11970

ORTAOKULLARDA ÇALIŞAN TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN ÖĞRENME ALANLARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Ülkemizde ana dili eğitimi Türkçe dersleriyle öğrencilere aktarılmaktadır. Türkçe Öğretim Programları'nı uygulayan kişiler Türkçe öğretmenleridir. Türkçe öğretmenleri bu programlar hakkında doğru tespitler yapabilirler. Programın eksik yanlarını belirleyebilir, doğru yanlarını ön plana çıkarıp ders verimini artırabilir ve bu doğru yönleri sonraki programa aktarmada program geliştirmecilere fikir verebilirler. Bu sebeple Türkçe öğretmenlerinin Türkçe Öğretim Programları'yla ilgili düşünceleri öğretmenlerinin Türkçe Öğretim Programları'yla ilgili düşünceleri değerlendirilmek öğretmenlerinin öğrenme alanlarına ilişkin görüşlerini değerlendirmek amacıyla yapılan bu çalışmanın modeli, konunun bütüncül olarak analiz edilmesine imkân veren nitel çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu Şanlıurfa'da Milli Eğitim Bakanlığına bağlı ortaokullarda çalışan Türkçe öğretmenleri oluşturmaktadır. Bu öğretmenler Şanlıurfa ili Haliliye, Karaköprü ve Eyyübiye ilçelerinde yer alan farklı ortaokullardan "basit seçkisiz örneklem" yöntemine göre belirlenmiş 60 Türkçe Öğretmeninidir. Verilerin toplanmasında öğretmen görüşme formu kullanılmıştır. Bu formda, öğretmenlere standartlaştırılmış açık uçlu görüşme yöntemiyle dört soru sorulmuştur. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Bu araştırmaya ait dört alt problem cümlesi bulunmaktadır. Bu alt problem cümleleri Türkçe öğretmenlerinin öğrenme alanlarına yönelik kazanım, hazırlık çalışmaları, etkinlik ve ölçme değerlendirme uygulamalarına ilişkin görüşlerini elde etmek amacıyla öğretmenlerinin öğrenme alanlarında yer alan kazanımlara yönelik olarak görüşlerine baktığımızda 60 Türkçe öğretmeninden 38'i bu kazanımları uygun bulmadığını, 22'si ise bu kazanımları uygun bulduğunu belirtmiştir. Kazanımları uygun bulmayan 38 Türkçe öğretmeninin 12'si kazanım sayısı fazla olduğu için 9'u da kazanımlar öğrencilerin ilgi, seviye ve ihtiyaçlarına uygun olmadığından Türkçe Öğretim Programları'nda yer alan kazanımları uygun bulmamışlardır. İkinci alt probleme cevap veren 60 Türkçe öğretmeninden 45'i hazırlık çalışmalarını uygun bulmamış, 15'i ise uygun bulmuştur. Hazırlık çalışmalarını uygun bulmayan 45 öğretmenden 9'u sınıftaki teknolojik imkânları yetersiz bulmuş, 6'sı hazırlık çalışmaları için yeterli süre olmadığını söylemiş, 7'si de hazırlık çalışmalarını öğrenci seviyesine uygun bulmamıştır. Hazırlık çalışmalarını uygun bulan 15 öğretmenin 7'si hazırlık çalışmalarını dersin işlenişe temel oluşturduğu için uygun bulmuştur. Araştırmanın üçüncü alt probleminde öğrenme alanlarının ders işleme sürecindeki etkinliklere yansımasının öğretmen görüşlerine göre nasıl olduğu tespit edilmeye çalışılmıştır. Buna göre 60 Türkçe öğretmenin 21'i öğrenme alanlarının etkinliklere yeterince yansıdığını düşünmüştür. 39 öğretmen ise öğrenme alanlarının ders işleme sürecindeki etkinliklere yansımadığını düşünmüştür. Dördüncü alt problemde ise Türkçe Öğretim Programları'ndaki ölçme ve değerlendirme uygulamaları öğretmen görüşlerine göre değerlendirmeye çalışılmıştır. Araştırmaya katılan 60 öğretmenden 1'i bu alt probleme cevap vermemiş, 20'si ölçme ve değerlendirme uygulamalarının yeterli olduğunu belirtmiş, 39'u ise bu uygulamaları yetersiz bulmuştur. 2016-2017 yılında yeni hazırlanmış olan Türkçe Öğretim Programı (1-8. Sınıflar) ilkokul ve ortaokullarda uygulanmaya konulacaktır. Bu sebeple bu çalışma geçtiğimiz 10 yılda kullanılmış olan Türkçe Öğretim Programı'nın bir değerlendirmesidir. Bundan sonra hazırlanacak olan Türkçe Öğretim Programları, yapılan bu çalışmanın sonuçları da dikkate alınarak hazırlanmalıdır

AN ASSESSMENT ON THE LEARNING SCOPES OF SECONDARY SCHOOL TURKISH LANGUAGE TEACHERS

Native language education is transferred to students by Turkish lessons. People who apply Turkish Education Curriculum are Turkish teachers. Turkish teachers can make true establishing about these curriculums. They can determine curriculums imperfect parts, increase lessons productivity by making the true parts of the curriculum more important and they can give and idea to the program makers about transferring these true parts to the next curriculum. Therefore, thoughts of Turkish teachers about education curriculums are fairly important. Also in this research, it is wanted to evaluate Turkish teachers thought about Turkish Education Curriculum. This study which aims to determine views of secondary schools Turkish Language teachers on learning areas is a qualitative research that enables analyzing the data holistically. The participants of the study were Turkish Language teachers working at state secondary schools in province of Şanlıurfa. These teachers are 60 Turkish teachers determined according to a simple random simpling method from different secondary schools located in Haliliye, Karaköprü and Eyyübiy counties of Şanlıurfa province. When gaining the data use teacher interview form. At this form, asked four question to teachers with standartized open-ended interview method.There are four sub-problem sentences of the study. These sentences of sub-problems are revealed for gaining Turkish Language teachers’ point of views on learning areas in terms of acquisition, preparation process, tasks and the process of assessment and evaluation. When we look at the opinion concerned with the gains in learning areas of the Turkish language teachers who have participated to the research, we see that 38 out of 60 Turkish language teachers found these gains inappropriate and 22 of them found these gains appropriate. Among these 38 Turkish language teachers those found the gains in Turkish Education Program inappropriate, 12 of them found in this way because these gains are many in number and 9 of them found in this way because these gains are not in conformity with interests, levels and needs of students. 45 out of 60 Turkish language teachers who have responded second sub-problem found the preparatory work inappropriate and 15 of them found the preparatory work appropriate. Among these 45 Turkish language teachers those found the preparatory work inappropriate, 9 of them found technological facilities in classroom insufficient, 6 of them stated that there was not enough time for the preparatory work and 7 of them found the preparatory work appropriate for student's level. 7 out of 15 teachers found the preparatory work appropriate because of the fact that the preparatory work forms the basis for teaching lesson. In the third sub problem of the research, opinions of teachers concerned with reflection of learning fields to the activities in the course of teaching lesson have been tried to be detected. Accordingly, 21 out of 60 Turkish language teachers thought that learning fields reflected to the activities. The rest 39 teachers thought that learning fields did not reflect to the activities in the course of teaching lesson. In the fourth sub-problem, assessment and evaluation practices in the Turkish Education programs have been evaluated according to the views of teachers. 1 out of 60 teachers who have participated to the research did not respond to this sub-problem, 20 of them stated that assessment and evaluation practices were adequate and the rest 39 of them found these practices insufficient. In the 2016-2017 educational season, a brand new Turkish Education Curriculum (1st -8th Grades) will be implemented in primary and secondary schools. Therefore, this study is an assessment of the Turkish Education Curriculum used in the past 10 years. The result of this study should also be considered in the preparation of Turkish Education Curriculum which will be prepared in the future

PDF

___

Arhan, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Eğitimi (Ankara İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Arı, A. (2002). İlköğretim Uygulamalarının Değerlendirilmesi (Normal, Taşımalı ve Yatılı İlköğretim Okullarının Karşılaştırılması). Milli Eğitim Dergisi. Sayı 153-154. (Kış-Bahar 2002).
Arslan, F. (2010). Türkçe Ve Sınıf Öğretmenlerinin Konuşma Eğitimi Ve Konuşma Etkinlikleri Hakkındaki Görüşleri (Kırıkkale İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kırıkkale.
Balcı, A., Coşkun, E. ve Tamer, M. (2012). Cumhuriyet Dönemi Türkçe Dersi Öğretim Programlarının Genel Amaçları Bakımından Değerlendirilmesi. Dil Ve Edebiyat Eğitimi Dergisi. Sayı 1(1). (Kış 2012).
Bekci, B. (2007). İlköğretim Birinci Kademe 4. ve 5. Sınıfta Değerlendirme Araçlarının Çoklu Kullanımı Ve Öğretmenlerin Bu Araçların Kullanımına İlişkin Yeterlik Düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Bektaş, D. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı’nın ve Uygulamalarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi (Ordu İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Trabzon.
Büyükikiz, K. K. (2009). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Söz Dizimi ve Anlatım Bozuklukları Üzerine Bir Araştırma. Gazi Türkoloji Araştırmaları Dergisi. Sayı 4. (Mayıs 2009).
Coşkun, E., Balcı, A. ve Arısoy, A. M. (2010). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Türkçe Dersleri İçin Oluşturdukları Hazırlık ve Anlama Çalışmalarının Değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Sayı 9(2).
Çelik, M. E. (2012). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım Becerilerinin Farklı Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Turkish Studies. Sayı 7(1). (Mart 2012).
Demir, S. ve Şahin, S. (2009). İlköğretim Okullarında 1-5. Sınıflarda Yapılandırmacılık Yaklaşımına Göre Oluşturulan Eğitim Programlarının Uygulanmasında Öğretmenlerin Karşılaştıkları Sorunlar. Journal of Qafqaz University. Sayı 26.
Doğan, Y. (2008). İlköğretim Yedinci Sınıf Öğrencilerinin Dinleme Becerisini Geliştirmede Etkinlik Temelli Çalışmaların Etkililiği. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. Sayı 6(2). (Bahar 2008).
Doğan, Y. ve Yılmaz, M. (2012). Fen ve Teknoloji Dersinde Öğretim Teknolojilerinin Kullanımının İncelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi. Sayı 2(2).
Duban, N. ve Küçükyılmaz E. A. (2008). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Alternatif ÖlçmeDeğerlendirme Yöntem ve Tekniklerinin Uygulama Okullarında Kullanımına İlişkin Görüşleri. İlköğretim Online. Sayı 7(3).
Durukan, E. (2013). Öğretmen Görüşleri Açısından Türkçe Dersi Öğretim Programı Kazanımları. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi. Sayı 8. (İlkbahar 2013).
Ertürk, A. İ. (2008). Yenilenen ilköğretim Türkçe Programlarındaki 6. Sınıf Okuma Alanı Hedefleri ile ilgili Öğretmen Görüşleri ve Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Afyon.
Fidan, N.K. (2008). İlköğretimde Araç Gereç Kullanımına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim. Sayı 1(1).
Göçer, A. (2010). Türkçe Öğretiminde Yazma Eğitimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. Sayı 3(12). (Kasım 2010).
Göçer, A. (2007). Bir Öğrenme Alanı Olarak Anlama Eğitimi ve Türkçe Öğretimindeki Yeri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Sayı 23(2). (Şubat 2007).
Güfta, H. ve Özçakmak, H. (2013). İlköğretim 6-8. Sınıf Türkçe Ders Kitaplarındaki Yazma Etkinliklerinin Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi Dergisi. Sayı 10(21).
Güneş, F. (2012). Testlerden Etkinliklere Türkçe Öğretimi. Dil Ve Edebiyat Eğitimi Dergisi. Sayı 1(1). (Kış 2012).
Güven, A. Z. (2011). İlköğretim 2. Kademe Türkçe Dersi Öğretim Programına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 29. (Nisan 2011).
Karacaoğlu, Ö.C. ve Acar, E. (2010). Yenilenen Programın Uygulanmasında Öğretmenlerin Karşılaştığı Sorunlar. Yüzüncüyıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 1. (Haziran 2010).
Karadüz, A. (2009). Türkçe Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirme Uygulamalarının “Yapılandırmacı Öğrenme” Kavramı Bağlamında Eleştirisi. Bursa Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 22(1).
Karamustafaoğlu, S., Çağlak, A. ve Meşeci, B. (2012). Alternatif Ölçme Değerlendirme Araçlarına İlişkin Sınıf Öğretmenlerinin Öz Yeterlilikleri. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 1(2).
Kılıçoğlu, M. (2009). 2005 Türkçe Ders Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi: İli Örneği. Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Trabzon.
Melanlıoğlu, D. ve Karakuş Tayşi, E. (2013). Türkçe Öğretim Programındaki Dinleme Kazanımlarının Ölçme Değerlendirme Yöntemleri Bakımından Sınıflandırılması. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi. Sayı 2(6). (Bahar 2013).
Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Özbay, M. (2003). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset.
Özbay, M. (2009). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. (3. Basım). Ankara. Öncü Kitap.
Özdemir, S. M. (2008). Yeni İlköğretim Programlarının Birleştirilmiş Sınıflarda Uygulanabilirliğine İlişkin Nitel Bir Çalışma. 17. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. (1-3 Eylül 2008).
Sandıkçı, C. (2006). Öğretmenlerin İlköğretim Altı, Yedi ve Sekizinci Sınıf Türkçe Dersi Öğretimi Uygulamalarıyla İlgili Görüşleri (Konya İlinde Bir İnceleme). Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
Senemoğlu, N. (2004). Gelişim Öğrenme ve Öğretim, Kuramdan Uygulamaya. (9. Basım). Ankara: Gazi Kitabevi.
Susar Kırmızı, F. ve Akkaya, N. (2009). Türkçe Öğretimi Programında Yaşanan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 25.
Şahin, İ. (2007). Yeni İlköğretim 1. Kademe Türkçe Programının Değerlendirilmesi. İlköğretim Online. Sayı 6(2). (Mayıs 2007).
Şahin, S. ve Abalı Öztürk, Y. (2014) Sınıf Öğretmeni Adaylarının Alternatif Ölçme-Değerlendirme Yöntemlerine İlişkin Görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi. Sayı 22(1). (Ocak 2014).
Şenel Çoruhlu, T., Er Nas, S. ve Çepni, S. (2009). Fen Ve Teknoloji Öğretmenlerinin Alternatif Ölçme Değerlendirme Tekniklerini Kullanmada Karşılaştıkları Problemler: Trabzon Örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 6(1).
Türkel, A. (2013). Yaratıcı Dramanın Yaratıcı Yazma Başarısına ve Yazmaya Karşı Tutuma Etkisi (Ortaokul 8. Sınıf Örneği). Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 36.
Tutar, H. ve Yılmaz, M. K. (2010). Genel İletişim Kavram ve Modeler. Ankara: Seçkin. Tonyalı, E. (2010). Yaratıcı Yazma Uygulamalarının İlköğretim Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Yazma Becerilerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bolu.
Tosunoğlu, M. (2010). Farklı Yazı Stillerinin Okuduğunu Anlama Sürecine Etkisi. Türklük Bilimi Araştırmaları. Sayı 27. (Ocak 2011).
Yalar, T. (2010). İlköğretim 3. Sınıflarda Türkçe Dersi Öğretiminde Karşılaşılan Sorunların Öğretmen Görüşlerine Göre Belirlenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı 15.
Yaylı, D. ve Solak, M. (2014). Ortaokul Türkçe Ders Kitaplarında Ve Öğretmen Kılavuz Kitaplarında Yer Alan Yazma Etkinliklerine Dair Öğretmen Görüşleri. Turkish Studies. Sayı 9(6). (Haziran 2014).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemi. (8. Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırm, F. ve Er, O. (2013). Türkçe Dersi Öğretim Programı Dinleme / İzleme Alanı Amaç ve Kazanımlar Boyutunun Öğretmen Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. Sayı 2(2).