GÜVENLİK KAVRAMI İLE KRİZ YÖNETİMİ ARASINDAKİ EPİSTEMOLOJİK İLİŞKİ VE TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NİN KRİZ YÖNETİM ESASLARI

Makalede ilk olarak güvenlik kavramı ile kriz yönetimi olgusu arasında bir bağlantı olup olmadığı sorusuna cevap aranmıştır. Risk ve tehdit kavramları bağlamında güvenlik ile kriz yönetimi arasında bir bağlantı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda önce risk ve tehdit kavramları sonra da güvenlik ve kriz kavramları teorik olarak analiz edilmiştir. İkinci olarak kriz yönetimi kavramı analiz edilmiş ve risk yönetimi kavramından farklılıkları ortaya konulmuştur. Türkiye Cumhuriyeti’nin kriz yönetim esaslarının literatürdeki esaslarıyla mukayesesi yapılmış ve aradaki farklılıklar ikinci sorunun cevabını teşkil etmiştir. İkinci soruya cevap mahiyetinde yaklaşım, mevzuat ve örgütlenme bakımından farklılıklar tespit edilmiştir. Bir başka manada kriz yönetim esasları bağlamında yönetim biliminde geçerli olan esaslar ile Türk kamu yönetiminde mevcut/cari esaslar arasındaki aykırılıklar tespit edilmiştir. Günümüzde özellikle de Soğuk Savaş sonrası dönemde dünyanın çeşitli bölgelerinde daha yoğun bir şekilde hissedilmeye başlanan kriz olgusunun artan varlığına bağlı olarak kriz ve kriz yönetim süreçlerinin güvenlik bilimleri ve uluslararası ilişkiler disiplinlerinde ehemmiyetle incelenmesini gerekli kılmaktadır. Bunun sebebi kriz olgusunun başarılı bir şekilde yönetiminin muhtemel çatışmaların çıkmasını da engelleyecek olmasıdır. Dolayısıyla çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nin kriz yönetim esasları konusu özel olarak iç hukuk bakımından Başbakanlık Kriz Yönetim Esasları Yönetmeliği genel olarak ise Yokohama (1994), Hyogo (2005) ve Sendai (2015) protokolleri esas alınarak incelenmiş ve analitik hale getirilmiştir.

THE EPISTEMOLOGICAL RELATIONSHIP BETWEEN THE CONCEPT OF SECURITY AND CRISIS MANAGEMENT AND THE PRINCIPLES OF CRISIS MANAGEMENT OF THE REPUBLIC OF TURKEY

Firstly, it has been examined whether there may be a connexion between the security concept and crisis management in this paper. In the context of the risk and threat, it has been concluded that there is a relation between security and crisis management. In this context, firstly the concepts of risk and threat and then the concepts of security and crisis theorically are analyzed. Secondly, the concept of crisis management was analyzed and its differences from the concept of risk management were revealed the essentials regarding crisis management in the literature have been confrontated with the essentials of the crisis management in Republic of Turkey. The discrepancies constitute the answer of the second question. As a conclusion, the discrepancies have been identified in the context of the approach, legislation and organization. In another sense, in the context of crisis management principles, inconsistencies between the principles applicable to the science of management and the existing/current principles in Turkish public administration have been identified. Nowadays, especially in the post-Cold War period, the crisis and crisis management processes need to be examined in the disciplines of security sciences and international relations in accordance with the increasing presence of the crisis phenomenon which has started to be felt more intensely in various regions of the world. In this study Republic of Turkey’s crisis management principles essentially in terms of domestic law in the context of Prime Ministry Crisis Management Principles Regulation and generally in the context Yokohama (1994), Hyogo (2005) and Sendai (2015) protocoles.

PDF

___

Akdoğan, A. ve Cingöz, A. (2009). Kurumsal İtibar ve Kriz Yönetimi: Kurumsal İtibarı Korumada Kriz İletişiminin Rolü. Kriz Yönetimi (der. Haluk Sumer ve Helmut Pernsteiner), 3-33.
Ayman, G. (2007). Değişen Çevre Karşısında Yüksek Uyumlu Güvenlik Stratejileri İhtiyacı. Türkiye’ye Yönelik Dış Kaynaklı Risk ve Tehditler Sepmozyum Bildirileri, 23-32.
Borge, D. (2001). The Book of Risk. New York: John Wiley and Sons Inc.
Bozgeyik, A. (2004). Krizleri Fırsata Dönüştürmek. İstanbul: Hayat Yayınları.
Crouhy, M., Galai, D. ve Mark, R. (2006). The Essentials of Risk Management. New York: The McGraw-Hills Companies.
Denk, N. (2002). Geçmişte ve 21’nci Yüzyılda Savaşlar, Stratejiler ve Stratejler. İstanbul: Harp Akademileri Basım Evi.
Dinçer, Ö. (2004). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta Yayıncılık.
Filiz, E. (2007). Kamu Yönetiminde Kriz Yönetimi. Bursa: Alfa Aktüel Yayınları.
Gleick, J. (1997). Kaos. Ankara: TÜBİTAK Yayınları.
Görgün, M. (2017). Küreselleşme Sürecinde Göçmen İlişkileri Ağının Önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi C.22, Göç Özel Sayıs, s. 1317-1327.
Gözler, K. (2007). İdare Hukuku Dersleri. Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları.
http://anthonyholmes.org/7principles.aspx (Erişim Tarihi: 10.11.2017) http://tdkterim.gov.tr/bts/ (Erişim Tarihi: 10.11.2017) http://www.chaosmanagement.com/resources/chaos-management-resources (Erişim Tarihi: 17.11.2017)
http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/3.5.968716.pdf (Erişim Tarihi: 10.11. 2017)
Kaliprasad, M. (2006). Proactive Risk Management. Cost Engineering (48), 26-36.
Kazğan, Ş. (2009). Sistem ve Kriz: “Sistemsel Kriz ve Uluslararası Sistemin Yeniden Kurgulanması. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Doktora Tezi).
Klinke, A. ve Ortwin, R. (2002). A New Approach to Risk Evaluation and Management: Risk-Based, Precaution-Based, Discourse-Based Strategies. Risk Analysis (6), 1071-1093.
Kotler, P. ve Caslione, J. A. (2009). Kaos Yönetimi: Çalkantılar Çağında Yönetim ve Pazarlama. İstanbul: Optimist Yayınları.
Köksal, F. (2007). Risk ve Tehdit Kavramında Yeni Paradigmalar ile Asimetrik Tehdit Analizi. Türkiye’ye Yönelik Dış Kaynaklı Risk ve Tehditler Sepmozyum Bildirileri, 1-21.
Küçükşahin, A. (2006, Aralık). Güvenlik Bağlamında Risk ve Tehdit Kavramları Arasındaki Farklar Nelerdir ve Nasıl Belirlenmelidir?. Güvenlik Stratejileri Dergisi (4), 7-41.
Küçükşahin, A., Şafak, İ. ve Dedeoğlu, Ç. (2009). Güvenlik Bağlamında Risk ve Risk Yönetimi. Güvenlik Stratejileri Dergisi (10), 9-35.
Luecke, R. (2008). Kriz Yönetimi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Lupton, D. (1999). Risk. Londra: Routledge.
Mitroff, I. ve Pearson, C. M. (1993). Crisis Management. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Okay, A. ve Okay, A. (2002). Halkla İlişkiler, Kavram, Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
Pira, A. ve Sohodol, Ç. (2004). Kriz Yönetimi: Halkla İlişkiler Açısından Bir Değerlendirme. İstanbul: İletişim Yayınları.
Schannon, M. (2006). Risk, Issue and Crisis Management: Ten Observations on Impediments to Effectiveness and What Can Be Done About Them. Journal of Promotion Management (12), 7- 38.
Tamçelik, S. (2009). Kıbrıs’ta Güvenlik Stratejileri ve Kriz yönetimi. Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
Tatar, V. (2018). Security and Regionalism in the Turkish Foreign Policy in the Two Interwar Period and the First Years of the Cold War. Current Debates in International Relations&Law (Ed. Övgü Kalkan Küçüksolak Abdullah Muhsin Yıldız). İstanbul: IJOPEC Publication.
Tunçkanat, M., Ayen A., Aslantaş V., Karaboğa D. ve Sağıroğlu Ş. (2005). Afet Kriz Yönetimi ve Ulusal Afet Ağı. Elektrik-Elektronik-Bilgisayar Mühendisliği, 11. Ulusal Kongresi ve Fuarı Bildirileri, 508-511.
Tüz, M. (2008). Kriz Yönetimi: Uygulamalar İçin Temel Adımlar. Bursa: Şah-Mat Yayınları.
Yavaş, H. (2005). Doğal Afetler Yönüyle Türkiye’de Belediyelerde Kriz Yönetimi. Ankara: Orion Yayınları.
Yılmaz, S. (2008). Kriz Yönetimi ve Güç Kullanımı. Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Dergisi (1), 145-169.

Turkish Studies - Economics, Finance, Politics-Cover

ISSN: 2667-5625
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ