MURAT SEDAT BARAN, SELÇUK ALTAÇLİ, OKTAY KAPLAN, SUPHİ DENİZ

The Determination of Nutrient Value, Digestibility and Energy Levels of Compound Feeds Used for Ruminant Nutrition by in Vitro Methods

There are small number of tables that show digestibility and energy contents of compound feeds produced by feed factory in different regions of Turkey. Thus, in this paper, four different compound feed types (dairy cattle, beef cattle, calf and lamb growing feeds), totalling 78 compound feeds were analysed to determine their feeding value, dry matter (DM), organic matter (OM) digestibility and energy content (digestible energy (DE), metabolisable energy (ME) and net energy for lactation (NEL). As a result of this study, the crude fiber (CF) levels were higher than standard values in calf and lamb compound feeds and beef cattle compound feeds; however, in the dairy cattle and calf and lamb compound feeds, the crude protein (CP) values were lower than standard values. These findings are considered highly important for the region’s animal feeding. According to our results, the compound feeds for dairy cattle and lamb being used for ruminant nutrition in Diyarbakir Province of Turkey were found to have low nutrient qualities; however, in the calf feed both the metabolisable energy level and nutrient quantities were low.

PDF

___

Altacli S, Deniz S. 2007. Değişik şekillerde hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının in vivo ve in vitro sindirilebilirlikleri ile enerji içeriklerinin belirlenmesi. IV. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi. Bursa, s. 393-397.

AOAC (Association of Official Analytical Chemists). 2000. Official Methods of Analysis, 17th ed. Maryland, USA.

Baran MS, Demirel R, Şentürk Demirel D, Şahin T, Yeşilbağ D. 2008a. Determination of the feeding values of feedstuffs and mixed feeds used in the Southeastern Anatolia Region of Turkey. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 32: 449-455.

Baran MS, Erkan ME, Vural A. 2008b. Diyarbakır yöresinde ruminant beslenmesinde kullanılan karma yemlerin besin madde ve mikrobiyolojik kalite özellikleri. İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 34: 9-19.

Baran MS. 2014. Yemler Yem Hijyeni ve Teknolojisi. Dicle Üniv. Vet. Fak. Ders Kitabı. Diyarbakır.

Crampton EW, Maynard LA. 1938. The relation of cellulose and lignin content to the nutritive value of animal feeds. Journal Nutrition, 15: 383-395.

Çelik K, Ertürk MM, Ersoy İE. 2003. Farklı yem fabrikalarından örneklenen karma yem ve yem ham maddelerinde bazı kalite öğelerinin kantitatif araştırılması. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 16: 161-168.

Çetinkaya N, Selçuk Z. 2015. Yem güvenliği mevzuatı ve yem güvenirliği yönetim sistemi. Turkiye Klinikleri, Journal Animal Nutrition and Nutritional Diseases-Special Topics, 1(1): 1-7. Dale N, Batal A. 2005. Feedstuffs Reference Issue and Buyers Guide. 76: 16-22. Denek N, Deniz S. 2004 . Ruminant beslenmesinde kullanılan bazı dane yemlerin enerji düzeylerinin in vivo ve in vitro metotlarla belirlenmesi. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 28: 185-193.

Ensminger, ME, Oldfield, JE, Heinemann, WW. 1990. Feeds and Nutrition. 2nd Ed., The Ensminger Publishing Company. Clovis, California.

Ergün A, Tuncer ŞD, Çolpan İ, Yalçın S, Yıldız G, Küçükersan KM, Küçükersan S, Şehu A. 2004. Yem Hijyeni ve Teknolojisi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Ders Kitabı, Ankara. İpçak HH, Alçiçek A. 2013. Yeni yem kanunu ve yem hijyen yönetmeliği çerçevesinde yemlerde mikotoksin problemi ve çözüm önerileri. VII. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, Ankara, 343- 348Kara MA, Deniz S. 2005. Van yöresinde üretilen kuru otların besin madde içeriği ile sindirilebilirlik ve enerji içeriklerinin in vitro ve in sacco yöntemlerle belirlenmesi. III. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, Adana, s. 505-511.

Küçükersan S, Küçükersan KM. 2015. Yemlerde biyogüvenlik ve hayvan sağlığı ilişkisi. Türkiye Klinikleri, Journal Animal Nutrition and Nutritional Diseases-Special Topics, 1(1): 8-18. Marten, GC, Barnes, RF. 1980. Prediction of energy digestibility of forages with in vitro rumen fermentation and fungal enzyme systems. In Proc. Int. Workshop on Standardization of Analytical Methodology for Feed. Ed. Pigden, WJ, Balch, CC, Graham, M, Int. Dev. Res. Center, Ottawa, Canada. Meyer H, Bronsch K, Leibetseder J. 1983. Suplemente zu Volesungen und Ubungen in der Tierernaehrung. Verlag Sprungmann, Hannover.

NRC: Nutrient Requirements of Dairy Cattle. 1989. 6 th Revised Ed. National Academy Press, Washington D. C, USA. Oğuz Karakaş F, Buğdaycı KE, Gümüş H, Oğuz MN. 2016. Hayvansal ürünlerin raf ömrünü artırmada hayvan beslemenin önemi. Turkiye Klinikleri, Journal Animal Nutrition and Nutritional Diseases-Special Topics, 2(3): 36-44. Sarı M, Çerçi İH. 1993. Yemler, Hayvan Besleme ve Beslenme Hastalıkları. Fırat Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Elazığ. Steel RCD, Torrie JH. 1980. Principles and procedures of statistics. A biometrical approach. 2nd ed. Mc Graw- Hill Book Company, New York.

Tilley JMA, Terry RA. 1963. A Two-Stage Tecnique for In Vitro Digestion of Forage. J Br Grassl Soc, 18: 104-111. Turgut L, Yanar M, Aksoy A. 2002. Bazı enerji yemlerinin in situ tekniği ile kuru madde ve organik madde parçalanabilirliklerinin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33: 435-440.

Turkish Standard Institute (TSI). 1991. Animal Feeds-Metabolic Energy Determination (Chemical Method). TSI No: 9610, Ankara.