Amaç: Bu çalışmada kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma planı: Çalışmaya bir tıp fakültesi hastanesinin kalp damar cerrahisi YBÜ’sünde yatan 55 hasta dahil edildi. Çalışma verileri Mart 2008 - Nisan 2009 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, YBÜ’de konfüzyon değerlendirme yöntemi, Glaskow koma skalası (GKS), Richmond ajitasyon sedasyon skalası (RASS), akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi (APACHE II) ve basitleştirilmiş tedavi yaklaşımları skorlama sistemi (TISS-28) ile toplandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U-testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların %18.2’sinde (n=10) deliryum gelişti. Deliryum gelişen hastaların %80’i hipoaktif tipti. Yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanları deliryum gelişen grupta artış gösterdi. Deliryum gelişen hastaların mortalite hızı, deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksekti. Bununla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Deliryum gelişen hastalarda YBÜ’de yatış süresi daha uzundu. Sonuç: Deliryum, kalp damar cerrahisi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık görülen bir patolojidir ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Bu nedenle hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir.
Background: This study aims to determine delirium and risk factors in patients in cardiovascular surgery intensive care unit (ICU). Methods: The study included 55 patients who were hospitalized in the cardiovascular surgery ICU of a university hospital. Between March 2008 and April 2009, the study data were collected using the patient information form prepared by the researchers, confusion evaluation method in ICU, Glasgow coma scale (CKS), Richmond agitation sedation scale (RASS), acute physiology and chronic health evaluation (APACHE II) and simplified therapeutic intervention scoring system (TISS-28). Data were analyzed with chi-square, Fischer exact chi-square, t-test, and Mann-Whitney U-test. Results: Delirium occurred in 18.2% (n=10) of the patients. Eighty percent of the patients in which delirium developed had hypoactive type. The points of APACHE II, RASS, TISS-28 among ICU scores increased in the group with delirium. The mortality rate of the patients with delirium was higher compared to the patients without delirium. However, the difference was statistically significant. The length of stay in the ICU was also longer for the patients with delirium. Conclusion: Delirium is a more common pathology than estimated in cardiovascular surgery intensive care patients, particularly presenting with hypoactive type. Nurses have important roles and responsibilities in determining the signs of delirium in patients in the ICU in early stages. Therefore, educating nurses on using delirium assessment scales is essential for the safety of patients and increasing quality of care. "> [PDF] Kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi | [PDF] Determining delirium and risk factors of patients in cardiovascular surgery intensive care unit Amaç: Bu çalışmada kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma planı: Çalışmaya bir tıp fakültesi hastanesinin kalp damar cerrahisi YBÜ’sünde yatan 55 hasta dahil edildi. Çalışma verileri Mart 2008 - Nisan 2009 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, YBÜ’de konfüzyon değerlendirme yöntemi, Glaskow koma skalası (GKS), Richmond ajitasyon sedasyon skalası (RASS), akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi (APACHE II) ve basitleştirilmiş tedavi yaklaşımları skorlama sistemi (TISS-28) ile toplandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U-testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların %18.2’sinde (n=10) deliryum gelişti. Deliryum gelişen hastaların %80’i hipoaktif tipti. Yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanları deliryum gelişen grupta artış gösterdi. Deliryum gelişen hastaların mortalite hızı, deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksekti. Bununla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Deliryum gelişen hastalarda YBÜ’de yatış süresi daha uzundu. Sonuç: Deliryum, kalp damar cerrahisi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık görülen bir patolojidir ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Bu nedenle hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir. "> Amaç: Bu çalışmada kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma planı: Çalışmaya bir tıp fakültesi hastanesinin kalp damar cerrahisi YBÜ’sünde yatan 55 hasta dahil edildi. Çalışma verileri Mart 2008 - Nisan 2009 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, YBÜ’de konfüzyon değerlendirme yöntemi, Glaskow koma skalası (GKS), Richmond ajitasyon sedasyon skalası (RASS), akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi (APACHE II) ve basitleştirilmiş tedavi yaklaşımları skorlama sistemi (TISS-28) ile toplandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U-testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların %18.2’sinde (n=10) deliryum gelişti. Deliryum gelişen hastaların %80’i hipoaktif tipti. Yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanları deliryum gelişen grupta artış gösterdi. Deliryum gelişen hastaların mortalite hızı, deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksekti. Bununla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Deliryum gelişen hastalarda YBÜ’de yatış süresi daha uzundu. Sonuç: Deliryum, kalp damar cerrahisi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık görülen bir patolojidir ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Bu nedenle hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir.
Background: This study aims to determine delirium and risk factors in patients in cardiovascular surgery intensive care unit (ICU). Methods: The study included 55 patients who were hospitalized in the cardiovascular surgery ICU of a university hospital. Between March 2008 and April 2009, the study data were collected using the patient information form prepared by the researchers, confusion evaluation method in ICU, Glasgow coma scale (CKS), Richmond agitation sedation scale (RASS), acute physiology and chronic health evaluation (APACHE II) and simplified therapeutic intervention scoring system (TISS-28). Data were analyzed with chi-square, Fischer exact chi-square, t-test, and Mann-Whitney U-test. Results: Delirium occurred in 18.2% (n=10) of the patients. Eighty percent of the patients in which delirium developed had hypoactive type. The points of APACHE II, RASS, TISS-28 among ICU scores increased in the group with delirium. The mortality rate of the patients with delirium was higher compared to the patients without delirium. However, the difference was statistically significant. The length of stay in the ICU was also longer for the patients with delirium. Conclusion: Delirium is a more common pathology than estimated in cardiovascular surgery intensive care patients, particularly presenting with hypoactive type. Nurses have important roles and responsibilities in determining the signs of delirium in patients in the ICU in early stages. Therefore, educating nurses on using delirium assessment scales is essential for the safety of patients and increasing quality of care. ">
Fatma EKER, Aliye YAŞAYACAK

5814

Kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi

Amaç: Bu çalışmada kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma planı: Çalışmaya bir tıp fakültesi hastanesinin kalp damar cerrahisi YBÜ’sünde yatan 55 hasta dahil edildi. Çalışma verileri Mart 2008 - Nisan 2009 tarihleri arasında araştırmacılar tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu, YBÜ’de konfüzyon değerlendirme yöntemi, Glaskow koma skalası (GKS), Richmond ajitasyon sedasyon skalası (RASS), akut fizyoloji ve kronik sağlık değerlendirmesi (APACHE II) ve basitleştirilmiş tedavi yaklaşımları skorlama sistemi (TISS-28) ile toplandı. Verilerin analizinde ki-kare, Fischer kesin ki-kare, t testi, Mann-Whitney U-testi kullanıldı. Bulgular: Hastaların %18.2’sinde (n=10) deliryum gelişti. Deliryum gelişen hastaların %80’i hipoaktif tipti. Yoğun bakım skorlarından APACHE II, RASS, TISS-28 puanları deliryum gelişen grupta artış gösterdi. Deliryum gelişen hastaların mortalite hızı, deliryum gelişmeyen gruptan daha yüksekti. Bununla birlikte, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Deliryum gelişen hastalarda YBÜ’de yatış süresi daha uzundu. Sonuç: Deliryum, kalp damar cerrahisi yoğun bakım hastalarında tahmin edilenden daha sık görülen bir patolojidir ve özellikle de hipoaktif formda görülmektedir. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların deliryum belirtilerinin erken dönemde belirlenmesinde hemşirelerin önemli rol ve sorumlulukları vardır. Bu nedenle hemşirelerin deliryumu değerlendirebilecekleri ölçeklerin kullanımı konusunda eğitilmesi, hastaların güvenliği ve bakım kalitesinin artırılması açısından önemlidir.

Determining delirium and risk factors of patients in cardiovascular surgery intensive care unit

Background: This study aims to determine delirium and risk factors in patients in cardiovascular surgery intensive care unit (ICU). Methods: The study included 55 patients who were hospitalized in the cardiovascular surgery ICU of a university hospital. Between March 2008 and April 2009, the study data were collected using the patient information form prepared by the researchers, confusion evaluation method in ICU, Glasgow coma scale (CKS), Richmond agitation sedation scale (RASS), acute physiology and chronic health evaluation (APACHE II) and simplified therapeutic intervention scoring system (TISS-28). Data were analyzed with chi-square, Fischer exact chi-square, t-test, and Mann-Whitney U-test. Results: Delirium occurred in 18.2% (n=10) of the patients. Eighty percent of the patients in which delirium developed had hypoactive type. The points of APACHE II, RASS, TISS-28 among ICU scores increased in the group with delirium. The mortality rate of the patients with delirium was higher compared to the patients without delirium. However, the difference was statistically significant. The length of stay in the ICU was also longer for the patients with delirium. Conclusion: Delirium is a more common pathology than estimated in cardiovascular surgery intensive care patients, particularly presenting with hypoactive type. Nurses have important roles and responsibilities in determining the signs of delirium in patients in the ICU in early stages. Therefore, educating nurses on using delirium assessment scales is essential for the safety of patients and increasing quality of care.
PDF

___

  • 1. Schuurmans MJ, Duursma SA, Shortridge-Baggett LM. Early recognition of delirium: review of the literature. J Clin Nurs 2001;10:721-9.
  • 2. Türkcan A. Deliryum. Psikiyatri Dünyası 2001;5:15-23.
  • 3. Onur E, Cimilli C. A new approach to the treatment of delirium: atypical antipsychotics. [Article in Turkish] Turk Psikiyatri Derg 2005;16:216-24.
  • 4. Alexander E. Delirium in the intensive care unit: medications as risk factors. Crit Care Nurse 2009;29:85-7.
  • 5. Dedeli Ö, Akyol A. Yoğun bakım sendromu. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi; 2005;9:20-7.
  • 6. Tuğlu C, Yıldırım E. Hastanede yatarak tedavi gören hastalarda sık karşılaşılan psikiyatrik bir sendrom: Deliryum. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2002;19:55-64.
  • 7. Onur E, Cimilli C, Ulaş, H. Psikiyatri konsültasyonlarında deliryum. Demans Dergisi 2003;3:127-30.
  • 8. Kuşçu MK, Topçuoğlu V, Altunel Ö, Bez Y. Deliryum tanısyla takip edilen hastaların izlem sonuçları. Anatolian Journal of Psychiatry 2004;5:16-21.
  • 9. Arnold E. Sorting out the 3 D’s: delirium, dementia, and depression. Nursing 2004;34:36-42.
  • 10. Siddiqi N, House AO, Holmes JD. Occurrence and outcome of delirium in medical in-patients: a systematic literature review. Age Ageing 2006;35:350-64.
  • 11. Vollmer C, Rich C, Robinson S. How to prevent delirium: a practical protocol. Nursing 2007;37:26-8.
  • 12. Voyer P, Cole MG, McCusker J, St-Jacques S, Laplante J. Accuracy of nurse documentation of delirium symptoms in medical charts. Int J Nurs Pract 2008;14:165-77.
  • 13. Erkol G, Deliryum. Türkiye Klinikleri J Int Med Sci 2007;3:24-9.
  • 14. Ohki T, Matsushima E, Shibuya M, Sunamori M. An evaluation strategy for the early detection of postoperative delirium. Psychiatry Clin Neurosci 2006;60:277-82.
  • 15. Sezer Ö, Karlıdağ R, Nisanoğlu V, But K, Özcan C, Ünal S. Koroner bypass cerrahisi geçiren hastalarda deliryum risk faktörlerinin incelenmesi. Yeni Symposium; 2004;42:182-8.
  • 16. Ely EW, Inouye SK, Bernard GR, Gordon S, Francis J, May L, et al. Delirium in mechanically ventilated patients: validity and reliability of the confusion assessment method for the intensive care unit (CAM-ICU). JAMA 2001;286:2703-10.
  • 17. Thomason JW, Shintani A, Peterson JF, Pun BT, Jackson JC, Ely EW. Intensive care unit delirium is an independent predictor of longer hospital stay: a prospective analysis of 261 non-ventilated patients. Crit Care 2005;9:R375-81.
  • 18. Akıncı Ş, Şahin A. Yoğun bakımda deliryum. Yoğun Bakım Dergisi; 2005;5:26-35.
  • 19. Pisani MA, Araujo KL, Van Ness PH, Zhang Y, Ely EW, Inouye SK. A research algorithm to improve detection of delirium in the intensive care unit. Crit Care 2006;10:R121.
  • 20. Leslie DL, Zhang Y, Bogardus ST, Holford TR, Leo- Summers LS, Inouye SK. Consequences of preventing delirium in hospitalized older adults on nursing home costs. J Am Geriatr Soc 2005;53:405-9.
  • 21. Kocaman N. Genel hastane uygulamasında psikososyal bakım ve konsültasyon liyezon psikiyatrisi hemşireliği. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2005;9:49-54.
  • 22. Yıldırım E. Ortopedik cerrahi girişim sonrası gelişen deliryumda risk etkenleri. [Uzmanlık Tezi] Edirne: Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi; 1998.
  • 23. Aldemir M. Genel cerrahi yoğun bakım ünitesinde deliryum sebepleri, prevelansı ve sonuçları. [Uzmanlık Tezi] Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi; 1998.
  • 24. Sezer Ö. Koroner bypass cerrahisi geçiren hastalarda deliryum risk faktörleri ve deliryum gelişiminin nitrik oksit düzeyleriyle ilişkisi. [Uzmanlık Tezi] Malatya: İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi; 2003.
  • 25. Duran L, Deliryumlu hastaların acil serviste değerlendirilmesi. [Uzmanlık Tezi] Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi; 2004.
  • 26. Akman H, Reyhan E. Hastalık şiddetini belirleyen skorlama sistemleri. Erişim: http://www.lokman.cu.edu.tr/anestezi/ reanimasyonnot/not/newpage24.htm. [Erişim Tarihi: 27.09.2009].
  • 27. Sessler CN, Gosnell MS, Grap MJ, Brophy GM, O'Neal PV, Keane KA, et al. The Richmond Agitation-Sedation Scale: validity and reliability in adult intensive care unit patients. Am J Respir Crit Care Med 2002;166:1338-44.
  • 28. Knaus WA, Zimmermann JE, Wagner DP, Draper EA, Lawrence DE. APACHE-acute physiology and chronic health evaluation: A physiologically based classification system. Crit Care Med 1981;9:591-7.
  • 29. Kılıç AY. Yoğun bakım skorlama sistemleri: Neden, nasıl, biz neredeyiz?. Yoğun Bakım Dergisi 2002;2:26-31.
  • 30. Lefering R. Biostatistical aspects of outcome evaluation using TISS-28. Eur J Surg Suppl 1999;56-61.
  • 31. Dubois MJ, Bergeron N, Dumont M, Dial S, Skrobik Y. Delirium in an intensive care unit: a study of risk factors. Intensive Care Med 2001;27:1297-304.
  • 32. Balas MC, Deutschman CS, Sullivan-Marx EM, Strumpf NE, Alston RP, Richmond TS. Delirium in older patients in surgical intensive care units. J Nurs Scholarsh 2007;39:147-54.
  • 33. Peterson JF, Pun BT, Dittus RS, Thomason JW, Jackson JC, Shintani AK, et al. Delirium and its motoric subtypes: a study of 614 critically ill patients. J Am Geriatr Soc 2006;54:479-84.
  • 34. Padilha KG, de Sousa RM, Queijo AF, Mendes AM, Reis Miranda D. Nursing Activities Score in the intensive care unit: analysis of the related factors. Intensive Crit Care Nurs 2008;24:197-204.
  • 35. Granberg Axèll AI, Malmros CW, Bergbom IL, Lundberg DB. Intensive care unit syndrome/delirium is associated with anemia, drug therapy and duration of ventilation treatment. Acta Anaesthesiol Scand 2002;46:726-31.
  • 36. Roberts B. Screening for delirium in an adult intensive care unit. Intensive Crit Care Nurs 2004;20:206-13.
  • 37. Han JH, Zimmerman EE, Cutler N, Schnelle J, Morandi A, Dittus RS, et al. Delirium in older emergency department patients: recognition, risk factors, and psychomotor subtypes. Acad Emerg Med 2009;16:193-200.
  • 38. Krahne D, Heymann A, Spies C. How to monitor delirium in the ICU and why it is important. Clinical Effectiveness in Nursing 2006;9(Suppl 3):e269-e79.
Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1301-5680
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1991
  • Yayıncı: Bayçınar Tıbbi Yayıncılık
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

İnen aort patolojilerinde endovasküler tedavi uygulamalarımız

Orhan Veli DOĞAN, Sefer USTA, Ergun HALİLOĞLU, Ümit MENTEŞE

Türkiye’de doğumsal kalp hastalıkları cerrahisinin bugünü ve yarını

Ersin EREK, Ayda TÜRKÖZ, Rıza TÜRKÖZ, Ahmet ŞAŞMAZEL, Sertaç HAYDİN, Akif ÜNDAR, Ali Ekber ÇİÇEK, Yusuf K. YALÇINBAŞ, Mehmet AĞIRBAŞLI, Perihan YİVLİ, Tijen Alkan BOZKAYA, Atıf AKÇEVİN, Tayyar SARIOĞLU, İhsan BAKIR, Ender ÖDEMİŞ, Ali Rıza KARACI

Pneumothorax in the cases with silicosis due to denim sandblasting

Atila EROĞLU, Metin AKGÜN, Yener AYDIN, Atila TÜRKYILMAZ, Hasan KAYNAR

Nefrotik sendroma bağlı antitrombin III eksikliği olan çocuk olguda akut arteriyel tromboemboli tedavisi

Ali FEDAKAR, Rahmi ZEYBEK, Ahmet ŞAŞMAZEL, Ayşe YILDIRIM, Ayşe BAYSAL, Mehmet AKSÜT, Kamil BOYACIOĞLU

Acute peripheral arterial occlusion: A review of 137 cases

Yüksel DERELİ, Ramis ÖZDEMİR, Kemalettin HOŞGÖR, Musa AĞRIŞ, Ali Suat ÖZDİŞ, Nihan KAYALAR

Kalp damar cerrahisi yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi

Fatma EKER, Aliye YAŞAYACAK

Ortotopik kalp naklinde bikaval ve biatriyal tekniklerin erken dönem sonuçları

Mehmet BALKANAY, İbrahim KARA, Gökhan İPEK, Denyan MANSUROĞLU, Suat Nail ÖMEROĞLU, Kaan KIRALİ, Ömer IŞIK, Mete ALP, Cevat YAKUT, Ercan EREN, Mustafa GÜLER

The prevalence of upper extremity deep venous thrombosis

Asiye KANBAY, Metin ÖZKAN, Yiğit AKÇALI, Hakan BÜYÜKOĞLAN, Fatma Sema OYMAK, Ökkeş İbrahim KARAHAN, İnci GÜLMEZ, Ramazan DEMİR

An enhanced method of rapid cartilage healing after costal cartilage resection

Arif Osman TOKAT, Mehmet GAMSIZKAN, Sezgin KARASU, Eren TAŞTAN, Oğuz KILIÇKAYA, Onur GENÇ, Orhan YÜCEL, Sıddık ARSLAN

Eşzamanlı kalp ve böbrek nakli

Lale YÜCEYAR, Mehmet ELİÇEVİK, Ozan Onur BALKANAY, Deniz GÖKSEDEF, Salih PEKMEZCİ, Metin KAPAN, Rezzan ATAMAN, Meriç ORUÇ, Safa GÖDE, Gökhan İPEK, Suat Nail ÖMEROĞLU, Cem SAYILGAN

Academic Researches Index - FooterLogo