İKİ DİLLİ TÜRK ÖĞRENCİLERİN YAZILI ANLATIM BECERİLERİNE YÖNELİK BİR DURUM ÇALIŞMASI

1960'lı yıllardan itibaren Türkiye'den başta Almanya olmak üzere Avrupa'nın çeşitli ülkelerine çalışmak üzere giden birçok işçi bulunmaktadır. Yaklaşık 50 yıllık bu zaman diliminde sosyal ve kültürel problemler de ortaya çıkmıştır. Bu problemlere bağlı olarak Avrupa'ya gidip çalışan kesimin eğitim problemleri de göze çarpmaktadır. Aile içi iletişimde Türkçenin, çevre ve okulda o ülkenin dilinin baskınlığı iki dilli bir yaşamı zorunlu hâle getirmiştir. İki dillilik dilbilimsel açıdan bir problem olarak görülmez; ancak yeni kuşağın kendi ana dillerinden uzaklaşması bakımından bir sorunu işaret etmektedir. Bu çalışmanın amacı, Almanya'dan gelen üniversite öğrencilerinin Türkçe yazılı anlatım becerilerine yönelik yaptıkları yanlışları saptamaktır. Araştırma, nitel araştırmaya bağlı olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın desenini durum çalışması oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcı grup, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Almanca Öğretmenliğinde öğrenim gören 16 öğrenciden meydana gelmektedir. Katılımcı gruptan birer hafta arayla bilgilendirici ve öyküleyici metin oluşturmaları istenmiştir. Toplam 32 metin yazım ve noktalama yönünden analiz edilmiştir. Araştırma, iki dilli Türk öğrencilerin Türkçenin yazım ve noktalamasına ilişkin ciddî problemler yaşadığını göstermektedir. Özellikle ses bilgisi, şekil bilgisi, anlam bilgisi ve söz dizimsel yanlışlıkların yüksek oranda olması, Türkçe yazılı anlatıma ilişkin sorunları işaret etmektedir. Yazılı anlatımla ilgili sorunların kaynağında, Türkçeye yeteri kadar hâkim olamamanın yanında Almancanın da etkisi olduğu görülmektedir. Bu noktada Ana dilleri Türkçe olan öğrencilerin kendi kimliklerini ve kültürel değerlerini sürdürebilmesi, Türkçe becerilerinin geliştirilmesine de bağlıdır.

A CASE STUDY ON THE WRITTEN EXPRESSION SKILLS OF BILINGUAL TURKISH STUDENTS

Since 1960s, there have been many workers migrated from Turkey to various European countries, mainly Germany, in order to pursue job opportunities. Within this fifty-year timescale, social and cultural problems have arisen. These problems also gave rise to educational problems of the working class in Europe. The dominant Turkish among family members against the local primary language at school and in neighborhood has made the bilingual life indispensable. The state of being bilingual does not pose a threat to linguistics, although the fact that new generations’ inadequacy in mother tongue is a problem. The purpose of this study is to determine the errors of Turkish university students from Germany in the written expression skills of Turkish. This study was conducted applying within the boundaries of qualitative research. The pattern of this research is based on case study. Sixteen students who study German Language Teaching at 9 Eylul University, Buca Faculty of Education were chosen as the participants of this study. The participants were asked for informative and narrative script writing with one-week gap between each. A total of thirty two texts were analyzed according to spelling and punctuation rules of Turkish. The results state that bilingual Turkish students have serious problems about spelling and punctuation. Particularly high rate of errors in phonetics, morphology, semantics and syntax is the sign of their problems in written expression. It’s been concluded that these problems originate from their inadequacy in Turkish usage, as well as the effects of German. At this point, the possibility of being able to carry on with the identity and cultural heritage of the students whose mother tongue is Turkish, depends on the development of their Turkish skills

PDF

___

AHMET, Ġ. K. (2006). Yunanistan‟da (Batı Trakya‟da) Azınlık Eğitim Sistemi Ġçinde Ġki Dilli (Türkçe-Yunanca) Azınlık Ġlkokulları. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 6 (1), 1-12.

APPEL, R. ve MUYSKEN, P. (2006). Language, Contact and Bilingualism. Amsterdam University Press.

AYAN, C. ve KOÇBAġ, D. (2009). Çift Dillilik ve Eğitim. Ġstanbul: Eğitim Reformu GiriĢmi, 1- 40.

BAKER, C. (1988). Key Issues in Bilingualism and Bilingual Education. Multilingual Matters.

BAKER, C. (2011). Foundations of Bilingual Education and Bilingualism. Multilingual Matters.

BEN-ZEEV, S. (1997). The Influence of Bilingualism on Cognitive Strategy and Cognitive Development. Child development, 48 (3), 1009-1018.

BĠALYSTOK, E. (2001). Bilingualism in Development: Language, Literacy and Cognition. Cambridge University Press.

BÜYÜKÖZTÜRK, ġ., ÇAKMAK, E., KILIÇ, A., ÖZCAN, E., KARADENĠZ, ġ. ve DEMĠREL, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Pegem Akademi Yayınları, Ankara.

CENGĠZ, K. ve TÜRK, H. (2009). Hatay‟ da Ġki Dillilik Ve Ġki Dillilikten Kaynaklanan Dil KarıĢması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (12), 190- 208.

CEYHAN, M. A. (2011). Eğitimde Çok Dillilik ve Ayrımcılık: Sosyolojik, Eğitimsel, Dilbilimsel Perspektifler. İstanbul Bilgi Üniversitesi Sosyoloji ve Eğitim Çalışmaları Birimi (seçbir). 1-14.

CUMMĠNS, J. (1976). The Influence of Bilingualism on Cognitive Growth: A Synthesis of Research Findings and Explanatory Hypotheses. Working Papers on Bilingualism.

ÇAKIR, Ö., AKSAN, Y., ALICI, D. ve DÖNÜK, D. (2008). Ġki Dilli YetiĢkinlerin Sesli DüĢünme Yöntemi Kullanılarak Metin ĠĢlemleme Süreçlerinin Belirlenmesi. Dil ve Edebiyat Dergisi, 5 (1), 39-79.

ÇAVUġOĞLU, A. (2006). Ana Dili, Edinimi, Önemi ve GeliĢtirilmesi. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11 (1), 37-46.

ÇETĠN, M. ve POLAT, Z. (2011). Ġki Dilli Ortamlarda Türkiye Türkçesinin Öğretimi (Semerkand Örneğinde). 1st International Conference On Foreign Language Teaching And Applied Linguistics Mayıs 5-7, 1373-1378.

DENĠZ, K. ve UYSAL, B. (2010). Avrupa Dilleri Öğretimi Ortak Çerçeve Metni ve Yurt DıĢındaki Türk Çocukları Ġçin Türkçe ve Türk Kültürü Öğretimi Programı. TÜBAR, XXVII.

ERGĠL, D. (1995). Çokkültürlülük ve Çokdillilik. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 50 (3), 159-165.

ERSOY, Ö. ALKAN (2011). 0-6 YaĢta Ġki Dilli Ortamda YetiĢen Çocuklarda Dilin Kazanılması. Die Gaste, 17, 1-16.

FREDSTED, E. (2012). Ġki Dil Tek Dilden Daha Mı Ġyidir?. Die Gaste, 23, 1-16.

GROSJEAN, F. (1982). Life With Two Languages: An İntroduction To Bilingualism. Harvard University Press.

HAKUTA, K. ve Diaz, R. M. (1985). The Relationship Between Degree of Bilingualism and Cognitive Ability: A Critical Discussion and Some New Longitudinal Data. Children’s language, 5, 319-344.

HAMERS, J. F. & BLANC, M. H. (2000). Bilinguality and Bilingualism. Cambridge University Press.

HIZLAN, D. vd. (2009). Göçmenlerin Anadili Sorunu ve Çözüm Önerileri Sempozyumu. Die Gaste, 7, 1-16.

ĠNAL, K. (2009). Kültür, Kimlik ve Dil. Anadilde Eğitim Sempozyumu, 30-31 Mayıs, 9-19.

KARAAĞAÇ, G. (2011). Bireysel Ġki Dillilik ve Toplumsal Ġki Dillilik. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Cilt: CI, S. 717, 222- 228.

KOÇAK, M. (2012).Almanya‟da YaĢayan Türklerin Dil Becerileri Üzerinde Bir Ġnceleme. Zeitschrift für Die Welt Der Türken Journal of World of Turks, 4 (1), 303- 313.

KRASHEN,S.(2011).http://www.kho.edu.tr/akademik/dekanlik/yabanci_diller_bolumu/belgeler/K HO_Stephen_Krashen_Seminer_ceviri_17.05.2011.pdf. 23 Temmuz 2013 tarihli eriĢim.

MAĠLLE, P. ve DRĠAN, J-Y. L. (2012). Finistere’de Yaşayan 0-4 Yaş Arası Çocuk Sahibi Anne- Babalara Yönelik Bilgiler. Commerce Matbaacılık.

ÖZDEMĠR, S. M., BENZER, H. ve AKBAġ O. (2009). Almanya‟da YaĢayan 15-19 YaĢ Türk Gençlerinin Eğitim Sorunlarına ĠliĢkin Bir Ġnceleme (Kuzey Ren Vestfalya Örneği). Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 10 (1), 23-40.

PAPADAKĠ-D ONOFRĠO, E. (2003). Bilingualism/ Multilingualism and Language Acquisition Theories. Child Care Information Exchange, 46-50.

PARADĠS, M. (2004). A Neurolinguistic Theory of Bilingualism. John Benjamins Publishing.

ROLFFS, S. (2009). Yine Bir Ġki Dillilik Üzerine. Die Gaste, 5, 1-16.

SAĞLAM, F. (2006). Türk-Alman Örnekleminde Karma Evli Çiftlerin Çocuklarındaki Dilsel GeliĢim Üzerine. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 23 (1), 231-21.

SARI, M. (2001). İki Dilli Çocukların Çözümleme Yöntemiyle Okuma- Yazma Öğrenirken Karşılaştıkları Güçlükler. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Adana.

STEĠNMÜLLER, U. (1991). Ġkidillik. Türkiye’de ve Almanya’da Sosyal Hizmetler Ansiklopedik Sözlük. Ankara: Selvi Yayınları. 1-3.

UYAR, G. (2012). Ġki Dillilik ( Bilingualism). Dilim, 9, 1-48.

VARDAR, B. (1982). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. Türk Dil Kurumu Yayınları.

YAĞMUR, K. (2010). Batı Avrupa‟da Uygulanan Dil Politikaları Kapsamında Türkçe Öğretiminin Değerlendirilmesi. Bilig Dergisi, 55, 221-242.

YAĞMUR, K. (2007). Ġki Dilli Çocukların Dil Becerilerinin Ölçümü ve EĢik Kuramı. Dil Dergisi, 135, 60-76.

YAYLACI, F. G. (2012). Belçika‟daki Türklerin Dil Kullanımları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (2), 63-88.

YAZICI, Z. ve ĠLTER, B. G. (2008). Okul Öncesi Dönemdeki Ġki Dilli/ Çok Dilli Çocukların Dil Kazanım Süreci. Dil Araştırmaları Dergisi, 3, 47-61.

YAZICI, Z. ve TEMEL, F. (2011). Ġki Dilli ve Tek Dilli Çocuklarda Dil GeliĢimi Okuma Olgunluğu ĠliĢkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (22), 145-158.

YILDIRIM, A. ve ġĠMġEK, H. (2006) Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (5. Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık.

YILDIZ, C. (2012a). Prof. Dr. Cemal Yıldız ile Ana Dilin Önemine Dair. Perspektif Dergisi, 1-40.

YILDIZ, C. (2012b). Yurt Dışında Yaşayan Türk Çocuklarına Türkçe Öğretimi (Almanya Örneği). BaĢbakanlık Yurt DıĢı Türkler ve Akraba Topluluklar BaĢkanlığı Ankara