Kapalı ortam hava kirliliği

Konutlarda ve endüstri dışı diğer kapalı yapılarda iç ortam havasında; insan sağlığını olumsuz yönde etkileyen karbon monoksit, karbon dioksit, kükürt dioksit, nitrojen oksitler, formaldehit, sigara dumanı, radon, asbest, kurşun, uçucu organik moleküller, çeşitli mikroorganizma ve alerjenler gibi biyolojik, fiziksel ve kimyasal zararlı etkenlerin görülmesi ‘kapalı ortam hava kirliliği’ olarak tanımlanır. Kapalı ortam hava kirleticilerin kaynağı iç ve dış ortam olabilir. Türkiye’de nüfusun yaklaşık %64.9 nin kentlerde yaşaması ve kentlerde yaşayan insanların da zamanlarının %90 nını kapalı ortamlarda geçirmeleri kapalı ortam hava kirliliği sonucu ortaya çıkan sağlık sorunlarının artmasına neden olmaktadır. Konu ile ilgili bugüne kadar yapılmış özel bir yasal düzenleme yoktur.

Indoor air pollution

The existance of hazardious materials including biological, chemical, and physical agents such as carbon dioxide, carbon monoxide, sulphur dioxide, nitrogen oxides, radon, volotile organic compounds, microorganisms in houses and the other non-industrilized buildings have been defined as “indoor air pollution”. Indoor air pollutants could possible arised from inside or outside environment and categorized into six subgroups. Almost 80% Turkish population have living in the urban areas and people in the cities have spending approximetely 90% of their time in the closed enviroments, health problems could increased due to indoor air pollution. Moreover, currently there is no specific regulation on this area.

___

  • 1. Stellman JM, McCann M, Warshaw L, Brabant C, Finklea J, Messite J. et al. Encyclopaedia of Occupational Health and Safety. 4th edition International Labour Office. Geneva; 1998. p:44;.1-30, 45;1-25.
  • 2. Moeller D. W. Environmental Health. Harvard University Press. Cambridge, Massachusetts London, England; 1992. p:21–31.
  • 3. Francis B. M. Toxic Substances in the Environment. A Wiley-Interscience Publication. New York, USA; 1994. p:72–92.
  • 4. Güler Ç, Çobanoğlu Z. Kapalı Ortam Hava Kirlenmesi. TC Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara; 1994.
  • 5. McKenzie JF, Pinger RR, Kotecki JE. An Introduction to Community Health. 4th edition. Jones and Barlett Publishers. Sudbury, Massachusetts; 2002. p:442–511.
  • 6. Myers I, Maynard RL. Polluted air-outdoors and indoors. Occupational Medicine. 2005; 55: 432–438.
  • 7. Ezzati M. Indoor air pollution and health in developing countries. The Lancet. 2005; 366, 94480; 104.
  • 8. Thörn A. Case study of a sick bulding. European Journal of Public Health. 2000; 10; 133–137.
  • 9. Jönsson A. Is it feasible to address indoor climate issues in LCA? Environmental Impact Assessment Review 2000; 20: 241–259.
  • 10. Lee JH, Jo WK. Characteristics of indoor and outdoor bioaerosols at Korean high-rise apartment buildings. Environmental Research. 2006;101: 11–17.
  • 11. Breysse PN, Buckley TJ, Williams D, Beck CM, Jo SJ, Merriman B, et al. Indoor exposures to air pollutants and allergens in the homes of asthmatic children in inner-city Baltimore. Enviromental Research. 2005; 98: 167–176.
  • 12. Schafer T, Heinrich J, Wjst M, Krause C, Adam H, Ring J, Wichmann H. E. Indoor risk factors for atopic eczema in school children from East Germany. Environmental Research. 1999; 81: 151–158.
  • 13. Guo H, Lee SC, Chan LY. Indoor air quality in ice skating rinks in Hong Kong. Enviromental Research. 2004; 94: 327–335.
  • 14. Branis M, Rezecova P, Domasova M. The effect of outdoor air and indoor human activity on mass concentrations of PM10, PM2.5 and PM1 in a classroom. Enviromental Research. 2005; 99: 143–149.
  • 15. Gilbert NL, Gauvin D, Guay M, Heroux ME, Dupuis G, Legris M, et al. Housing characteristics and indoor concentrations of nitrogen dioxide and formaldehyde in Quebec City, Canada. Environmental Research. 2006;102: 1–8.
  • 16. Evci D, Vaizoğlu S, Özdemir M, Aycan S, Güler Ç. Ankara’da 46 Kahvehanede Formaldehit Düzeylerinin Belirlenmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni. 2005; (3): 129–135.
  • 17. Gilbert NL, Guay M, Miller DJ, Judek S, Chan CC, Dales RE. Levels and determinants of formaldehyde and acrolein in residential indoor air in Prince Edward Island, Canada. Environmental Research. 2005; 99: 11–17.
  • 18. Clarisse B, Laurent AM, Seta N, Le Moullec Y, El Hasnaoui A, Momas I. Indoor aldehydes: measurement of contamination levels and identification of their determinants in Paris dwellings. Environmental Research. 2003;92: 245–253.
  • 19. Sakai K, Norback D, Mi Y, Shibata E, Kamijima M, Yamada T, et al. A comparison of indoor air pollutants in Japan and Sweden: formaldehyde, nitrogen dioxide and chlorinated volatile organic compounds. Environmental Research. 2004; 94: 75–85.
  • 20. Johansson A, Halling A, Hermansson G. Indoor and outdoor smoking. European Journal of Public Health. 2003; 13: 61–66
  • 21. Steinemann A. Human exposure, health hazards and Environmental regulations. Environmental Impact Assessment Review. 2004; 24: 695–710.
  • 22. 1593 sayılı Umumi Hıfzısıhha Yasası. http://www.saglik.gov.tr/ erişim tarihi:12.09.2006.
  • 23. Meskenlerin Haiz Olacakları Sağlık Şartları Dair Talimatname. http://www.saglik.gov.tr/ erişim tarihi:12.09.2006.
  • 24. İşyeri Bina ve Eklentilerinde Sağlık ve Güvenlik Önlemlerine İlişkin Yönetmelik. Resmi Gazete; 10.02.2004, sayı:25369.
  • 25. 5216 sayılı Büyükşehir Belediye Yasası, Resmi Gazete; 23.07.2004 sayı:25531
  • 26. 5393 sayılı Belediye Yasası, Resmi Gazete;24.12.2004 sayı:25680.
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni-Cover
  • ISSN: 1303-734X
  • Yayın Aralığı: Yılda 8 Sayı
  • Başlangıç: 2002
  • Yayıncı: Gülhane Askeri Tıp Akademisi Halk Sağlığı AD.