Çevre Sorunlarının Çözümünde Sivil Toplum Kuruluşları

Küreselleşen dünyada nüfus artışı, doğal kaynakların hızlı tüketilmesi ve sanayide kullanılan teknolojik araçlarının yanlış kullanımı özellikle iklim değişikliğine ve bunun yanısıra hava kirliliğine, toprak, su ve diğer doğal kaynaklarının yanlış kullanımına, küresel ısınma ve buna bağlı deniz sevyesindeki artışa, biyoçeşitlilkdeki azalmaya, gıda ve enerrji krizlerine ve benzeri daha birçok çevresel krizlere zemin hazırlamıştır. Bu sorunlar insanlar için olduğu kadar doğanın dengesi ve hatta varlığı için de büyük tehditler oluşturmaktadır. İnsanlığın ortak tehditler karşısında ortak tepkiler vermesi kutuplaşma yerine bütünleşmeye giden yolu açacaktır. Bu düşünceden yola çıkarak, insanlık için en önemli sorunlarından olan çevre sorunlarına karşı birlikte hareket edilmesi çevresel krizler çözümü için zorunlu olmaktadır. Çevre alanında faaliyet gösteren birçok Sivil Toplum Kuruluşu (STK) vardır. Bu örgütler çevresel tehditlerin algılanmasından sorunların çözümüne kadar her safhada faaliyet göstermekte insanları ve hatta devletleri çevresel sorunlara yönlendirmektedir. Bu çalışmada, Sivil Toplum Kuruluşlarının çevre bilincinin oluşumuna yönelik olumlu ya da olumsuz katkıları araştırılarak, STK’ların etkinliği analiz edilecektir. Soruları ile çevresel sorunların çözümü için STK’ların etkinliği araştırılacaktır. Literatür taraması ile STK’ların çevresel krizlerin çözümüne katkısı olup olmadığı incelenecektir. İnsanların tehditlere birlikte tepki vermesi insanlar arasındaki kutuplaşma yerine bütünleşmeyi getirecektir. İnsanlık için önemli sorunlardan biri olan çevre sorunlarına karşı birlikte hareket edilerek çevresel krizler giderilebilir ve kutuplaşmaların önüne geçilebilecektir. Bu çalışmada çevre sorunlarına karşı uluslararası faaliyetleri olan çevreci STK’ların çevre sorunları çözümüne olumlu katkıları olduğu ancak örgütler tarafsızlığını kaybederse olumsuz etkileri olacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Non-Governmental Organizations in Solving Environmental Problems

Öze göre güncellenmeliEnvironmental problems such as climate change and food crisis epidemics have occurred due to the rapid consumption of natural resources with population growth and the mis-use of developing technology tools in industrialization. These problems pose great threats to nature as to humans. What is the contribution of non-governmental organizations to the formation of environmental awareness in our study? What are the positive or negative effects? The effectiveness of NGOs will be investigated to solve environmental problems with their questions.The literature review will examine whether NGOs contribute to the resolution of environmental crises.The fact that people react together to threats will bring integration instead of polarization between people.Environmental crises can be eliminated and polarizations can be prevented by acting together against environmental problems, which are important problems for humanity.In this study, it was found that environmental NGOs with international activities against environmental problems have positive contributions to the solution of environmental problems, but will have negative effects if organizations lose their neutrality.

PDF

___

Ak, T.(2017). Çevresel güvenlik. Sistem Ofset Yayıncılık.
Alkan, H. (1999). Avrupa Birliği karar alma süreçlerinde baskı grupları. Türk İdare Dergisi, 7(422), 35-52.
Aslan, S. (2010). Sivil Toplum: kavramsal değişim ve dönüşüm. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(33), 188-212.
Ayaz, A. T. (2016). The Role of International Non-governmental Organizations (NGO) in preserving international peace and security. International Academic Journal of Social Sciences, 3(6), 48-52. http://iaiest.com/dl/journals/3- %20IAJ%20of%20Social%20Sciences/v3-i6-jun2016/paper8.pdf (Erişim Tarihi: 30.05.2018).
Benedick, R. E.(2000). Human population and environmental stresses in the twenty-first century.
ECSP, Report-6, https://www.wilsoncenter.org/sites/default/files/ECSP6.pdf (Erişim Tarihi: 06.05.2018).
Birleşmiş Milletler (BM / UN), https://www.un.org/ (Erişim Tarihi: 30.05.2018).
Callenbach, E. (2011). Ekoloji: cep rehberi. Çev. Özkan, E. Sinek Sekiz Yayınevi.
Colliot-Thelene, C. (2003). Devlet ve Sivil Toplum. Çev. Sevil, N. K. Raynaud, P.& Rials, S. (ed), Siyaset felsefesi sözlüğü, İletişim Yayınları.
Connelly, J. & Smith, G. (1999). Politics and the enviroment: from theory to practice. Routledge.
Çam, E. (1990). Siyaset bilimine giriş. Der Yayınları.
Dedeoğlu, B, (2014) Uluslararası güvenlik ve strateji. Yeniyüzyıl Yayınları.
Diamond, L. (1994). Rethinking civil society: toward democratic consolidation. Journal of Democracy, 5(3), 4-17.
Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve totaliter düşünce geleneğinde sivil toplum. Alfa Yayınları.
Dryzek J. S. (1996), Political inclusion and the dynamics of democratization. American Political Science Review, 90(3), 475-487. http://magarstudiescenter.org.np/wpcontent/ uploads/2010/03/Dryzek-Politcal-Inclusion-and-the-Dynamic.pdf (Erişim Tarihi: 27.07.2017).
Erdoğan-Tosun, G. (2001). Demokratikleşme perspektifinden devlet-sivil toplum ilişkisi. Alfa Yayıncılık.
Erenel, F. & Caymaz, E. (2014). Uluslararası örgütlerin güvenlik sorunlarının çözümünde yeterliliği: Afrika Birliği örneği, İGÜSBD, 1(1), 117-136.
Genç, F. N. & ve Erdoğan, Ü. (2013). Yerel demokrasi ve kalkınma bağlamında sivil toplum kuruluşlarının rolü: Aydın örneği, Özer, B. & Şeker, G. (ed.) Yerel ve bölgesel kalkınma: küresel ve yerel bakış açıları, Celal Bayar Üniversitesi Matbaa Birimi.
Gramsci, A. (1971). Selections from the prison notebooks. Q. Hoare ve G. Nowell-Smith (Ed.), Lawrence and Wishart.
Gordon, M. (1999). Sosyoloji sözlüğü. Çev: Akınay, O. & Kömürcü, D. Bilim ve Sanat Yayınları.
Göksu, T, & Bilgiç, V. K. (2003). Baskı grupları ve karar alma mekanizmasına etkileri. Amme İdaresi Dergisi, 36(2), 51-66.
Görmez, K. (2015). Çevre sorunları. Nobel Yayınları.
Gümüş, A. T. (2014). Demokrasilerde Sivil Toplum ve Devlet–Sivil Toplum İlişkisinde Karşılaşılabilecek Sorunlar. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 18(3-4), 353-356.
Habermas, J. (2003). Kamusal yapısal dönüşümü. Çev: Bora, T. & Sancar, M. İletişim Yayınları.
Hasgüler, M.& Uludağ, M. B. (2014). Uluslararası örgütler. Alfa Yayınları.
Hegel, G.W.F. (1991). Hukuk felsefesinin prensipleri. Çev: Karakaya, C. Sosyal Yayınları.
Heywood Andrew (2013). Siyaset, Çev: Özipek, B.B. Adres Yayınları.
Homer-Dixon, T.(1991). Environmental scarcities and violent conflict: evidence from cases, International Security, 19(1), https://homerdixon.com/environmental-scarcities-and-violentconflict- evidence-from-cases/ (Erişim Tarihi: 22.05.2018).
Hurrell, A. (1994). A crisis of ecological viability?, global environmental change and the nation state. Political Studies, 42(1), 146-165.
Kapani, M. (2007). Politika bilimine giriş. Bilgi Yayınevi.
Keane J. (1994). Demokrasi ve sivil toplum. Çev: Erdoğan, N. Ayrıntı Yayınları.
Keane, J. (2004) Sivil toplum ile devlet arasındaki ayırımın kökenleri ve gelişimi 1750-1850, Keane, J. (ed), Sivil toplum ve devlet-avrupa’da yeni yaklaşımlar, Çev. Kökler L. Yedikıta Yayınları.
Keleş, R. & Hamamcı, C. & Çoban, A. (2015). Çevre politikası. İmge Yayınları.
Keleş, R. (1998). Kentbilim terimleri sözlüğü. İmge Yayınları.
Keleş, R. (1993). Kentleşme politikaları. İmge Yayınları.
Keleş, R. (2016). Çevre ve siyaset, Keleş, R.(ed). İnsan çevre ve toplum, İmge Yayınları, Kışlalı, A. T. (1987). Siyaset bilimi. Ankara Üniversitesi Basımevi.
Raustiala, K. (1997). States NGOs and international enviromental institutions. International Studies Quarterly, 41(4), 719-740.
O’neill, K. (2009). The environment and international relations. Cambridge University Press.
Orhan, G. & Cerit-Mazlum, S. & Kaya, Y. (2017). Uluslararası çevre rejimleri: oluşturulmaları, işleyişleri ve özellikleri, Orhan, G. & Cerit-Mazlum, S. & Kaya, Y. (ed). Uluslararası çevre rejimleri. Dora Basım Yayın Dağıtım.
Sandıklı, A. (2016). Sivil toplum kuruluşları ve terörle mücadele, BİLGESAM. http://www.bilgesam.org/incele/2408/-sivil-toplum-kuruluslari-ve-terorlemucadele/#. Ww3ELUiFPIU (Erişim Tarihi: 30.05.2018).
Simon, S. & Benjamin, D. (2000) America and the new terrorism. Survival, 42(1), 59-75 http://www.eusec.org/su0001te.pdf (Erişim Tarihi: 30.05.2018).
Sönmezoğlu, F. (1986). Ansiklopedik politika sözlüğü. İletişim Yayınları.
Sönmezoğlu, F. & Erler, Ö. B. (2012). Çevre sorunlarına ilişkin uluslararası rejimler. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47, 247-289.
Şahin, L. & Öztürk, M. (2008). Küreselleşme sürecinde sivil toplum kuruluşları ve Türkiye'deki durumu. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 54(1), 1-29.
Talas, M. (2014). Sivil toplum kuruluşları ve türkiye perspektifi. Türklük Bilimi Araştırmaları (TÜBAR), 29, 387-401.
Türk Dil Kurumu (TDK), http://www.tdk.gov.tr (Erişim Tarihi: 30.05.2018).
Tosun, G. (2001). Türkiye’de devlet-sivil toplum ilişkisi bağlamında demokrasinin pekişmesinin önündeki engellere ilişkin kuramsal ve pratik bir yaklaşım. Ege Akademik Bakış, 1(1), 224- 243.
Tuna, G. (2003a). Uluslararası örgütler ve çevre, Doğu Batı, 24, 257-272.
Tuna, G. (2003b). Yeni güvenlik. Nobel Yayınları.
Yıldırım, M. (2003). Sivil toplum ve devlet. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 27(2), 226-242.

Turkish Studies - Economics, Finance, Politics-Cover

ISSN: 2667-5625
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ