should be also given to branding as well as quality production.

Keywords:

Production, marketing, ecological wealth, biological wealth,

PDF

___

Ağaoğlu, S., Çelik, H., Çelik, M., Fidan, Y., Gülşen, Y., Günay, A., Halloran, N., Köksal, İ., Yanmaz, R., 2010. Genel Bahçe Bitkileri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. No: 1579, Ankara.
Alan, H., Yeloğlu, O., 2013. Markalaşma ve yenilikçilik. Siirt Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisadi Yenilik Dergisi, 1(1): 13-26.
Anonim, 2017a. 22.12.2016 Tarihli ve 6769 Numaralı Sınai Mülkiyet Kanunu, Marka Hakkı ve kapsamı. (http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6769.pdf), (Erişim tarihi: 29.06.2017).
Anonim, 2017b. Marka nedir? (https://www.turkticaret. net/marka-nedir), (Erişim tarihi: 29.06.2017).
Anonim, 2017c. Markalaşma nedir? İstanbul İşletme Enstitüsü, (http://www.iienstitu. com/ markalasma-nedir/), (Erişim tarihi: 29.06.2017).
Anonim, 2017d. Coğrafi işaret nedir? (http://www.tesk. org.tr/tr/calisma/sinai/cografi.html), (Erişim tarihi: 25.06.2017).
Anonim, 2017e. Coğrafi işaretler ve geleneksel ürün adları. (http://www.turkpatent.gov.tr/), (Erişim tarihi: 25.06.2017).
Anonim, 2018a. Gerçek alan ve izdüşüm alan. (https://cografyabilim.wordpress.com.), (Erişim tarihi: 25.06.2018).
Anonim, 2018b. Tarımsal örgütlenme tablosu (Ocak 2018). (https://www.tarim.gov.tr/TRGM/Link/33/Tarimsal-Orgutlenme-Tablosu.), (Erişim tarihi: 29.06.2018)
Anonim, 2018c. Bitkisel Üretim Kayıtları. (www.tuik.gov.tr), (Erişim tarihi: 29.06.2018).
Çeliktel, S., 2008. Markalaşma süreci ve stratejilerinin incelenmesi. Uzmanlık Tezi, T.C. Türk Patent Enstitüsü Markalar Dairesi Başkanlığı, Ankara, s. 5-9.
Günal, N., 2013. Türkiye’de iklimin doğal bitki örtüsü üzerindeki etkileri. Acta Turcica Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, 5(1): 1-22.
Karaçalı, İ., 2009. Bahçe Ürünlerinin Muhafaza ve Pazarlanması. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. No: 494, İzmir.
Kızılaslan, H., Doğan, H.G., 2013. AB ve Türkiye’de tarım sektöründe örgütlenme ve üretici birlikleri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1: 146-159.
Özcan, M., 1995. Tarım ürünlerinde standard ve kalitenin yeri ve önemi. Standard, 34(407) : 89-92.
Yücel, M., Babuş, D., 2005. Doğa korumanın tarihçesi ve Türkiye’deki gelişmeler. Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Dergisi, 11: 151-175.