Postmodernizmle birlikte edebi türlerin sınırları belirsizleşmeye başlar ve disiplinlerarası çalışmalar ön plana çıkar. Özellikle postmodern bir teknik olarak kabul edilen “metinlerarasılık” türlerin iç içe geçmesini kolaylaştırır. Bu durum sadece yazılı metinlerin birbirlerini etkilemeleriyle sınırlı kalmaz, değişik medya/sanat dalları da birbirlerinin tekniklerinden yararlanma yoluna gider. Edebi türler arasındaki sınırların adeta ortadan kalkması noktasından edebiyat ile diğer sanatlar arasındaki sınırların da ortadan kaldırılması noktasına doğru bir gidiş gözlemlenir. Medyalararasılık, edebiyatın diğer medyalar/sanatlarla olan karşılıklı etkileşimini, edebi metinlerin oluşturulmasının her aşamasında (kurgu, dil vs.) diğer medyalarla/sanatlarla girdiği ilişkiyi ortaya çıkarmaya çalışan bir kuramdır. Romanlarındaki katmanlı yapısıyla farklı okumalara olanak sağlayan Selçuk Altun’un eserleri resimden müziğe, heykelden sinemaya zengin bir malzeme sunar. Bu nedenle Altun’un romanları metinlerarasılık tekniğinden farklı olarak son yıllarda tartışılmaya açılan medyalararasılık tekniği perspektifinden ele alınmaya uygun bir zemin sunar. Selçuk Altun özellikle Ardıç Ağacının Altında romanında sinema başta olmak üzere diğer sanat ürünlerinin tekniğinden fazlasıyla faydalanır. Bu yönüyle Ardıç Ağacının Altında romanı türlerin iç içe geçtiği bir “karnaval” görünümünü andırır. Bu makalede Ardıç Ağacının Altında romanında kullanılan farklı medya/sanat teknikleri üzerinde durulacak, yeni bir imkan olarak medyalararasılık tekniğinin yazarın eserlerine katkısı ve bunun bir okuma biçimine dönüşmesinin metni anlamada okura ne derece olanak sağladığı belirlenmeye çalışılacaktır.