TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN DRAMA KULLANIM DURUMLARI (Zonguldak İli Örneği)

Bu çalışmayla, Türkçe öğretmenlerinin derslerde drama kullanım durumlarının ve kullanım sonucunda gözlemledikleri etkilerin neler olduğunun belirlenmesi amaçlanmaktadır. Araştırma, nitel araştırma kapsamında yer alan görüşme yöntemi ile veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşme formları kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Zonguldak ili ortaokullarında görev yapan gelişigüzel seçilmiş 54 Türkçe öğretmeni ile görüşülmüştür. Görüşmelere katılan öğretmenlerin bilgi ve görüşleri görüşme formlarına kaydedilmiş ve sonrasında formlar doküman analizi ile incelenmiştir. Öğretmenlerin %94,4’ünün derslerde drama kullandığı %5,6‘sının kullanmadığı ortaya çıkmıştır. Derslerinde drama kullanmayan öğretmenlerin kullanmama sebeplerine bakıldığında bir öğretmenin kendinden kaynaklı olarak dramayı kullanmadığı, bir öğretmenin drama eğitimi almadığından drama kullanmadığı ve bir öğretmenin ise öğrencileri sınava hazırladığı için drama kullanmadığı ortaya çıkmaktadır. Sonuç olarak öğretmenlerin neredeyse tamamına yakınının derslerinde eğitici dramayı kullandıkları anlaşılmaktadır. Dramanın faydaları konusunda öğretmen görüşlerinin dağılım oranı şu şekilde ortaya çıkmıştır: İletişim becerilerini geliştirme %63, öğretimin etkililiğini sağlama %50, özgüven geliştirme %46, duygudaşlık geliştirme %31, takım olma bilinci geliştirme %27, derse katılımı sağlama %24, hayal gücü ve yaratıcılığı artırma %16, duygusal zekâ ve kişiliğin gelişimine katkı sağlama %15 oranındadır. Ancak öğretmenlerin drama etkinliklerinin eleştirel düşünme ve problem çözme becerisine katkısı, ahlaki değerleri fark etmeye yardımcı olması, eski bilişsel görüşleri gözden geçirmeye imkân vermesi, psikolojik sorunların çözümüne katkısı, bireyin kendini tanımasına katkısı hususlarına hiç değinmedikleri tespit edilmiştir.

DRAMA USAGE STATUS OF TURKISH TEACHERS (The Case of Zonguldak Province)

In this study, it is aimed to determine the use of drama to the Turkish language teachers in the courses and the effects they observed as a result of their use. The research was carried out by using semistructured interview forms formed by the researchers as a data collection tool with the interview method included in the qualitative research. 54 Turkish teachers working in schools affiliated to MoNE were interviewed. The information and opinions of the teachers who participated in the interviews were recorded in the interview forms and then the forms were analyzed by document analysis. It was determined that 51 (%94,4) teachers were used drama in their course, but 3 (%5,6) were not used. When the teachers who did not use drama in their classes asked why they did not use it, it was revealed that a teacher did not use them as self-induced, one did not receive drama training and one had to prepare her students to the exam. As a result, it is understood that almost all of the teachers used educational drama in their lessons. When asked about the benefits of using drama, the distribution of teachers' views on the benefits of drama has emerged as follows: developing communication skills (63%), increase the effectiveness of teaching 50%, developing self-confidence 46%, developing empathy 31%, improving team awareness 27%, increasing the participation rate of course activities 24%, improving imagination and creativity 16%, to contribute to emotional intelligence and personality development is 15%. However, it has been found that teachers do not mention the contribution of drama activities to critical thinking and problem solving skills, to help them to realize moral values, to allow to revise the old cognitive views, to contribute to the solution of psychological problems and to contribute to the self-recognition of the individual.

PDF

___

Aral, N. (2000). Eğitimde Drama. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlamacılık.
Ayrancı, Bağcı, B. (2019). Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Pedagojik Formasyon Birimi Öğrencilerinin Değerler Eğitimi Drama Kullanımları, ASEAD, Cilt 6, Sayı 3, 129-139.
Bağdatlı, M. İ. (2010). Kâzım Karabekir'in Uygulamalarında Yaşayarak Öğrenme ve Eğitici Drama. İstanbul Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi, (23), 121-140.
Başçı, Z.; Gündoğdu, K. (2011). Öğretmen Adaylarının Drama Dersine İlişkin Tutumları ve Görüşleri: Atatürk Üniversitesi Örneği. İlköğretim Online. 10 (2), 454-467.
Bayram, E. (1999). İlköğretimde Drama 1. Ankara: MEB Yayınları.
Bozdoğan, Z. (1993). Yaratıcı Drama. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Çalışkan, N. ve Karadağ, E. (2005). Dramada Beden Dili. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, Cilt 6, Sayı 2, 103-113.
Çebi, A. (1996). Öğretim Amaçlı Yaratıcı Drama Yoluyla İmgesel Dil Becerisinin Geliştirilmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çoban, Ç., E. (2007). Sosyal Beceri Sorunu Olan Öğrenciler ve Annelerine Uygulanan Yaratıcı Drama Etkinlikleri Programının Öğrencilerin Sosyal Beceri Düzeylerinin Gelişimi Üzerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Durmuş, E. (2008). Yaratıcı Drama İle Bütünleştirilmiş Grupla Psikolojik Danışmanın Üniversite Öğrencilerin Utangaçlık düzeylerine Etkisi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41/1, 93-114.
Er, A. (2003). Drama ve Dil Öğretimi: Dramanın Sözlü Dil Öğretiminde Etkisi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (8), 246-254.
Gönen, M. (1992). Çocuk ve Yaratıcılık. YA-Pa Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri. Bursa.
Gönen, M. ve Dalkılıç, N. (1999). Çocuk Eğitiminde Drama Yöntem ve Uygulamaları. İstanbul: Epsilon Yayınları.
İsmihan, E. (1992). Dramatizasyonun Çocuk Eğitimindeki Rolü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kandır, A. (2003). "Pandomim", Okul Öncesi Eğitimde Drama. Ankara: Kök Yayınları.
Kaner, S. (1990). Psikodrama-Kuram, Teknik ve Araçlar, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Fakülte Dergisi, Cilt: 23 Sayı: 2, 457-480.
Kara, Ö. T. (2000). Türkçe Öğretiminde Dramatizasyonun Kullanılması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Kara, Ö. T. (2008, Ocak-Şubat). Dramayla Türkçe Öğreniyorum. Osmaniye Rehberi, 34-44.
Kara, Ö. T. (2010). Dramanın İlk Uygulamalrı: Türk Şamanları. Turkish Studies, Cilt:5 Sayı:2, 1180- 1191
Kara, Y., Çam, F. (2007). Yaratıcı drama yönteminin bazı sosyal becerilerin kazandırılmasına etkisi, H. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi 32, 145-155.
Karadağ, E., ve Çalışkan, N. (2005). İlköğretimde Drama. Ankara: Anı Yayıncılık.
Karakuş, F. (2000). Drama Yönteminin İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Öykü Yazma Becerilerine Etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Kavcar, C. (1988). Türkçe Öğretiminde Dramatizasyon Yöntemi, Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, 83-90.
Kaygana, M. ve Yapıcı, M. (2010). İdeolojik Bireylerin Yetiştirilmesinde Tiyatronun Rolü, Turkish Studies, 5(2), 573-602.
Köklü, S. (2003). Türkçe Öğretiminde 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerine Dinlediğini Anlama Davranışının Kazandırılmasına Dramatizasyonun Etkisi, Yayımlanmamı Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri, İstanbul.
McCastlin, N. (1990). Creative Drama in The Classroom and Beyond, New York: Allyn&Bacon.
McCastlin, N. (2000). Creative Drama in Primary Grades, Longman Inc, New York.
Nutku, Ö. (1976) , Teaching Drama (Çev. Tülin Şener, Filiz Koç Materyal), Ma. M. Educ., London.
Nutku, Ö. (1983). Dram Sanatı, İzmir: 9 Eylül Üniversitesi Yayınevi.
Nutku, Ö. (2001). DramSanatı Tiyatroya Giriş, İstanbul: Kabakı Yayınevi.
O'Neill, C. & Lambert, A. (1990). Drama Structures A Practical Handbook For Teachers, London: Heinemann Educational Book Inc.
Ömeroğlu, E. (1991). Yaratıcı Drama Eğitiminin İngiltere’de Okul Öncesi Eğitiminde Kullanılmasıyla İlgili Bir İnceleme, YA-PA 7. Okul Öncesi Eğitim ve Yaygınlaştırılması Semineri. Eskişehir.
Önder, A. (2000). Yaşayarak Öğrenme için Eğitici Drama, İstanbul: Epsilon Yayınları.
Önder, A. (2004). Yaşayarak Öğrenme İçin Eğitici Drama, İstanbul: Epsilon Yayınları.
Sağlam, T. (1997). Eğitimde Drama ve Türk Çocuklarının Ritüel Nitelikli Oyunlarının Eğitimde Dramada Kullanımı Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
San, İ. (1990). Eğitimde Yaratıcı Drama, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt: 23, Sayı:2, 573-574.
San, İ. (1991). Eğitim Öğretimde Yaşayarak Öğrenme Yöntemi ve Estetik Süreç Olarak Yaratıcı Drama. I. Eğitimde Nitelik Geliştirme, Eğitimde Arayışlar Sempozyumu, 13–14 Nisan, İstanbul, 261 – 266.
Şahin, F. T. (2003). Doğaçlama ve Rol Oynama, Ankara: Kök Yayınları.
Şimşek, T., & Topal, Y. (2006). Türkçe Eğitiminde Drama ve Özgün Uygulama Örnekleri, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 7/1, 277-297.
Şimşek, T., Topal, Y., Maden, S. ve Şahin, A. (2010). İlköğretim 2.Kademe Türkçe Dersinde Zarf Konusunun Drama Yöntemi Kullanılarak Öğretimi, Millî Eğitim-Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, (186), 106-120.
TDK. (1983). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK Yayınları.
Ünal, İ. (2006). 6-8 Yaş Çocukları İçin Piyano Eğitimi Veren Kurumlarda Öğretmenlerin Başlangıç Aşamasında Piyano Öğretim Yöntemlerinden Biri Olarak Yaratıcı Dramaya İlişkin Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.

Turkish Studies - Educational Sciences-Cover

ISSN: 2667-5609
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ