Oğuzhan KARADENİZ, Cevat EKER, Elif BURUNSUZ

ORTAOKUL SOSYAL BİLGİLER DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMI KAZANIMLARININ YAPILANDIRMACI ÖĞRENME KURAMI İLKELERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Sosyal bilgiler dersinin amacı, öğrencilerin milli kültür, tarih ve değerlerini benimseyen insana ve insanlığa saygılı, yaşadığı çevreye karşı duyarlı bireyler yetiştirmektir. Bu doğrultuda yetiştirilecek bireylerin, yorumlayan, bunu yaşamında kullanabilen, eleştirel düşünebilen, üreten doğru karar verme becerisini kazanmış, toplumsal yaşamdaki hak ve sorumluluklarının farkında olan, vatandaşlık bilinci gelişmiş, sosyal çevresiyle olumlu ilişkiler kurabilen, içinde yaşadığı dünyayı ve bu dünyada meydana gelen olay ve olguları anlamlandırabilen, bilgiyi kullanabildiği gibi bilgiye ulaşma yöntemlerini kazanmış kişiler olmalarını hedeflemektedir. Bu hedeflerin gerçekleşmesi için öğretim programının yapılandırmacı öğrenme kuramına uygun olarak hazırlandığı ve programın uygulanması sürecinde öğrenme ortamları ve öğretim stratejilerinin yapılandırmacı öğrenme kuramının özelliklerini yansıtması gerektiği belirtilmektedir (MEB, 2005). ölçüt olarak kabul edilmiştir. Daha sonra yapılandırmacı öğrenme kuramı ilkelerine uygun olan ve olmayan kazanımlar araştırmacı tarafından belirlenmiştir. Kazanımlar belirlenen ilkeler doğrultusunda değerlendirilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda ulaşılan bulgulara göre, sosyal bilgiler öğretim programlarında yapılandırmacı öğrenme kuramı ilkelerine uygun kazanımların yer almasına rağmen, genel olarak belirlenen ilkelere uygun yapılandırılmadığı tespit edilmiştir. Programın yapılandırmacılık ilkelerine uygun hale getirilmesi için çeşitli önerilerde bulunulmuştur

PDF

___

ARSAL, Z. (2012). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Öğretim Programı Kazanımlarının İlkelerine Göre Değerlendirilmesi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, Cilt: 2, No: 3.

BAYRAKTAROĞLU, C. E. (2011). Eğitimde Yapılandırmacılık Yaklaşımı ve Eleştirel Bir Bakış. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

BİGGS, J. (1996). Enhancing Teaching Throught Constructive Alignment. Higher Education, 32: 347- 364.

BLOOM, B. S. (1957). Taxonomy of Educational Objectives: The Classification of Educational Goals. Handbook 1. Cognitive Domain. New York: Mc, Kay, Inc.

BROOKS, J. G. & BROOKS, M. G. (1993). The Case For Constructivist Classrooms. Virginia: ASCD Alexandria.

BYBEE, R. W. & SUND, R. B. (1990). Piaget for Educators. Colombus, OH: Charles Merrill.

ÇEPNİ, S., BAYRAKÇEKEN, S. ve diğerleri (2006). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. (Ed: Doğanay A. ve Karip E.). Ankara: PegemA Yayıncılık.

DEMİREL, Ö. (2006). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.

DEMİREL, Ö. (2014). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.

DRİSCOLL, M. P. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston: Allyna & Bacon Inc.

EDİGER, M. (1999). Who Should Select Objectives? Journal of Instructional Psychology. 26 (3), 149- 151.

GEELAN, D. R. (1995). A Constructivist Approach to Curriculum Development in Science. Australian Science Teachers Journal, 41(3), 32-35.

GÖMLEKSİZ, N., M. ve ELALDI, Ş. (2011). Yapılandırmacı Yaklaşım Bağlamında Yabancı Dil Öğretimi, International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. ISSN: 1308-2140 (Halil Erdoğan CENGİZ Adına) Volume 6/2 Spring 2011, www.turkishstudies.net, Doi Number :http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.2274 p. 443-454.

JONASSEN D. H. (1992). Evaluating Constructivistic Learning. In David H. Jonassen and Thomas M. Duffy, eds. Constructivisim and the Technology of Instruction: A Conversation. (137-148). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.

KARADENİZ, O., TANGÜLÜ, Z., ve FAİZ, M. (2013). Ortaokul 6. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Zihin Haritalama Tekniğinin Kullanılmasının Öğrencilerin Akademik Başarısına Etkisi, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı:8, s. 131-142.

Milli Eğitim Bakanlığı (2005). İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersi (4-5. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.

Millî Eğitim Bakanlığı (2006). Sosyal Bilgiler 6. – 7. Sınıflar Öğretim Programı. Ankara: TTKB Yayınları.

Millî Eğitim Bakanlığı (2014). Türkiye Cumhuriyeti İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük Dersi Programı. [Online: http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretim-programlari/icerik/72] 22.12.2014 tarihinde erişildi.

ÖZDEN, Y. (2003). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegema Yayıncılık.

SAFRAN, M. (2004). İlköğretim Programlarında Yeni Yaklaşımlar Sosyal Bilgiler, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, Yıl:5, Sayı:54-55 AğustosEylül.

SAĞLAM, M. (2009). Eğitimle İlgili Temel Kavramlar. (Ed: Sağlam, A. Ç.). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Maya Yayıncılık.

SÖNMEZ, V. (2007). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.

TERWEL, J. (1999). Constructivism and İts İmplications for Curriculum Theory and Practice. Journal of Curriculum Studies. 31(2), 195-199.

UŞUN, S. (2011). Yapılandırmacı Yaklaşım ve Öğrenme. (Editörler: Kurtman Ersanlı ve Ersin Uzman). Eğitim Psikolojisi. İstanbul: Lisans Yayıncılık.

YAZICI, S. (2006). Yapılandırmacı Yaklaşımın Epistemik, Felsefi ve Demokratik Temeli. İlköğretmen Eğitimci Dergisi, Sayı: 1, 37-39.

YURDAKUL, B. (2008). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Sosyal Bilişsel Bağlamda Bilgiyi Oluşturmaya Katkısı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(20), 39- 67.

YURDAKUL, B. (2011). Yapılandırmacılık. (Editör: Özcan Demirel). Eğitimde Yeni Yönelimler. Ankara: PegemA Yayıncılık.

KARADENİZ, O., EKER, C., BURUNSUZ, E., Ortaokul Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı Kazanımlarının Yapılandırmacı Öğrenme Kuramı İlkelerine Göre Değerlendirilmesi, Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 10/3 Winter 2015, p. 563-580, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7916, ANKARA-TURKEY