Background: We evaluated the results of surgical treatment for peripheral vascular injuries. Methods: A total of 175 patients (148 males, 27 females; mean age 28 years; range 4 to 64 years) underwent surgical treatment for peripheral vascular injuries between January 1994 and February 2004. A retrospective evaluation was made concerning etiology, site of injuries, associated injuries, surgical methods, and the results of treatment. Results: The most frequent cause of injuries was penetrating trauma (%53.1). Injuries occurred in the upper extremity in 95 (54.3%), and in the lower extremity in 80 (45.7%) patients. The mean time to admission was 3.1 hours (range 10 minutes to 72 hours). A total of 171 arterial injuries were seen in 155 patients (88.6%), accompanied by venous injuries in 39.3%, peripheral nerve injuries in 28.3%, tendon injuries in 25.2%, and bone injuries in 20%. Isolated arterial and venous injuries were seen in 40 (22.9%) and 20 (11.4%) patients, respectively. Radial-ulnar arterial injuries were the most common (n=60, 35.1%), followed by femoral (n=43, 25.2%) and brachial (n=26, 15.2%) artery injuries. The most frequently injured vein was the femoral vein. Saphenous vein interposition (37.3%) was the most commonly applied method in the treatment of arterial and venous injuries. Amputation was required in five patients (2.9%), mainly because of complicated and contaminated injuries in three, and delayed presentation in two patients. Mortality developed in 11 patients (6.3%); of these, five had associated abdominal and thoracic injuries and two were in hypovolaemic shock. Three patients died due to crush syndrome, and one patient to septic shock. Conclusion: The type and site of injury, existence of accompanying lesions, and early surgical intervention are the most important factors affecting morbidity and mortality of peripheral vascular injuries. "> Amaç: Periferik damar yaralanmaları nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan olgular ve sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmamızda, Ocak 1994-Şubat 2004 tarihleri arasında periferik damar yaralanması nedeniyle ameliyat edilen 175 hasta (148 erkek, 27 kadın; ort. yaş 28; dağılım 4-64) yaralanma nedenleri, yaralanma yeri, eşlik eden lezyonlar, uygulanan tedaviler ve sonuçlar açısından geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: En sık yaralanma nedeni kesici-delici alet yaralanmasıydı (%53.1). Yaralanmaların %54.3'ü (n=95) üst, %45.7'si (n=80) alt ekstremitedeydi. Hastaneye geliş süresi ortalama 3.1 saatti (dağılım 10 dakika-72 saat). Olguların 155'inde (%88.6) toplam 171 arter yaralanması saptandı; bunların %39.3'ünde ven, %28.3'ünde periferik sinir, %25.2'sinde tendon, %20'sinde kemik yaralanması da vardı. Arter ve ven yaralanmaları sırasıyla 40 (%22.9) ve 20 (%11.4) olguda izole idi. En sık yaralanma radiyal-ulnar arterde (n=60, %35.1) görüldü, bunu 43 yaralanma (%25.2) ile femoral arter, 26 yaralanma (%15.2) ile brakiyal arter izlemekteydi. En sık yaralanan ven femoral ven idi. Arteryel ve venöz yaralanmaların tedavisinde en sık safen ven interpozisyonuna başvuruldu (%37.3). Beş olguda (%2.9) amputasyon yapıldı; bu hastaların üçünde komplike ve kirli yaralanma vardı, ikisi ise hastaneye geç getirilmişti. Mortalite oranı %6.3 (n=11) bulundu. Bu hastaların beşinde ek olarak batın ve toraks yaralanması vardı. İki olgu ameliyata hipovolemik şokta entübe halde alınmıştı. Ölüm nedeni üç olguda crush sendromu, bir olguda da septik şok idi. Sonuç: Periferik damar yaralanmalarında yaralanma şekli ve yeri, ek lezyon olup olmaması ve erken cerrahi girişim morbidite ve mortaliteyi belirleyen en önemli faktörlerdir. "> Amaç: Periferik damar yaralanmaları nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan olgular ve sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmamızda, Ocak 1994-Şubat 2004 tarihleri arasında periferik damar yaralanması nedeniyle ameliyat edilen 175 hasta (148 erkek, 27 kadın; ort. yaş 28; dağılım 4-64) yaralanma nedenleri, yaralanma yeri, eşlik eden lezyonlar, uygulanan tedaviler ve sonuçlar açısından geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: En sık yaralanma nedeni kesici-delici alet yaralanmasıydı (%53.1). Yaralanmaların %54.3'ü (n=95) üst, %45.7'si (n=80) alt ekstremitedeydi. Hastaneye geliş süresi ortalama 3.1 saatti (dağılım 10 dakika-72 saat). Olguların 155'inde (%88.6) toplam 171 arter yaralanması saptandı; bunların %39.3'ünde ven, %28.3'ünde periferik sinir, %25.2'sinde tendon, %20'sinde kemik yaralanması da vardı. Arter ve ven yaralanmaları sırasıyla 40 (%22.9) ve 20 (%11.4) olguda izole idi. En sık yaralanma radiyal-ulnar arterde (n=60, %35.1) görüldü, bunu 43 yaralanma (%25.2) ile femoral arter, 26 yaralanma (%15.2) ile brakiyal arter izlemekteydi. En sık yaralanan ven femoral ven idi. Arteryel ve venöz yaralanmaların tedavisinde en sık safen ven interpozisyonuna başvuruldu (%37.3). Beş olguda (%2.9) amputasyon yapıldı; bu hastaların üçünde komplike ve kirli yaralanma vardı, ikisi ise hastaneye geç getirilmişti. Mortalite oranı %6.3 (n=11) bulundu. Bu hastaların beşinde ek olarak batın ve toraks yaralanması vardı. İki olgu ameliyata hipovolemik şokta entübe halde alınmıştı. Ölüm nedeni üç olguda crush sendromu, bir olguda da septik şok idi. Sonuç: Periferik damar yaralanmalarında yaralanma şekli ve yeri, ek lezyon olup olmaması ve erken cerrahi girişim morbidite ve mortaliteyi belirleyen en önemli faktörlerdir.