Abdulkadir Bozaykut, Bahar Özcabı, Ruba Şendur, Gül Yeşiltepe Mutlu

Çocukluk çağı şişmanlığında kilo vermede etkili sosyodemografik ve klinik etmenler

Amaç: Şişmanlık, sıklığı çocukluk çağında giderek artan önemli birsağlık sorunudur. Çalışmamızda kilo vermede etkili sosyodemografikve klinik etmenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: İki bin on iki (Ocak)-2016 (Eylül) arasında şişmanlık tanısı ile izlenen, en az iki kez poliklinik başvurusu olan 6-18yaş 120 hastanın dosyaları geriye dönük incelendi. Yaşları, cinsiyetleri, sosyoekonomik düzeyleri, ailede şişmanlık varlığı, ek hastalık veilaç kullanımları, geçirdikleri girişimler, egzersiz sıklıkları, ekran başısüreleri, fizik bakı bulguları ve biyokimya/hormon değerleri [tiroidişlev testleri, açlık insulin/glukoz, kolesterol düzeyleri, Homeostasismodel assestment insulin resistance (HOMA-IR) değerleri, uygulanan olgularda şeker yükleme testi sonuçları] kaydedildi. Hastalardanbaşlangıç ve son ölçülen vücut kitle indeksi standart sapması arasındaki farkın -0,2’den fazla olduğu grup “iyi kilo verenler”, -0,2’den azolduğu grup ise “iyi kilo veremeyenler” olarak tanımlandı. Oran-ortalama değer incelemelerinde SPSS 22.0 programı kullanıldı.Bulgular: Gruplar arasında ergenlik evresi anlamlı farklılık gösterdi (p=0,019), iyi kilo veremeyenlerin %65’inin, iyi kilo verenlerin ise%54’ünün evresi 4-5’ti. İyi kilo verenler grubunda ilk ölçülen vücut kitleindeksi standart sapması daha yüksekti, ayrıca egzersiz sıklığının dahayüksek, son ölçülen vücut kitle indeksi standart sapmasının ise dahadüşük olduğu gözlendi (p=0). İyi kilo veremeyenler grubunda başlangıçHOMA-IR değeri daha yüksekti (p=0,037); metformin başlanan hastalarsayısal olarak daha fazlaydı, ancak anlamlı farklılık göstermemekteydi.Çıkarımlar: Çalışmamızda iyi kilo veren olguların egzersiz sıklıklarınındaha fazla olduğu gözlenmiştir; bu nedenle fiziksel etkinliğin artırılmasının önemli bir adım olduğu görüşündeyiz. İyi kilo veremeyen olgularınergenlik evresininin daha ileri; iyi kilo veren olguların ise başlangıç vücutkitle indeksi standart sapma değerlerinin daha yüksek, HOMA-IR değerlerinin daha düşük olduğu diğer önemli çıkarımlarımızdır.

Effective sociodemographic and clinical factors in weight loss in childhood obesity

Aim: Obesity is a more common and important health problem in childhood. We aimed to determine sociodemographic and clinical factors contributing weight loss. Material and Methods: Medical records of 120 obese patients (6- 18 years old) applied at least twice for follow-up between 2012 (January)-2016 (September) were reviewed. Age, gender, socioeconomic status, family obesity, comorbidities, medications, operations, exercise frequency, screen time, physical examination findings and biochemical/hormone values [thyroid hormone, fasting insulin/glucose, cholesterol levels, Homeostasis model assesment insulin resistance (HOMA-IR), oral glucose tolerance test results (if applied) were recorded. Patients with a difference between the initial and last body mass index standart deviation higher than -0.2 were defined as “the good losing weight” group; the rest as “the poorly losing weight” group. The SPSS 22.0 program was used for analyzes. Results: Puberty stage showed a significant difference (p=0,019); 65% of patients in the poorly losing weight group but 54% of other group were at stage 4-5 . The initial body mass index standart deviation and exercise frequency were higher in the good losing weight group, the last measured body mass index standart deviation was lower (p=0). In the other group, baseline HOMA-IR was higher (p=0.037); there were more metformin-initiated patients but the difference was not significant. Conclusion: We observed that exercise frequency was higher in cases with good weight loss; therefore, we consider that increasing physical activity is an important step. Other crucial outcomes are that the initial body mass index standart deviation is higher while HOMA-IR is lower in those cases and that puberty stage is higher in poorly weight losing patients.

PDF

___

1. Kumar S, Kelly AS. Review of childhood obesity: from epidemiology, etiology, and comorbidities to clinical assessment and treatment. Mayo Clin Proc 2017; 92: 251- 65. [CrossRef ]
2. Akıncı A. Obezite. In: Cinaz P, Darendeliler F, Akıncı A, Özkan B, Dündar B, Abacı A, Akçay T (yazarlar). Çocuk Endokrinolojisi. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2013.p.371-93.
3. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Türkiye’de okul çağı çocuklarında (6-10 yaş grubu) büyümenin izlenmesi (TOÇBİ) projesi araştırma raporu. 1. Baskı, Ankara: Kuban Matbaacılık Yayıncılık, 2011.
4. World Health Organization. Report of the commission on ending childhood obesity. 2016. Available from URL: www.who.int/entity/end-childhood-obesity/publications/ echo-report/en (16.01.2017)
5. Demir K, Özen S, Konakçı E, Aydın M, Darendeliler F. A Comprehensive online calculator for pediatric endocrinologists: ÇEDD çözüm/TPEDS metrics. J Clin Res Pediatr Endocrinol 2017; 9: 182. [CrossRef ]
6. Neyzi O, Bundak R, Gökçay G, et al. Reference values for weight, height, head circumference, and body mass index in Turkish children. J Clin Res Pediatr Endocrinol 2015; 7: 280-93. [CrossRef ]
7. Marshall WA, Tanner JM. Variations in pattern of pubertal changes in girls. Arch Dis Child 1969; 44: 235: 91.
8. Craig ME, Jefferies C, Dabelea D, et al. Definition, epidemiology, and classification of diabetes in children and adolescents. Pediatr Diabetes 2014; 15: 4-17. [CrossRef ]
9. Valerio G, Licenziati MR, Iannuzzi A, et al. Insulin resistance and impaired glucose tolerance in obese children and adolescents from Southern Italy. Nutr Metab Cardiovasc Dis 2006; 16: 279-84. [CrossRef ]
10. Keskin M, Kurtoğlu S, Kendirci M, Atabek ME, Yazıcı C. Homeostasis model assessment is more reliable than the fasting glucose/insulin ratio and quantitative insulin sensitivity check index for assessing insulin resistance among obese children and adolescents. Pediatrics 2005; 115: e500-3. [CrossRef ]
11. Daniels SR, Greer FR. Lipid screening and cardiovascular health in childhood. Pediatrics 2008; 122; 198-208. [CrossRef]
12. McGovern L, Johnson JN, Paulo R, et al. Clinical review: treatment of pediatric obesity: a systematic review and meta-analysis of randomized trials. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 4600-5. [CrossRef ]
13. Süzek H, Arı Z, Uyanık BS. Muğla’da yaşayan 6-15 yaş okul çocuklarında kilo fazlalığı ve obezite prevalansı. Türk Biyokimya Dergisi 2005; 30: 290-5.
14. Şimşek F, Ulukol B, Berberoğlu M, Gülnar SB, Adıyaman P, Öcal G. Ankara’da bir ilköğretim okulu ve lisede obezite sıklığı. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası. 2005; 58: 163-6.
15. Şimşek E, Akpınar S, Bahçebaşı T, Senses DA, Kocabay K. The prevalence of overweight and obese children aged 6-17 years in the West Black Sea region of Turkey. Int J Clin Pract 2008; 62; 1033-8. [CrossRef ]
16. Bohlin A, Hagman E, Klaesson S, Danielsson P. Childhood obesity treatment: telephone coaching is as good as usual care in maintaining weight loss- a randomized controlled trial. Clin Obes 2017; 7: 199-205. [CrossRef ]
17. Moens E, Braet C, van Winckel M. An 8-year follow up of treated obese children: Children’s, process and parental predictors of treatment success. Behav Res Ther 2010; 48: 626-33. [CrossRef ]
18. Jansen E, Mulkens S, Jansen A. Tackling childhood overweight: treating parents exclusively is effective. Int J Obes (Lond) 2011; 35: 501-9. [CrossRef ]
19. Öztora S, Hatipoğlu S, Barutçugil MA, Salihoğlu B, Yıldırım R, Şevketoğlu E. İlköğretim çağındaki çocuklarda obezite prevalansının belirlenmesi ve risk faktörlerinin araştırılması. Bakırköy Tıp Dergisi 2006; 2: 11-4.
20. Boutelle KN, Rhee KE, Liang J, et al. Effect of attendance of the child on body weight, energy intake, and physical activity in childhood obesity treatment: a randomized clinical trial. JAMA Pediatr 2017; 171: 622-8. [CrossRef ]
21. Koplan JP, Liverman CT, Kraak VI. Institute of Medicine, Committee on the Prevention of Obesity in Children and Youth. Preventing childhood obesity: health in the balance: executive summary. J Am Diet Assoc 2005; 105: 131-8 [CrossRef ]
22. Guran T, Turan S, Akcay T, et al. Content analysis of food advertising in Turkish television. J Paediatr Child Health 2010; 46: 427-30. [CrossRef ]
23. Kim Y. Effects of Exercise Training Alone on Depot-Specific Body Fat Stores in Youth: Review of Recent Literature, Pediatr Exerc Sci. 2017; 1-25. [CrossRef ]
24. Chiavaroli V, Giannini C, D’Adamo E, et al. Weight loss in obese prepubertal children: the influence of insulin resistance. Endocr Res 2013; 38: 48-57. [CrossRef ]
25. McDonagh MS, Selph S, Ozpinar A, et al. Systematic review of the benefits and risks of metformin in treating obesity in children aged 18 years and younger. JAMA Pediatr 2014; 168: 178-84. [CrossRef ]