Atilla Senih MAYDA, Çağdaş Gökçe GERÇEK, Elif ORUÇ, Mehtap YÜCEDAĞ, Nurdan BAŞBOĞAOĞLU, Şule ALACA, Zeynep Neval YILMAZ

Düzce ili kalıcı konutlarında oturanlarda yaralanmaların sıklığı

AMAÇ: Bu kesitsel çalışmanın amacı Düzce Kalıcı Konutlar Bölgesi’nde yaralanma sıklığı ile risk faktörlerini belirlemektir. YÖNTEM: Örneklem büyüklüğü; evren bölgenin nüfusu olan 13565 kişi, yaralanma sıklığı daha önce Düzce’de yapılan bir çalışmadan % 20.9, beklenen en düşük sıklık % 18.0 olarak alındığında; % 95 güven aralığında 715 kişi olarak bulundu. Ortalama hane halkı büyüklüğü bu bölgede yapılan bir çalışmada 3.9 olduğundan toplam 300 haneye gidildiğinde 1170 kişiye ulaşılacağı tasarlandı. Veri 2006 yılı 15–30 Nisan tarihlerinde toplandı. Toplam 300 haneden 767 kişilik örnekleme ulaşıldı. Araştırmanın bağımlı değişkenleri; yaralanma durumu, yaralanmaların sonucu oluşan durum ile bağımsız değişkenleri; yaş, cinsiyet, öğrenim durumu, meslek, kronik hastalık, sigara- alkol kullanma, medeni durumdu. BULGULAR: Grubun cinsiyete göre dağılımı; erkek 352 (%45,9), kadın 415 (%54,1)’ti. Erkeklerin ortalama öğrenim yılı (4,5±1,5 yıl) kadınlardan (4,2±1,6 yıl) daha yüksekti (t=2,97, p=0,03). Yaralanma sıklığı %10,0’dı (n=767 kişi). Yaralanmanın şekli; düşme 31 kişi (%40,2), kesik 11 (%14,3), yanık 10 (%13,0); olduğu yer ev 41 (%55,4), yol 17 (% 23,0), okul 4 (%,4); oluşan lezyon kesik-açık yara 20 kişi (%28,2), çürük 10 (%14,1), burkulma 8 (%11,3) biçimindeydi. Yaralanan 77 kişiden 28’i (%36,4) hastaneye başvurmuştu. SONUÇ: Yaralananların dörtte birinin sağlık kuruluşuna başvurması, yaralanmaların gerçek sıklığının ancak saha araştırmaları ile ortaya konulabileceğini göstermekteydi.

Anahtar Kelimeler:

Kesitsel çalışmalar, Risk faktörleri, Konu ile ilgili görüşmeler, Yaralar ve yaralanmalar, Yaygınlık, Görüşme, Kazalar, ev

The prevalence of injury in permanent residences of Düzce city

AIM/BACKGROUND: Objective of this cross-sectional study is to determine the prevalence of injury and risk factors in permanent residences of Duzce. METHODS: The sample size of this study is calculated as 715 people when population of the region is 13565, injury prevalence is 20.9% taken from a study in Duzce, expected lowest frequency as 18% and in 95% confidence interval. Number of people could be reached was designed as 1170 when 300 house was visited as mean household was 3.9 people which was taken from a study carried out in this region. Data is collected in 15-30 April in the year 2006. Totally, reached sample is 767 people. Injury status, status after injury are dependant variables and age, gender, education status, profession, chronic illness, tobacco-alcohol consumption, marital status are independent variables. RESULTS: Distribution of the group as gender was male 352 (45.9%), female 415 (54. %1). Mean education year of male (4.5±1.5 year) was higher than female (4.2±1.6 year) (t= 2.97, p=0.03). Injury prevalence was 10.0% (n=767). Sort of injury was fall 31 people (40.2%), cut 11 (14. %3), burn 10 (13.0%). Place that injury take place was house 41 (55.4%), road 17 (23.0%), school 4 (5.4%). Lesions were; cut-wounded injury in 20 people (28.2%), rotten in 10 (14.1%), sprain in 8 (11.3%). Number of injured people was 77 and 28 (36.4%) of them applied to hospital. CONCLUSION: Valid prevalance of injuries can be indicated by field studies as quarter of injured people applied to health departments.

Keywords:

Cross-Sectional Studies, Risk Factors, Interviews as Topic, Wounds and Injuries, Prevalence, Interview, Accidents, Home,

PDF

___

1. Bertan M. Halk Sağlığı Yönünden Kazalar. Eds.: Bertan M, Güler Ç. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Ankara. Güneş Kitapevi, 1995, p. 462-473.
2. WHO. Injury Surveilence Guideline. 2001.
3. Mayda AS, Semen V, Aşık N. Konuralp merkezinde oturanlarda yaralanma sıklığı. Sağlık ve Toplum Dergisi. 2004; 14 (4): 80-84.
4. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması, 2003. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Sağlık Bakanlığı Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Genel Müdürlüğü, Devlet Planlama Teşkilatı ve Avrupa Birliği, Ankara, Türkiye, 2004, p.20.
5. Hamzaoğlu O, Özkan Ö. Ankara Çiğiltepe lojman bölgesinde oturanların ev kaza sıklığı ve kaza nedenlerinin saptanması. V. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi Bildiri Kitabı, 1996, p.72.
6. Çöl M, Dalgıç N, Durmuşoğlu M. Park sağlık ocağı bölgesinde kaza insidansı. Dördüncü Ulusal Halk Sağlığı Kongresi Bildiri Kitabı. 1994, p.127.
7. Coggan C, Hooper R, Adams B. Self-reported injury rates in New Zealand. N Z Med 2002 13; (115): 167.
8. Karababa AO, Özakbaş E, Kitapçıoğlu G. İzmir Kent merkezinde kazalar ve yaralanmalar. 10. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi Kitabı. 2006, p.73.