KURUMSAL SOSYAL SORUMLULUK VE ÜNİVERSİTELER: ON TÜRK ÜNİVERSİTESİNİN WEB SAYFALARININ İNCELENMESİ

Sosyal sorumluluk (SS) kavramının Türkiye’deki yakın zamanlı gelişimi ve popülerliği, bu araştırma için bir başlangıç noktası teşkil etmektedir. 2000’lerden sonra, Türkiye’deki birçok kuruluş tüketicilerin ve diğer paydaşların gözündeki kurumsal imajını medyayı kullanmak suretiyle konumlandıracak pazarlama ve iletişim stratejilerine giderek daha bağlı kalmakta ve sosyal sorumluluk taşıyan insiyatiflerini bu stratejilerde göstermektedir. Kurumsal sosyal sorumluluk, şu anda çağdaş iş faaliyetlerinin önemli bir boyutu olarak görünse de, bir kuruluş içerisinde KSS yönelimi geliştirmenin teorik ve pratik yönleri akademik çalışmalarda ancak yakın zamanda yer bulabilmiştir. 1998 Bologna Sürecinden sonra birçok üniversite sosyal sorumluluğu kurum kültürlerinin bir parçası halline getirirken, bu alanda araştırma ve uygulama sayılarını da çoğaltmışlardır. Bu araştırma Türkiye’de yer alan on üniversitelerin web sitelerinde içerik olarak kurumsal sosyal sorumluluk kavramının incelenmesidir. Üniversiteler, Yüksek Öğrenin Kurulu’nun (YÖK) uyguladığı Atlas Programı kullanılarak taban başarı sıralamasına göre farklı puan türlerinde ilk ona giren üniversite olarak belirlenmiştir. Listede hem devlet hem de vakıf üniversiteleri yer almıştır. Araştırmanın amacı üniversitelerin sosyal sorumluluk kavramını kendi web sitelerinde nasıl kullandıklarını tespit etmektir. Araştırmada web sitelerinin incelenmesinin sebebi de günümüz dijital dünyanın kartvizitleri olan bu siteler kurumun kimliği ve mesajını hedef kitlelerine iletmesidir. Araştırma sonucunda birçok üniversitenin sosyal sorumluluk çalışmalarını web sitelerinde gösterdikleri ortaya çıkarken aynı zamanda da daha etkin kullanımın gerekliliği ortaya çıkmıştır.

CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY AND UNIVERSITIES: A STUDY OF TENTURKISH UNIVERSITIES’ WEBSITES

The concept of social responsibility’s (SR) recent growth and popularity is a reasonable beginning point of this research. Today, many organizations in Turkey increasingly adhere and demonstrate their Corporate Social Responsibility (CSR) activities to position their corporate image in the eyes of consumers and other stakeholders through using media. Although CSR now appears as an important dimension of contemporary business activities, the theoretic and practical aspects of developing a CSR orientation within an organization have emerged only recently in the academic studies. More universities around the world are integrating social responsibility into their mission statements, including their research and teaching missions after the 1998 Bologna Process which highlight that social responsibility is increasingly considered an intrinsic aspect of the higher education system. This research examines the emerging relationship between CSR and Universities in Turkey and elaborates on this issue by exploring the website content of the Turkey’s top ten Universities. The list of the universities is staged by the list of Atlas Programme of Council of Higher Education (YÖK) depends on the last four years’ base success rank. Both state and foundation universities are placed in the list. The aim of the research is to detect how the universities are committed to their social responsibilities and provide sufficient information of their projects on their web sites. The web sites are chosen to investigate because they deliver the messages into the minds of the people on the first hand and define the personas of the firms. The findings of the research show that most of the universities refer to themselves as ‘engaged’ institutions involved in civil and community service or ‘outreach’ and display their implementations on their web sites. However, the findings also point out that the universities need to utilize their web sites much more effectively.

PDF

___

Adaman, F., Çarkoğlu, A. & Şenatalar, B. (2001). Hanehalkı Gözünden Türkiye’de Yolsuzluğun Nedenleri ve Önlenmesine İlişkin Öneriler. İstanbul: TESEV.
Aktan, Ç. C. & Börü, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ç. C., Aktan (Ed.), Kurumsal Sosyal Sorumluluk: İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk (s. 11-36). İstanbul: İGİAD Yayınları.
Akyıl, L. (2017, 28 Mart). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Gelişimi. Indigo . Erişim: https://indigodergisi.com/2017/03/kurumsal-sosyal-sorumluluk-nedir/
Alshuwaikhat, H. M. ve Abubakar, I. (2008). An Integrated Approach to Achieving Campus Sustainability: Assessment of the Current Campus Environmental Management Practices. Journal of Cleaner Production, 16 (16), 1777- 1785.
Annette, J. (2002). Service Learning in An International Context. Frontiers, Winter, 83-93.
Asaf, S, (2004). Executive Corporate Finance: The Business of Enhancing ShareholderValue. New Jersey: FT Press.
Asongu, J, (2007). Strategic Corporate Social Responsibility in Practice. USA: Greenview Publishing Company.
Aydede, C. (2007). Yükselen Trend: Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İstanbul: MediaCat Kitapları.
Balcı, A.(2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Bikmen, F. (2003).Corporate Philanthropy in Turkey: Building on Tradition, Adapting to Change. SEAL - Social Economy and Law Project Journal, Autumn, s.2.
Brookshire, H.ve Hodges, N, (2009). Social Responsible Consumer Behavior: Exploring Used Clothing Donation Behavior. Clothing & Textiles Reserach Journal, 27 (3), 179- 196.
Cadbury, A. (2006). Corporate social responsibility. Contemporary Critiques, 1 (1), 5–21.
Carroll, A. B. (1999). Corporate Social Responsibility - Evolution of a Definitional Construct. Business & Society, 38 (3), s. 268-295.
Carroll, A B. ve Buchnoltz, A. K. (2012). Business and Society: Ethics and Stakeholder Management. USA: South Western Cengage Learning.
Cheney, G., Roper, J. ve May, S. (2007). The Debate Over Corporate Social Responsibility. USA: Oxford University Press.
Çelikaleli, B. (2017). Türkiye ve Avrupa Örnekleri Işığında Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmeler İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projesi. İstanbul: TURKFONED.
Esrock, S.L. ve Leichty, G.B., (1998). Social Responsibility and Corporate Web Pages: Self- Presentation or Agenda-Setting?. Public Relations Review, 24, 305-319.
Evans, K. (2009). Learning, Work and Social Responsibility. UK: Springer.
Falck, O. ve Heblich, S. (2007). Corporate Social Responsibility: Doing Well By Doing Good. Business Horizons, 50 (3), 247-254.
Frederick, W. C. (2006). Corporation Be Good: The Story of Corporate Social Responsibility. USA: Dog Ear Publishing.
Forsythe, D. F. (1989). The United Nations in the World Political Economy. London: Palgrave Macmillan.
Geryk, M. (2011). Are Universities Socially Responsible?. EFMD Global Focus, 05 (03), 61-63.
Gonzalez-Perez, M. A. (2010). The Civically Engaged University Model in Colombia. International Journal of Technology Management and Sustainable Development, 9 (3), 161–173.
Güçdemir, Y, (2010). Sanal Ortamda İletişim - Bir Halkla İlişkiler Perspektifi. İstanbul: Derin Yayınları.
Kerr, G., Johnston, K. ve Beatson, A. (2008). A Framework of Corporate Social Responsibility for Advertising Accountability: The Case of Australian Government Advertising Campaign. Journal of Marketing Communications, 14 (2), 155-169.
Koontz, H. ve O’Donnell, C. (1976). Management: A Systems and Contingency Analysis of Managerial Functions. USA: McGraw Hill.
Kotler, P. ve Lee, N.(2008). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. İstanbul: MediaCat Yayınları
Kuburlu, C., (2017, 21 Mart). 80 milyon TL’lik sorumluluk. http://www.hurriyet.com.tr/80-milyon-tllik-sorumluluk-40402782 Hürriyet. Erişim:
Leonard, D. ve McAdam, R. (2003). Corporate Social Responsibility in a Total Quality Management Context: Opportunities for Sustainable Growth. Corporate Governance: The İnternational Journal of Business in Society, 3 (4), s. 36-45.
Martin, G. ve Hetrick, S. (2006). Corporate Reputations, Branding and People Management: A Strategic Approach to HR. Oxford: Butterworth-Heinemann.
Matten, D., Crane, A. ve Chapple, W. (2003). Behind The Mask: Revealing The True Face of Corporate Citizenship. Journal of Business Ethics, 45 (1-2), 109-120.
Matten, D. ve Moon, J. (2005). Implicit and Explicit CSR: A Conceptual Framework for Understanding CSR in Europe. Acameny of Management Review, 33 (2), 404-424.
Moir, L. (2001). What Do We Mean by Corporate Social Responsibility?. Corporate Governance: The International Journal of Business in Society, 1 (2), s. 16-22.
Moura-Leite, R. C. ve Padgett, R.C. (2011). Historical Background of Corporate Social Responsibility. Social Responsibility Journal, 7 (4), 528-539.
Mullerat, R. (2010). International Corporate Social Responsibility. Netherland: Kluwer Law International.
Nejati M., Shafaei A., Salamzadeh, Y. ve Daraei, M. (2011). Corporate Social Responsibility and Universities: A Study of Top 10 World Universities’ Web Sites. African Journal of Business Management, 5 (2), 440-447.
Nielsen, A. E. ve Thomsen, C. (2007). Reporting CSR – What and How To Say It?. Corporate Communications: An International Journal, 12 (1), 25-40.
Okay, A, ve Okay, A. (2009). Halkla İlişkiler ve Medya. İstanbul: Kapital Medya Hizmetleri A.Ş.
Özgener, Ş. (2004). İş Ahlakının Temelleri:Yönetsel Bir Yaklaşım. İstanbul: Nobel Yayınevi.
Özkol, E., Çelik, M. & Gönen, S. (2005). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramı ve Muhasebenin Sosyal Sorumluluğu. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 27, s.134-145.
Podnar, K. (2008). Communicating Corporate Social Responsibility. Journal of Marketing Communications, 14 (2) 75-81.
Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon, MCB University Pres, 9 (5), October.
Rajendra, B., Jose, P. D. ve Malini, M. (2003). Corporate Social Responsibility in the Information and Communication Technologies Sector: Discussion. IIMB Management Review, 15 (4), 61-77.
Segerlund, L. (2010). Making Corporate Social Responsibility a Global Concern: Norm Construction in a Globalizing World. GBR: Ashgate Publishing Group.
Sert, N. Y. (2012). Türkiye’de Özel Sektörün Kurumsal Sosyal Sorumluk Anlayışına İlişkin Yarar Algısı: Kurumsal Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerinin Duyurulmasında Web Sitelerinin Kullanılması. Academic Journal of Information Technology, 3(9), 31-50.
Shaw, L. C. (2012). Brief Guide to Corporate Social Responsibility. London: SAGE Publications.
Streimikiene, D., Simanaviciene, Z. ve Kovaliov, R. (2009). Corporate Social Responsibility for Implementation of Sustainable Energy Development in Baltic States. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 13 (4), 813–824.
Sweeney, L. ve Coughlan, J. (2008). Do Different Industries Report Corporate Social Responsibility Differently? An Investigation Through the Lens of Stakeholder Theory. Journal of Marketing Communications, 14 (2), 113-124.
Tench, R. ve Yeomans, L. (2009). Exploring Public Relations. Spain: Prentice Hall.
Travis, T. G. (2007). The Essential Guide to Going Global. New Jersey: John Wiley & Sons Publications.
Kadıbeşegil, S. (2006). İtibar Yönetimi. İstanbul: Mediacat Yayıncılık.
Van Marrewijk, M. (2003). Concepts and Definitions of CSR and Corporate Sustainability: Between Agency and Communion. Journal of Business Ethics, 44 (2- 3), 95-105.
Wilcox, D, L,, Cameron, G. T., Ault, P. H. ve Agee, W, K, (2005). Public Relations Strategies and Tactics. Boston: Pearson Education Inc.