XX. yüzyılın başında Rusya’nın bilimsel dünyasında dil ve kültür ilişkisine dayalı araştırmalar aşırı aktüellik kazanmıştır. Bilim adamlarının bu soruna yönelmesikültürel dilbilim kavramının ortaya çıkmasına vedil-kültürel bilginin iletimi için iletişimsel sürecin aktif kullanımına zemin hazırlamıştır. Yabancı dil öğretiminin bu düzeye yükselmesi, dili, kültürü ifade etme amacıyla kullanma arzusu ile açıklanmaktadır.Bu durumda, kültür ve dil, en geniş anlamıyla kültürün içerik olarak anlaşıldığı ve dilin de bu içeriğin varoluşu ile aktarımının bir koşulu ve biçimi olarak anlaşıldığı yerde eşdeğer bilgi aktarım kanalları olarak kabul edilir. Kültürel dilbilim ilkelerinin kullanımı günümüzde de geçerliliğini korumaktadır. Halk kültürünün nesnel, eksiksiz ve bütüncül bir yorumu, insanların kültürlerinin kendi dillerinde diyalektik etkileşim ve gelişimlerinde sistematik bir temsilini ve modern kültürel düşüncenin oluşumuna katkıda bulunan kavramsal bir dizinin geliştirilmesini gerektirir. Eğitim materyalini seçerken ve düzenlerken, mümkünse, sadece öğrencilerin anadilinin orijinalliğini değil, aynı zamanda dersin verildiği ülkelerin ulusal eğitim sisteminin özelliklerini de dikkate almak gerekir.Bu nedenle, örneğin, Türk öğrenciler geleneksel olarak kendilerini gerçekleştirme ve toplumda belirli bir konuma gelme aracı olarak eğitime büyük önem vermektedirler.Bundan dolayı son yıllarda bu alana ayrıca ilgi gösterilmektedir.