AHMET SERDAR AYTAÇ, Savaş ÇAĞLAK, Esennur BOZDAĞ, Cuma ÇİFTÇİ

KARACADAĞ’DA (ŞANLIURFA- DİYARBAKIR) KIŞ TURİZMİ POTANSİYELİNİ BELİRLEYEN FİZİKİ COĞRAFYA ETMENLERİ

Güneydoğu Anadolu Bölgesinin orta kesiminde, Hawaii tipi bir volkan olan Karacadağ, bölgenin Orta Fırat ve Dicle bölümleri içerisinde yeralmaktadır. Genel olarak yassı bir lav platosu karakterindeki dağlık kütlenin en yüksek noktasını 1957 metre yüksekliğindeki Kollubaba tepesi oluşturur. Yaz aylarında ülkemizin en yüksek sıcaklıklarının görüldüğü Güneydoğu Anadolu Bölgesinin ilk ve tek kış turizm merkezi durumunda olan Karacadağ, sınırlı olmakla beraber yöre halkının kış turizmi ihtiyaçlarını görmesi açısından oldukça öneme sahiptir. Kollubaba tepesinin kuzeydoğuya bakan yamacında 1850-1950 metre yükseltileri arasında bulunan kış turizm merkezi, Siverek'e 45, Şanlıurfa'ya 140, Diyarbakır'a 80 km mesafededir. İlk defa 1999 yılında Siverek Kaymakamlığı'nın girişimiyle kurulan tesiste ziyaretçilerin kullandığı hizmet evi, kafeterya ve kamelyalar bulunmaktadır. Pist uzunluğu 350 metre kadar olan tesiste turizm sezonu 70 ila 90 gün arasında değişmekte, Aralık ayı ortasında başlayan sezon, Şubat ayı sonuna kadar devam etmektedir. İnceleme alanında bulunan tesisler, sahayı günübirlik ziyaret eden bölge halkının gündelik ihtiyaçlarını karşılayabileceği nitelikte olup, uluslararası standartlara uygun olmaktan çok uzaktır. Son dönem bölgede meydana gelen sosyo-ekonomik gelişmeye bağlı olarak kış turizmine artan ilgi, Karacadağ'a gelen ziyaretçi sayısının önemli ölçüde artmasına neden olmuş, bu durum sahada bulunan tesislerin geliştirilip ek yatırımların yapılmasını gündeme getirmiştir. Bu çalışmada, Karacadağ'da kış turizmi potansiyelini belirleyen fiziki coğrafya faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır

THE PHYSICAL GEOGRAPHY FACTORS WHICH STATE THE POTENTIAL OF WINTER TOURISM IN KARACADAĞ (ŞANLIURFA - DİYARBAKIR)

In the central part of the Southeastern Anatolia Region, Karacadağ, which is a Hawaii type of volcano, is located in the middle Euphrates and Tigris subregion. The higest point of the mountain which is characterized like a flat lava plateau mountain mass is 1957-meterhigh Kollubaba Hill. Karacadağ which is the first and unique winter tourisim center of southeastern region of the Turkey where the highest temperatures are recorded in summers. Despite its limited sercice capacity, it has a great importance for fullfilling the needs of local people about winter tourism. With ist 1850-1950 m of altitude the Karacadağ tourism center, is located in on the northeastern slope of Kollubaba Hill and it is 45 kilometers to Siverek, 140 to Şanlıurfa and 80 to Diyarbakır. The facility which was founded in 1999 by the help of Siverek Governorship, consists of service houses, cafeterias and camellias. In the Center, where the skking track is 350 meters long, the tourism season takes nearly 70-90 days, starting in December till the end of February. The facilities at the area of study do not fit to the international standarts, however can answer the needs of the daily visits of the local people. Lately, due to the the socio-economic development that occured in the region, a raise in the number of visitors for winter tourism has been seen. This situation has brouhgt the need for an improvement in the facilities of the tourism center with additional investments. In this study it is aimed to investigate the physical geography factors which do determine the potential of winter tourism in Karacadağ

PDF

___

KAYNAKÇA
ATALAY, İ., MORTAN, K.., 2007. Türkiye Bölgesel Coğrafyası, İnkılap Kitapevi, İstanbul
ATALAY, İ., 1994. Türkiye Coğrafyası, Ege Ünv. Basımevi, İzmir.
BENEK, S., 2013. Bazalt Karakterli Şehir, Siverek, Siverek Belediyesi.
BOYRAZ, Z., ÖZDEMİR, M.A., 2005. Gelişmekte Olan Bir Kış turizm Merkezi (Elazığ) Hazar
Baba. Doğu Coğrafya Dergisi, Cilt:10 Sayı:13. Sf:253-272
CANPOLAT, E,. 2005. Karacadağ (Diyarbakır) Volkanı jeomorfolojisi. İstanbul Ünv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi
DOĞANAY, H., 2001. Türkiye Turizm Coğrafyası. Çizgi Kitapevi. Konya
DOĞANER, S., 1997. Türkiyenin Dağlık Alanlarında Kış Turizmini Etkileyen Coğrafi Etmenler. Coğrafya Dergisi, 5:19-44, İ.Ü. Edebiyat Fak. Yay. İstanbul
DOĞANER, S., 2001. Türkiye Turizm Coğrafyası.Çantay Kitapevi, İstanbul
ERCAN, T., ŞAROĞLU, F., TURHAN N., MATSUDA, J.J:, Ui, T., FUJİTANİ, T., NOTSU K., BAĞIRSAKÇI, S., AKTİMUR S., ve Diğ. 1991. Karacadağ Volkanitlerinin Jeolojisi ve Petrolojisi. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni, Sayı:6 S:118-133
ERCAN, T., FUJİTANİ, T., MATSUDA, J.J., NOTSU K., Ui, T., 1990. Doğu ve Güneydoğu Anadolu NeojennKuvaterner Volkanitlerine İlişkin yeni jeokimyasal, radyometrik ve izotopik verilerin yorumu. MTA Gn.Müd. Dergisi Sayı:110 SF.143-164
ERİNÇ, S. 2001. Jeomorfoloji II (3. Basım) (Güncelleştirenler; A. Ertek, C. Güneysu). DER Yay. 294, İstanbul.
EROL, O., 1991. Genel Klimatoloji, Gazi Büro Yayıncılık. Ankara
GÜNAL N., Türkiye’de Kar yağışı Karın yerde kalma süresi ve daimi kar sınırı, Acta Turcıca, Yıl:5 Sayı:1 Sf:1-13
GÜRER, İ., 1996, Kar Hidrolojisi, Ankara Ünv. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı:5 Sf:99-117 Ankara.
KOÇMAN, A., 1993. Türkiye İklimi. Ege Ünv. Basımevi, İzmir.
ÖLGEN, M.K., 2010. Türkiye’de Yıllık ve Mevsimsel Yağış Değişikliğinin Alansal Dağılımı, Ege Coğrafya Dergisi Sayı:19/1 Sf:85-95
SÖZER, A.N., 1984. Güneydoğu anadolu’nun Doğal Çevre Şartlarına Coğrafi Bir Bakış. Ege Coğrafya Dergisi Sayı:2 Sf:8-29. İzmir.
SÜTÇÜ, Y.F., 2009. Türkiye Jeoloji Hartiaları No:134 Diyarbakır N42 Paftası Açınsaması, MTA Genel Müd. Ankara
ŞAROĞLU F., Emre, Ö., 1987. Karacadağ Volkanitlerinin Genel Özellikleri ve Güneydoğu Anadolu Otoktonundaki Yeri. Türkiye 7. Petrol Kongresi Bildiriler Kitabı, 384-391.
ÜLKER İ.,1992. Dağ Turizmi.Turizm Bakanlığı Yay. Ankara
TÜRKEŞ, M., 2010. Klimatoloji ve Meteoroloji. Kriter Yayınları, İstanbul.
YALÇINLAR, İ. 1961. Strüktüral Morfoloji II, İ. Ü. Coğrafya Enstütüsü Yay. No: 29, İstanbul.
YILDIRIM, A., KARADOĞAN S., (2010) Derik (Mardin) Güneyinde Korunması Gereken Jeolojik-Jeomorfolojik Bir Miras: Kuşçu Krateri, Dicle Ünv. Ziya Gökalp Eğitim Fak.Dergisi S:14 Sf:119-133