Çağatay DERECELİ, Turhan TOROS, Rabia YILDIZ

The Investigation of the Life Satisfaction and Self-Efficacy Level of Soccer Players Studying at Physical Education Teaching Department

The aim of this study is to examine the life satisfaction and self-efficacy level of active soccer players studying at physical education teaching department. The sample of the study consisted of soccer players studying physical education teaching in Gaziantep, Adana, Mersin and Karaman provinces. A total of 144 volunteer soccer players 81 of whom were male soccer players whose ages ranged between 18-24 years (Xage=22.06±1.69) and years in sports ranged between 1-14 years (Xyears in sports=5.28±3.37) and 63 of whom were female whose ages ranged between 19-24 years(Xage=22.0±1.56) and years in sports ranged between 1-14 years (Xyears in sports=5.25±3.02). In order to collect data on the self-efficacy status of the soccer players, General Self-Efficacy Scale developed by Sherer et al. (1982) and adapted to Turkish culture by Yildirim and Ilhan was used, and to collect data on their life-satisfaction, Satisfaction with Life Scale developed by Diener et al. (1985) and adapted into Turkish culture by Yetim (1991) was utilized. In the analysis of the data, the relational scanning model which includes the comparison and correlation type of analyses among the variables was used. With the normality test results were found to have a normal distribution, Independent T-Test was used for paired comparisons, and Pearson Correlation Analysis was used to examine the relationship status.

Anahtar Kelimeler:

Physical education, soccer, life satisfaction, self-efficacy

Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümlerinde Okuyan Futbolcuların Yaşam Doyumu ve Öz Yeterlik Özelliklerinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi öğretmenliği bölümünde okuyan aktif futbolcuların yaşam doyumu ve öz-yeterlilik seviyelerini incelemektir. Araştırmanın örneklemini Gaziantep, Adana, Mersin ve Karaman illerinde beden eğitimi öğretmenliği yapan futbolcular oluşturmuştur. 81'i erkek, 18-24 yaş arası (Xage = 22.06 ± 1.69), spordaki yaşları 1-14 yıl (sporda Xyears = 5.28 ± 3.37) ile 63 arasında değişen toplam erkek gönüllü futbolcudur. 19-24 yaş arası (Xage = 22.0 ± 1.56), spordaki yaşları 1-14 yıl (spordaki Xyears = 5.25 ± 3.02) arasında değişmektedir. Futbolcuların öz yeterlik durumları hakkında veri toplamak için, Sherer ve arkadaşları tarafından geliştirilen Genel Öz Yeterlik Ölçeği. (1982) Yıldırım ve İlhan tarafından Türk kültürüne uyarlanmış ve Diener et al. (1985) ve Yetim (1991) tarafından Türk kültürüne uyarlanmıştır. Verilerin analizinde, değişkenler arasındaki karşılaştırma ve korelasyon türlerini içeren ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Normallik testi sonuçlarının normal dağılıma sahip olduğu tespitinde, eşli karşılaştırmalarda Independent T-Test, ilişki durumunu incelemek için Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır.

Keywords:

Beden eğitimi, futbol, yaşam doyumu, öz yeterlik,

PDF

___

Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological review, 84(2), 191.
Bandura, A. (1994). Social cognitive theory and exercise of control over HIV infection. In Preventing AIDS (pp. 25-59). Springer, Boston, MA.
Bandura, A., & Wessels, S. (1997). Self-efficacy (pp. 4-6). W.H. Freeman & Company.
Cengiz, R., Korucu Aytan, G., & Abakay, U. (2012). Taekwondo sporcularının algıladığı liderlik özellikleri ile öz-yeterlik düzeyleri arasındaki ilişki. E-Journal of New World Sciences Academy, 7(4), 69-78.
Dereceli, Ç., Ünlü, H., & Erbaş, M. K. (2019). Futbol hakemlerinin öz-yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Sakarya University Journal of Education, 9(1) 69-82.
Diener, E. D., Emmons, R. A., Larsen, R. Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
Eroğlu, C. & Ünlü, H. (2015). Self-efficacy: Its effects on physical education teacher candidates’ attitudes toward the teaching profession. Educational Sciences: Theory & Practice, 15 (1), 201-212.
Gençay, S. (2009). Beden eğitimi öğretmeni adaylarının umutsuzluk ve yaşam doyumlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(27), 380-388.
Karababa, A. (2019). Life positions as predictor of life satisfaction among university students. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19 (2), 530-539.
Karasar, N. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Köker, S. (1991). Normal Ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Lightsey, O. R., McGhee, R., Ervin, A., Gharghani, G. G., Rarey, E. B., Daigle, R. P., ... & Powell, K. (2013). Self-efficacy for affect regulation as a predictor of future life satisfaction and moderator of the negative affect-Life satisfaction relationship. Journal of Happiness Studies, 14(1), 1-18.
Magaletta, P. R., & Oliver, J. M. (1999). The hope construct, will, and ways: Their relations with self‐efficacy, optimism, and general well‐being. Journal of clinical psychology, 55(5), 539-551.
Morgül, İ., Seçken, N., & Yücel, A. S. (2016). Kimya öğretmen adaylarının öz-yeterlik inançlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 62-72.
Neugarten, B. L., Havighurst, R. J., & Tobin, S. S. (1961). The measurement of life satisfaction. Journal of gerontology, 16, 134-143.
O’Sullivan, G. (2011). The relationship between hope, eustress, self-efficacy, and life satisfaction among undergraduates. Social indicators research, 101(1), 155-172.
Özbay, Y., Palancı, M., Kandemir, M., & Çakır, O. (2012). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal düzenleme, mizah, sosyal öz-yeterlik ve başa çıkma davranışları ile yordanması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 325-345.
Pajares, F. (1997). Current directions in self-efficacy research. Advances in motivation and achievement, 10(149), 1-49.
Pavot, W., & Diener, E. (2009). Review of the satisfaction with life scale. In Assessing well-being (pp. 101-117). Springer, Dordrecht.
Reigal, R. E., Videra, A., & Gil, J. (2014). Physıcal exercıse, general self-effıcacy and lıfe satısfactıon ın adolescence. Revista Internacional De Medicina Y Ciencias De La Actividad Física Y Del Deporte, 14(55).
Sherer, M., Maddux, J. E., Mercandante, B., Prentice-Dunn, S., Jacobs, B., & Rogers, R. W. (1982). The self-efficacy scale: Construction and validation. Psychological reports, 51(2), 663-671.
Soba, M., Babayiğit, A., & Demir, E. (2017). Life satisfaction and burnout; a research on teachers. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 269-286.
Telef, B. B., & Ergün, E. (2013). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının yordayıcısı olarak öz-yeterlik. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 6(3), 423-433.
Tokinan, B. Ö., & Bilen, S. (2011). Yaratıcı dans etkinliklerinin motivasyon, özgüven, özyeterlik ve dans performansı üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(40).
Toros, T. (2001). Elit Ve Elit Olmayan Erkek Basketbolcularda Hedef Yönelimi, Güdüsel Iklim Ve Hedeflerin Özgünlük Güçlük Derecesi Özelliklerinin Yaşam Doyumuna Etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
Tschannen-Moran, M., & Hoy, A. W. (2001). Teacher efficacy: Capturing an elusive construct. Teaching and teacher education, 17(7), 783-805.
Ulucan, H., Kılınç, M., Kaya, K., & Türkçapar, Ü. (2011). Beden eğitimi spor yüksekokullarında öğrenimlerine devam eden öğrencilerin umutsuzluk ve yaşam doyum düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 13(3), 349-356.
Vecchio, G. M., Gerbino, M., Pastorelli, C., Del Bove, G., & Caprara, G. V. (2007). Multi-faceted self-efficacy beliefs as predictors of life satisfaction in late adolescence. Personality and Individual differences, 43(7), 1807-1818.
Yetim, Ü. (1991). Kişisel Projelerin Organizasyonu Ve Örüntüsü Açısından Yaşam Doyumu. Yayımlanmamış doktora tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Yıldırım, F., & İlhan, İ. Ö. (2010). Genel öz yeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 21(4), 301-308.