TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARINDA (2006, 2015, 2018) ÖĞRETİM TEKNOLOJİLERİ
Hızlı bir şekilde gelişen ve değişen çağımızda teknolojinin yansımaları eğitimi dolayısıyla öğretim programlarını etkilemektedir. Bu gelişime yetişebilmek ihtiyaçları karşılayabilmek için öğretim programları güncellenmektedir. Teknoloji bütün derslerde olduğu gibi Türkçe dersinde de değişimlere yol açmaktadır. Türkçe Dersi Öğretim Programı, öğretim sürecinde Türkçe öğretmenine yol gösterir. Literatürde Türkçe Dersi Öğretim Programlarının pek çok açıdan incelendiği karşılaştırıldığı araştırmalar mevcuttur. Ancak bu araştırmalarda öğretim teknolojilerini başlı başına irdeleyen bir araştırmaya rastlanılmamıştır. Bu doğrultuda araştırmada 2006, 2015 ve 2018 Türkçe Dersi Öğretim Programlarının öğretim teknolojileri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programı bir yıl içinde küçük değişikliklerle güncellendiği için araştırmada incelemeye alınmamış güncel olan 2018 Programı tercih edilmiştir. Türkçe Dersi Öğretim Programlarının incelenmesinde nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada kullanılan dokümanlar birinci elden kaynaklardır. İçerik analizi sürecinde programlardaki öğretim teknolojilerine ilişkin ifadeler iki uzman tarafından ayrı ayrı belirlenmiş sonrasında karşılaştırıldığında tamamının aynı olduğu görülmüştür. Kodlamaların gruplandırılması sonucunda yetkinlikler, Türk Millî Eğitiminin genel amaç ve temel ilkeleri, öğrenme öğretme yaklaşımı, temel yaklaşımlar, öğrenme alanları, temalar, metinler, kazanımlar, etkinlikler, ölçme ve değerlendirme başlıkları ortaya çıkmıştır. Bu başlıklar programlardan verilen örneklerle detaylı bir şekilde açıklanmaya çalışılmıştır. Programlar karşılaştırıldığında sırasıyla 2006, 2015 ve 2018 Türkçe Dersi Öğretim Programlarında öğretim teknolojilerine zamanla daha fazla yer verildiği belirlenmiştir.
INSTRUCTIONAL TECHNOLOGIES IN TURKISH LESSON CURRICULUMS (2006, 2015, 2018)
The reflections of technology in our rapidly developing and changing era affect education and accordingly curriculums. To catch up with this development and to meet the emerging needs, curriculums need to be renewed. Technology, as in all the other lessons, leads to changes in the Turkish lesson. The Turkish Lesson Curriculum guides the teacher along the instructional process. In the literature, there is research investigating and comparing Turkish Lesson Curriculums in many respects. However, there is no research discretely focusing on instructional technologies in relation to teaching Turkish. In this respect, the current study aimed to investigate the 2006, 2015 and 2018 Turkish Lesson Curriculums in terms of instructional technologies. As the 2017 Turkish Lesson Curriculum was updated with small changes within a year, it was not investigated in the current study; instead, the 2018 Curriculum was preferred. In the analysis of the Turkish Lesson Curriculums, the document analysis method; one of the qualitative research methods, was used. The documents used in the current study are first hand resources. During the content analysis process, statements about instructional technologies in the curriculums were determined by two experts separately and then when they were compared later, they were found to be completely same. As a result of the grouping of codings, the following headings emerged: Competences, general objectives and basic principles of the Turkish National Education, learning-teaching approach, basic approaches, learning areas, themes, texts, learning outcomes, activities, measurement and evaluation. These headings were attempted to be explained in detail with the examples given from the curriculums. When the curriculums were compared, it was determined that more place was gradually allocated to instructional technologies over time in the 2006, 2015 and 2018 Turkish Lesson Curriculums.
___
- Arı, G. (2016). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı sözlü iletişim öğrenme alanındaki
kazanımlara eleştirel bir bakış. Sakarya University Journal of Education, 6(2), 235-253.
- Aydın, E. (2017). Türkçe Dersi Öğretim Programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. Turkish
Studies, 12(28), 41-66.
- Bağcı Ayrancı, B., Mutlu, H. H. (2017). 2006, 2015 ve 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programlarının
karşılaştırılması. International Journal of Language Academy, 5(7), 119-130.
- Bal, B. (2014). Türkçe Dersi Öğretim Programlarında yaratıcı düşünme. Turkish Studies, 9(9), 247-257.
- Bayburtlu, Y. S. (2015). 2015 Türkçe Dersi Öğretim Programı ve 2006 Türkçe Dersi Öğretim
Programının değerlendirilmesi. Turkish Studies, 10(15), 137-158.
- Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry research design. California: Sage.
- Demir, S., Sinan, A. T. (2016). Türkçe ders kitaplarındaki metinlerin anlam
yapıları üzerine bir
inceleme. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(2), 1324-1342.
- Demirel, Ö. (2012). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem.
- Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme. Ankara: Anı.
- Girgin, Y. (2011). Cumhuriyet Dönemi (1929-1930, 1949, 1981) Ortaokul Türkçe Öğretimi
Programlarının içerik, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeyi. Adnan
Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 11-26.
- Karadağ, Ö. (2012). Duygusal zekâ açısından Türkçe Dersi Öğretim Programı (6, 7, 8. sınıflar). Mustafa
Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 567-579.
- Lüle Mert, E. (2013). İlköğretim Türkçe Programı ile Türkçe Çalışma Kitaplarındaki kazanım ve
etkinliklerin sözcük öğretimi açısından değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitim Dergisi, 2(5),
13-31.
- Maviş, F. Ö. (2015). İngilizce Dersi Öğretim Programı ile Türkçe Dersi Öğretim Programı arasında
hedef, içerik, öğrenme/öğretme durumu ve değerlendirme süreçleri uyumu. Turkish Studies,
10(11), 1083-1098.
- MEB (2018). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.
- MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı.
Ankara: MEB.
- MEB. (2015). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB.
- Melanlıoğlu, D. (2008). Kültür aktarımı açısından Türkçe Öğretim Programları. Eğitim ve Bilim, 33(50),
64-73.
- Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma. (Çev. Ed. Selahattin Turan). Ankara: Nobel.
- Özçelik, D. A. (1998). Eğitim programları ve öğretim (genel öğretim yöntemi). Ankara: ÖSYM
Yayınları.
- Strauss, A. L. (2003). Qualitative analysis for social scientists. UK: Cambridge University Press.
- Şahin, D., Bayramoğlu, C. D. (2016). 2015 Türkçe Öğretim Programının metin tür ve tema seçimi
bakımından değerlendirilmesi. Turkish Studies, 11(3), 2095-2130.
- Temizkan, M., Atasoy, A. (2014). Cumhuriyet Dönemi Türkçe Eğitimi ve Öğretimi Programlarında
Yazma Becerisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 2(2), 42-71.