Özel Bir Hastanede Birimler Arası Koordinasyonun Birim Kalite Sonuçları ile İlişkisinin Değerlendirilmesi

Amaç: Bu araştırmanın amacı, organizasyonel koordinasyonun hastane kalite hedeflerine olan etkisini ‎belirlemektir.Yöntem: Araştırmanın ana sonuç ölçütlerini, Birim Koordinasyon Performansı Ölçeği ve Birimler ‎Arası ‎Koordinasyon Düzeyi Ölçeği puanları oluşturmuştur. Araştırmanın verileri özel bir hastanede sabit çalışma birimi olan 258 katılımcıdan toplanmıştır. Veriler araştırmacıların geliştirdiği birim ‎düzeyinde ‎hastane hedeflerini, ‎koordinasyon mekanizmalarının yeterliliğini ve koordinasyon ‎sorunlarını ‎inceleyen Birim ‎Koordinasyon Performansı Ölçeği (22 madde) ve hastane içindeki oluşumlar (grup, ekip, birim vb.) ‎arası koordinasyon düzeyini ölçmek için 37 maddelik bir Birimler Arası ‎Koordinasyon Düzeyi Ölçeği ‎ile toplanmıştır. Ölçeklerin puanlaması ‎beşli likert tarzında yapılmıştır.‎Bulgular: Katılımcıların %66’sı (n=170) kadındı; çoğunluğu lise (%34; n=88), ön lisans (%29; n=74) ve lisans (%24; n=64) mezunu; %40’ı (n=102) 26-35 yaş grubunda idi. Cronbach α güvenilirlik katsayısı Birim Koordinasyon ‎Performansı ‎Ölçeği’nde 0,754, Birimler Arası ‎Koordinasyon ‎Düzeyi Ölçeği’nde ise 0,962 olarak hesaplanmıştır. ‎Birim Koordinasyon Performansı Ölçeği maddeleri toplam varyansın ‎‎%62,4’ünü ‎açıklayan üç faktör altında toplanmıştır. Birimler ‎Arası Koordinasyon Düzeyi Ölçeği ‎değişkenleri toplam ‎varyansın %72,9’unu açıklayan yedi faktör altında ‎toplanmıştır‎. Birim hedeflerine ‎ulaşma düzeyini olumlu yönde en ‎çok etkileyen ‎değişkenin, Uyum faktörü ‎olduğu ‎bulunmuştur. Koordinasyon ‎modelleri ve bu modelleri oluşturan faktörlerin birbirleri ‎ile hem çoklu, hem karşılıklı, hem farklı, ‎hem de benzer yönlerde etkileşimlere ‎sahip olduğu saptanmıştır. Sonuç: Bu araştırmada örgütsel koordinasyonu kapsayıcı bir şekilde değerlendirmede kullanılabilecek ölçekler geliştirilmiş, örgütsel bir ortamda denenmiş ve ‎koordinasyon kapsamının bir sağlık kurumunda ‎kurumsal sonuçlara olan etkisi gösterilmiştir. ‎Böylece sağlık sistemi gibi karmaşık sistemlerin ‎yönetimi için bir türlü uygulama ‎ve gerçeklik düzeyine çıkamayan etkili ‎koordinasyonun sağlanması konusunda bir temel ‎oluşturulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Koordinasyon, Örgütsel Hedefler, Bölümlerarası İlişkiler, Hastaneler, Kalite İyileşmesi

Organizational Coordination and Its Relationship with the Quality Evaluations of the Departments in A Private Hospital

Aim: This study aimed to determine the effect of organizational coordination on hospital quality targets.Methods: The main outcome measures of the study were Unit Coordination Performance Scale and Inter-Unit Coordination Level Scale scores. The data of the study were collected from 258 participants who had fixed positions in a private hospital. The data were collected by the Unit Coordination Performance Scale (22 items) evaluating hospital targets at the unit level and the effectiveness of the coordination mechanisms and the 37-item Inter-Unit Coordination Level Scale assessing the coordination level between the different units (groups, teams, units, etc.)‎ in the hospital. Scoring was done in a five-point likert style.Results: 66% of the participants (n = 170) were female, the majority of them had high school (34%; n= 88), pre-license (29%; n = 74) and bachelor's degree (24%; n = 64) education, 40% (n = 102) were in the 26-35 years age group. The Cronbach α reliability coefficient was calculated as 0.754 for the Unit Coordination Performance Scale and 0.962 for the Inter-Unit Coordination Level Scale. The Unit Coordination Performance Scale items were grouped under three factors explaining 62.4% of the total variance. The Inter-Unit Coordination Level Scale was grouped under seven factors explaining 72.9% of the total variance. It was found that the variable that most positively affected the achievement of the unit targets was the Adaptation factor. Coordination models and the factors forming these models have been found to have interactions with each other both in mutual, multiple, concordant, and discordant ways.Conclusion: In this research, scales that can be used to evaluate organizational coordination in an inclusive manner have been developed, tested in an organizational environment and the scope of coordination has been shown to have an effect on institutional outcomes in a health institution. Thus, this study serves as a basis for the management of complex systems such as hospitals to ensure effective coordination, which is difficult to implement in reality.

Keywords:

Coordination, Interdepartmental Relations, ‎Organizational Goals, Hospitals, Quality Improvement,

PDF

___

Ackroyd, S. Reviewed Work(s) (1998). “How Organizations Act Together: Interorganizational Coordination inTheory and Practice”. By Ernest R. Alexander, Review by: Stephen Ackroyd, Source: Administrative Science Quarterly, http://www.jstor.org/stable/2393606 Accessed: 17-02-2018 14:50 UTC 8 Ocak 2018’de alınmıştır.
Akın, U. (2004). Metropoliten Kent Yönetiminde İletişim ve Eşgüdümün Bilişim Teknolojileri Işığında Değerlendirilmesi: İstanbul Örneği (Doctoral dissertation, Fen Bilimleri Enstitüsü).
Althaus, C., Bridgman, P., and Davis, G. (2007). The Australian policy handbook (4th ed.). Crows Nest: Allen and Unwin.
Anne-Marie J. Audet, Michelle M. Doty, Jamil Shamasdin, and Stephen J. Schoenbaum (2005), Physicians' Views on Quality of Care: Findings from the Commonwealth Fund National Survey of Physicians and Quality of Care. New York: Commonwealth Fund.
Arkan, S. (2008). Ekip Çalışmasının Etkinliğinde İletişiminin Rolü: Müşterilerle Doğrudan İlişki İçerisinde Olan Ekiplerde Bir Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Bardram, J. E. (2000). Temporal Coordination–on Time and Coordination of Collaborativeactivities at A Surgical Department. Computer Supported Cooperative Work (CSCW), 9(2), 157-187.
Baştürk, F., (Yayımlanmamış).Yönetimde Koordinasyon Çabaları ve Kurumlar Arası Koordinasyonun Hastanelere Etkisi (Özel Bir Hastanede Birimler Arası Koordinasyonun Birim Sonuçları İle İlişkisi). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstütisi, Sağlık Kurumları Yönetimi.
Baştürk, F., Orhaner, E., (Basımda). Organizasyonel Koordinasyon Araştırmaları İçin Bir Çerçeve; Kordinasyonu Oluşturan ve Etkileyen Faktörler. (2018).
Biostein, S. (1983). The coordination dimensions scale: A tool to assess interorganizational relationships. J. Soc. & Soc. Welfare, 10, 424.
Brunsson N. (2003). Organized hypocrisy. In: Czarniawska B, Sevon G, editors. The Northern Lights: Organization Theory in Scandinavia. Copenhagen: Liber, Abstract, Copenhagen Business School Press, 201–22.
Crowston, K. (2015). “The Bug Fixing Process in Proprietary And Free/Libre Open Source Software: A Coordination Theory Analysis”. In Business Process Transformation Routledge, 85-116.
DeChurch, L. A., and Mesmer-Magnus, J. R. (2010). “The Cognitive Underpinnings of Effective Teamwork: A Meta-Analysis”. Journal of Applied Psychology, 95(1), 32.
Espinosa, A., Kraut, R., Slaughter, S., Lerch, J., Herbsleb, J., & Mockus, A. (2002). Shared mental models, familiarity, and coordination: A multi-method study of distributed software teams. ICIS 2002 Proceedings, 39.
Espinosa, J. A., Armour, F., Boh, W. F., and Clark, M. A. (2012). A Self-Fueling Coordination Model for Enterprise Architecting Effectiveness. In System Science (HICSS), 2012 45th Hawaii International Conference on IEEE, 4240-4249.
Gittell, J. H. (2009). High performance healthcare: Using the power of relationships to achieve quality, efficiency and resilience. New York: McGraw-Hill.
Gittell, J. H., Seidner, R., & Wimbush, J. (2010). A relational model of how high-performance work systems work. Organization science, 21(2), 490-506.
Hughes, C. E., Ritter, A., & Mabbitt, N. (2013). Drug policy coordination: Identifying and assessing dimensions of coordination. International Journal of Drug Policy, 24(3), 244-250.
Karahan, A (2011). Üretim, Lojistik ve Pazarlama Departmanlari Arasindaki Koordinasyonun Isletme Performansina Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Universitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Kaşoğlu, A. M. (1994). İşletme Yönetiminde Koordinasyonun Önemi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kozlowski, S. W. and Bell, B. S. (2013). Work Groups and Teams in Organizations: Review Update. ILR School, 269-298.
Kozlowski, S. W., Chao, G. T., Grand, J. A., Braun, M. T., and Kuljanin, G. (2013). “Advancing Multilevel Research Design: Capturing The Dynamics of Emergence”. Organizational Research Methods, 16(4), 581-615.
Lepine, J. A., Piccolo, R. F., Jackson, C. L., Mathieu, J. E., and Saul, J. R. (2008). “A Meta‐Analysis of Teamwork Processes: Tests of A Multidimensional Model and Relationships With Team Effectiveness Criteria”. Personnel Psychology, 61(2), 273-307.
Mathieu, J. E., & Schulze, W. (2006). The influence of team knowledge and formal plans on episodic team process-performance relationships. Academy of Management Journal, 49(3), 605-619.
Mcphee, R. D., and Iverson, J. O. (2013). “Activity Coordination And The Montreal School”. Organization and Organizing: Materiality, Agency and Discourse, 109-124.
Okhuysen, G. A., and Bechky, B. A. (2009). “Coordination in Organizations: An İntegrative Perspective”. Academy of Management Annals, 3(1), 463-502.
Osifo, C. (2012). Organization and Coordination: An Intra-and Inter Performance Perspective. In Proceedings of the University of Vaasa. 3(5), 124.
Özkan, O., & ORHANER, E. Özel Hastane Yöneticilerinin Yalın Yönetime Yönelik Görüşleri; Ankara İli Örneği. Türkiye Sağlık Bilimleri ve Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1-12.
Ren, Y., Kiesler, S., & Fussell, S. R. (2008). “Multiple Group Coordination in Complex And Dynamic Task Environments: Interruptions, Coping Mechanisms, and Technology Recommendations”. Journal Of Management İnformation Systems, 25(1), 105-130.
Sakai, M., Naruse, T., & Nagata, S. (2016). “Relational Coordination Among Home Healthcare Professions and Goal Attainment in Nursing Care”. Japan Journal of Nursing Science, 13(3), 402-410.
Scheerer, A., Hildenbrand, T., & Kude, T. (2014, January). Coordination in large-scale agile software development: A multiteam systems perspective. In System Sciences (HICSS), 2014 47th Hawaii International Conference on (pp. 4780-4788). IEEE.
Sherman, J. D., and Keller, R. T. (2011). “Suboptimal Assessment of İnterunit Task İnterdependence: Modes of İntegration and İnformation Processing for Coordination Performance”. Organization Science, 22(1), 245-261.
Sundewall, J., & Sahlin-Andersson, K. (2006). Translations of health sector SWAps—a comparative study of health sector development cooperation in Uganda, Zambia and Bangladesh. Health policy, 76(3), 277-287.
Tarım M. (2017). Http://Www.Sdplatform.Com/Dergi/1033/Saglik-Sektorunde-Deger-Temelli-Yonetim.Aspx SD (Sağlık Düşüncesi ve Tıp Kültürü) Dergisi, Haziran-Temmuz-Ağustos 2017 Tarihli 43. Sayıda, Sayfa 74-75’te Yayımlanmıştır. 22 Apustos 2018’da erişilmiştir.
Uddin, M. S., and Hossain, L. (2011). “Social Networks Enabled Coordination Model for Cost Management of Patient Hospital Admissions”. Journal For Healthcare Quality, 33(5), 37-48.
Üstün T. (2015). Ülkemiz Trafik Olay Yönetiminde Kurumlararası Koordinasyonun Planlanması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Yaşlıoğlu, M. M. (2017). “Sosyal Bilimlerde Faktör Analizi ve Geçerlilik: Keşfedici ve Doğrulayıcı Faktör Analizlerinin Kullanılması”. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46, 74-85.
Yıldırım, S. (1998). Koordinasyon Yöntemlerinin Yönetsel Başarıya Etkilerinin Araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kocaeli, 16-120.
Zackrison, E. J., Seibold, D. R., and Rice, R. E. (2015). “Organizational Coordination and Communication: A Critical Review and İntegrative Model”. Annals of the International Communication Association, 39(1), 195-233