Amaç: Bu çalışmanın amacı, donör alanı içerisinde sağlam bırakılan perikondriyumun kostal kıkırdak rejenerasyonu üzerindeki etkilerini belirlemek için, katları karşılıklı kapatarak perikondriyal katları açık bırakmanın ve rezeke edilen kıkırdağı perikondriyal yatakta bırakmanın etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışma planı: Çalışmada ortalama altı aylık olan sekiz evcil domuz (Sus Scrofa Domestica) kullanıldı. Altıncı ve yedinci kostal kıkırdakların rezeksiyonunu takiben, kostal kıkırdak yatakları üç gruba ayrıldı. Grup 1’de kaslar ve diğer katlar kapatılırken perikondrial yataklar açık bırakıldı. Grup 2’de perikondrial yataklar çözünür bir materyal ile kapatıldı. Grup 3’te ise rezeke edilen kostal kıkırdaklardan hazırlanan küp şeklinde 3 mm boyutlarında kostal kıkırdak parçaları perikondrial yatak içine konarak perikondrium kapatıldı. Bulgular: Üç grupta da kostal kıkırdak rejenerasyonu skorlandı ve karşılaştırıldı. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptandı (Ki-kare= 20.227, p<0.001). Grup 1 diğer gruplarlarla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark ile en düşük medyan skora sahipti. Grup 3’te yapılan incelemede 20 preparatın yedisinde yeni oluşmakta olan fibröz kıkırdağa ait kondrositlerin, perikondrial yatakta bırakılan kıkırdak küplerin içine doğru penetre olduğu görüldü. Sonuç: Bu çalışma perikondrial boşluğa bırakılan otolog kıkırdak parçalarının kıkırdak rejenerasyonunu hızlandırdığını ve toraks duvarı stabilitesine katkıda bulunarak, kendiliğinden gerçekleşen kondrosit yayılımına neden olduğunu göstermektedir.
Background: In this study we aimed to compare the effects of leaving the perichondrial sheaths open, closing the sheaths reciprocally, and leaving the resected cartilages in the perichondrial bed as small autologous grafts to clarify the effect of perichondrium left intact within the donor site on costal cartilage regeneration. Methods: In this study, eight domestic pigs (Sus Scrofa Domestica) with a mean age of six months were used. Following resection of the sixth and seventh costal cartilages, costal cartilage beds were assigned to three groups. In group 1, perichondrial sheaths were left open, while muscles and other layers were closed. In group 2, perichondrial sheaths were reciprocally sutured with a soluble material. In group 3, grafts of 3 mm cubes, prepared from the resected costal cartilages of each subject, were located in the perichondrial beds and closed. Results: Costal cartilage regenerations in all three groups were scored and compared. Statistically significant differences were found among the groups (chi-square= 20.227, p<0.001). Group 1 had the lowest median score, compared to the other groups with a statistically significant difference. In group 3, the examination revealed that chondrocytes of newly developing fibrous cartilage were found to penetrate towards the cartilages located inside in seven of 20 preparations. Conclusion: This study shows that autologous cartilage pieces left in the perichondrial space accelerate cartilage regeneration and lead to spontaneous self-oriented chondrocyte migration, contributing to the stability of thoracic wall. ">
[PDF] An enhanced method of rapid cartilage healing after costal cartilage resection | [PDF] Kostal kıkırdak rezeksiyonu sonrasında hızlı kıkırdak iyileşmesinin geliştirilmiş yöntemi
Amaç: Bu çalışmanın amacı, donör alanı içerisinde sağlam bırakılan perikondriyumun kostal kıkırdak rejenerasyonu üzerindeki etkilerini belirlemek için, katları karşılıklı kapatarak perikondriyal katları açık bırakmanın ve rezeke edilen kıkırdağı perikondriyal yatakta bırakmanın etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışma planı: Çalışmada ortalama altı aylık olan sekiz evcil domuz (Sus Scrofa Domestica) kullanıldı. Altıncı ve yedinci kostal kıkırdakların rezeksiyonunu takiben, kostal kıkırdak yatakları üç gruba ayrıldı. Grup 1’de kaslar ve diğer katlar kapatılırken perikondrial yataklar açık bırakıldı. Grup 2’de perikondrial yataklar çözünür bir materyal ile kapatıldı. Grup 3’te ise rezeke edilen kostal kıkırdaklardan hazırlanan küp şeklinde 3 mm boyutlarında kostal kıkırdak parçaları perikondrial yatak içine konarak perikondrium kapatıldı. Bulgular: Üç grupta da kostal kıkırdak rejenerasyonu skorlandı ve karşılaştırıldı. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptandı (Ki-kare= 20.227, p<0.001). Grup 1 diğer gruplarlarla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark ile en düşük medyan skora sahipti. Grup 3’te yapılan incelemede 20 preparatın yedisinde yeni oluşmakta olan fibröz kıkırdağa ait kondrositlerin, perikondrial yatakta bırakılan kıkırdak küplerin içine doğru penetre olduğu görüldü. Sonuç: Bu çalışma perikondrial boşluğa bırakılan otolog kıkırdak parçalarının kıkırdak rejenerasyonunu hızlandırdığını ve toraks duvarı stabilitesine katkıda bulunarak, kendiliğinden gerçekleşen kondrosit yayılımına neden olduğunu göstermektedir. ">
Amaç: Bu çalışmanın amacı, donör alanı içerisinde sağlam bırakılan perikondriyumun kostal kıkırdak rejenerasyonu üzerindeki etkilerini belirlemek için, katları karşılıklı kapatarak perikondriyal katları açık bırakmanın ve rezeke edilen kıkırdağı perikondriyal yatakta bırakmanın etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışma planı: Çalışmada ortalama altı aylık olan sekiz evcil domuz (Sus Scrofa Domestica) kullanıldı. Altıncı ve yedinci kostal kıkırdakların rezeksiyonunu takiben, kostal kıkırdak yatakları üç gruba ayrıldı. Grup 1’de kaslar ve diğer katlar kapatılırken perikondrial yataklar açık bırakıldı. Grup 2’de perikondrial yataklar çözünür bir materyal ile kapatıldı. Grup 3’te ise rezeke edilen kostal kıkırdaklardan hazırlanan küp şeklinde 3 mm boyutlarında kostal kıkırdak parçaları perikondrial yatak içine konarak perikondrium kapatıldı. Bulgular: Üç grupta da kostal kıkırdak rejenerasyonu skorlandı ve karşılaştırıldı. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptandı (Ki-kare= 20.227, p<0.001). Grup 1 diğer gruplarlarla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark ile en düşük medyan skora sahipti. Grup 3’te yapılan incelemede 20 preparatın yedisinde yeni oluşmakta olan fibröz kıkırdağa ait kondrositlerin, perikondrial yatakta bırakılan kıkırdak küplerin içine doğru penetre olduğu görüldü. Sonuç: Bu çalışma perikondrial boşluğa bırakılan otolog kıkırdak parçalarının kıkırdak rejenerasyonunu hızlandırdığını ve toraks duvarı stabilitesine katkıda bulunarak, kendiliğinden gerçekleşen kondrosit yayılımına neden olduğunu göstermektedir.
Background: In this study we aimed to compare the effects of leaving the perichondrial sheaths open, closing the sheaths reciprocally, and leaving the resected cartilages in the perichondrial bed as small autologous grafts to clarify the effect of perichondrium left intact within the donor site on costal cartilage regeneration. Methods: In this study, eight domestic pigs (Sus Scrofa Domestica) with a mean age of six months were used. Following resection of the sixth and seventh costal cartilages, costal cartilage beds were assigned to three groups. In group 1, perichondrial sheaths were left open, while muscles and other layers were closed. In group 2, perichondrial sheaths were reciprocally sutured with a soluble material. In group 3, grafts of 3 mm cubes, prepared from the resected costal cartilages of each subject, were located in the perichondrial beds and closed. Results: Costal cartilage regenerations in all three groups were scored and compared. Statistically significant differences were found among the groups (chi-square= 20.227, p<0.001). Group 1 had the lowest median score, compared to the other groups with a statistically significant difference. In group 3, the examination revealed that chondrocytes of newly developing fibrous cartilage were found to penetrate towards the cartilages located inside in seven of 20 preparations. Conclusion: This study shows that autologous cartilage pieces left in the perichondrial space accelerate cartilage regeneration and lead to spontaneous self-oriented chondrocyte migration, contributing to the stability of thoracic wall. ">
An enhanced method of rapid cartilage healing after costal cartilage resection
Amaç: Bu çalışmanın amacı, donör alanı içerisinde sağlam bırakılan perikondriyumun kostal kıkırdak rejenerasyonu üzerindeki etkilerini belirlemek için, katları karşılıklı kapatarak perikondriyal katları açık bırakmanın ve rezeke edilen kıkırdağı perikondriyal yatakta bırakmanın etkilerini karşılaştırmaktır. Çalışma planı: Çalışmada ortalama altı aylık olan sekiz evcil domuz (Sus Scrofa Domestica) kullanıldı. Altıncı ve yedinci kostal kıkırdakların rezeksiyonunu takiben, kostal kıkırdak yatakları üç gruba ayrıldı. Grup 1’de kaslar ve diğer katlar kapatılırken perikondrial yataklar açık bırakıldı. Grup 2’de perikondrial yataklar çözünür bir materyal ile kapatıldı. Grup 3’te ise rezeke edilen kostal kıkırdaklardan hazırlanan küp şeklinde 3 mm boyutlarında kostal kıkırdak parçaları perikondrial yatak içine konarak perikondrium kapatıldı. Bulgular: Üç grupta da kostal kıkırdak rejenerasyonu skorlandı ve karşılaştırıldı. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptandı (Ki-kare= 20.227, p
Kostal kıkırdak rezeksiyonu sonrasında hızlı kıkırdak iyileşmesinin geliştirilmiş yöntemi
Background: In this study we aimed to compare the effects of leaving the perichondrial sheaths open, closing the sheaths reciprocally, and leaving the resected cartilages in the perichondrial bed as small autologous grafts to clarify the effect of perichondrium left intact within the donor site on costal cartilage regeneration. Methods: In this study, eight domestic pigs (Sus Scrofa Domestica) with a mean age of six months were used. Following resection of the sixth and seventh costal cartilages, costal cartilage beds were assigned to three groups. In group 1, perichondrial sheaths were left open, while muscles and other layers were closed. In group 2, perichondrial sheaths were reciprocally sutured with a soluble material. In group 3, grafts of 3 mm cubes, prepared from the resected costal cartilages of each subject, were located in the perichondrial beds and closed. Results: Costal cartilage regenerations in all three groups were scored and compared. Statistically significant differences were found among the groups (chi-square= 20.227, p
1. Ravitch MM. The operative treatment of pectus excavatum. Ann Surg 1949;129:429-44.
2. Calik M, Aribas OK, Kanat F. The effect of costal cartilage resection on the chest wall development: a morphometric evaluation. Eur J Cardiothorac Surg 2007;32:756-60.
3. Genc O, Gurkok S, Gözübüyük A, Dakak M, Caylak H, Yücel O. Repair of pectus deformities: experience and outcome in 317 cases. Ann Saudi Med 2006;26:370-4.
4. Silver FH, Glasgold AI. Cartilage wound healing. An overview. Otolaryngol Clin North Am 1995;28:847-64.
5. Kawanabe Y, Nagata S. A new method of costal cartilage harvest for total auricular reconstruction: part II. Evaluation and analysis of the regenerated costal cartilage. Plast Reconstr Surg 2007;119:308-15.
6. Baronofsky ID. Technique for the correction of pectus excavatum. Surgery 1957;42:884-90.
7. Welch KJ. Satisfactory surgical correction of pectus excavatum deformity in childhood; a limited opportunity. J Thorac Surg 1958;36:697-713.
8. Fonkalsrud EW, Mendoza J. Open repair of pectus excavatum and carinatum deformities with minimal cartilage resection. Am J Surg 2006;191:779-84.
9. Huo MH, Troiano NW, Pelker RR, Gundberg CM, Friedlaender GE. The influence of ibuprofen on fracture repair: biomechanical, biochemical, histologic, and histomorphometric parameters in rats. J Orthop Res 1991;9:383-90.
10. Ozgenel GY. The influence of human amniotic fluid on the potential of rabbit ear perichondrial flaps to form cartilage tissue. Br J Plast Surg 2002;55:246-50.
11. De Spiegelaere W, Cornillie P, Van den Broeck W. Localization of erythropoietin in and around growing cartilage. Mol Cell Biochem 2010;337:287-91.
