70 YAŞ ÜSTÜ YETİŞKİNLERİN YAKIN TARİHİ ÖĞRENME YÖNTEMLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Bu araştırmada 70 yaşın üzerindeki insanların yakın tarih konusundaki bilgi durumlarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda Tokat il merkezinde 70 yaş ve üzeri 40 yetişkinle yapılan yüz yüze görüşmelerle gerçekleştirilmiştir. Araştırmada amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme tekniği kullanılmıştır. Burada bahsedilen ölçüt katılımcıların 70 yaş ve üzeri olmaları şeklinde belirlenmiştir. Veri toplamak için araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak görüşmeler yapılmıştır. Veriler Microsoft Excel ve Word ortamına aktarılmış sonrada IBM SPSS (Versiyon 17) programında frekans ve yüzde kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda katılımcıların genelinin tarihi, televizyon ve radyo gibi görsel ve işitsel iletişim araçlarından öğrendikleri bulgusuna erişilmiştir. Bilgisayar ve akıllı telefon ile ilgili bir etkileşime ise rastlanılmamıştır. Bunun sebebinin katılımcıların yaşları itibariyle dijital çağın getirdiği yeni teknolojilere yabancı kalmaları olduğu düşünülmektedir. Araştırmada gazete gibi yazılı basının hemen hemen hiç takip edilmemekte olduğu, en güçlü medya araçlarından televizyonun, yakın tarihe ilişkin yaygın bir iletişim aracı olmasına rağmen hatırlanmada çok da etkili olamadığı ve1950'den günümüze kadarki süreçte elektriğin gelmesi, yolların yapılması vb. değişimlerin katılımcıların hayatlarında genel olarak iyileşmeler sağladığı gibi sonuçlara da ulaşılmıştır. Çalışmanın sonucunda elde edilen veriler ışığında tarihin doğru öğretilmesi amacıyla tarih öğretiminin geliştirilmesine yönelik öneriler sunulmuştur. Sunulan öneriler içerisinde tarihi gençlere ve yeni nesillere aktarırken, zamanın tanıklıklarının görüş ve anlatımlarının önemi vurgulanmıştır

A RESEARCH ON RECENT-HISTORY LEARNING METHODS OF AGE OF 70 YEARS OLD

In this study, it is aimed to identify the knowledge levels of people over the age of 70 about recent history. In accordance with this purpose, face to face interviews were made with 40 people over the age of 70 at the Tokat province center. Criterion sampling technique, which is a purposeful sampling method was used in this study. The criterion mentioned here is indicated as the participants at and over the age of 70. The interviews were made by using semi-structured interview forms developed by the researcher. The data were transferred to Microsoft Excel and Word and then analysed in IBM SPSS (Version 17) program by using “Frequency-Count” and "Column Responses %". As a result of the study, it has been concluded that majority of the participants have learned history from audio-visual means of communication such as TV and radio. No interaction has been encountered such as computer and smart telephone. It is considered that the reason for this is that the participants are unfamiliar with the new technology of the time due to their age. Furthermore, another significant conclusion is that printed media like newspapers are hardly followed.Other results obtained in the survey are that the printed media such as newspapers are hardly followed, the television is the most powerful means of media for communication, and it is not very effective in remembering,electricity coming in from 1950 to the end of the day, the changes like road construction etc. have helped the participants to improve their lives in general. In the light of the data obtained as a consequence of the study, some suggestions have been made for improving history teaching in order to teach it correctly. In the suggestions the significance of the opinions and statements of the witnesses of the time has been highlighted while conveying the history to the youth and new generations

PDF

___

Akkoç, A. (2008). Tarih Yazımı ve Tarih Eğitimi Açısından Tarihsel Bilgi:1930 – 1950 Arası Lise Tarih Kitapları, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 2.Basım, Ankara: Pegem A.
Can, A. (2014). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi. Ankara: Pegem A.
Dinç, E. (2006). Etkili Tarih Öğretimi, Niğde Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İlköğretim Bölümü:1428-1451.
Gibb, H. A. R. (1979). Tarih. İstanbul: MEB Yayınları.
Kaya Şahin, Ş. (2011), Televizyon, Tarih ve Toplumsal Bellek, Dumlupınar Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Sosyoloji Bölümü, Kütahya, 1300-5642.
Kumru, G. (2009). Tarih Öğretimi Açısından Sözlü Tarih Yazımı: Karaca Ahmet Dergâhı Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Lee, P. (1992). History in School: Aims, Purposes and Approaches: A Reply to John White. in P. Lee, D. Shemilt, J. White, J. Slater and P. Walsh, The Aims of School History. Institute of Education, London File Series: 20-34. London: Tufnell Press.
Metin, E. (2011). Tarih Eğitimi ve Dil: Tarihçilerin, Tarih Ders Kitabı Yazarlarının, Tarih Öğretmenlerinin ve Öğrencilerin Tarihsel Dil Kullanımı, Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Şıvgın, H. (2009). Ulusal Tarih Eğitiminin Kimlik Gelişimindeki Önemi. Gazi Akademik Bakış Dergisi, 2 (4): 35-52.
Şimşek, H. ve Yıldırım, A. (2006). Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Togan, Z. V. (1985). Tarihte Usul. (4. Baskı). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi.
Turan, R. (2002). Türkiye Cumhuriyet Tarihi: Kültür Alanındaki Gelişmeler(Komisyon) II, Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi.
URL-1, http://www.tuik.gov.tr/ilGostergeleri/iller/TOKAT.pdf, Erişim Tarihi: 12.11.2013.
White, J. (1992). The Purpose of School History: Has the National Curriculum Got It Right? in P. Lee, D. Shemilt, J. White, J. Slater and P. Walsh, The Aims of School History. Institute of Education, London File Series. ss.9-19. London:Tufnell Press.
Yalavuz, G. (2006). Türkiye’de Tarih Eğitiminde Aktif Öğretimin Uygulanışı. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi: İzmir.
Yediyıldız, B. (1990). Metodoloji Çağdaş Tarihçilik, Tarih Metodolojisi ve Türk Tarihinin Meseleleri Kolokyumu: 25–35, Elazığ.