Sinemaya Konu Olan Eğitim Sistemlerinin Örgütsel ve Yönetsel Sorunları

Sinemanın eğitim temasını ele alması, eğitim kurumlarının da sinemayı kullanması sıradan bir durum değil amaçlı bir bütünlüktür. Güçlü devletler, sinemanın ortaya çıkışından bu yana bu bütünlüğü sağlamaya çalışmış dahası sinemanın değerini ve etki alanını genişleterek önemli bir endüstri haline dönüştürmüşlerdir. Eğitim sistemlerinin örgütsel ve yönetsel sorunlarının sinemaya konu olması ise bu endüstri içerisinde öğretmenlerden yöneticilere, okuldan toplumun birçok katmanına muhtelif meselelerin gündeme alınmasına ve çözüm olgularına yönelik motivasyonun güçlendirilmesine katkı sağlamıştır. Bu çalışma ile eğitim sistemlerinin örgütsel ve yönetsel sorunlarını işleyen eğitim temalı 40 film incelenerek, işlevsellikleri değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, Kültür, Sinema, Örgüt, Yönetim, İletişim

Organizational and Managerial Promlems of Education Systems which is Subject to Cinema

To address an issue of cinema’s educational theme and using of cinema for educational institutions is a purposeful whole, is not ordinary case. Powerful states tried to maintain the whole in addition worked up into an important industry expanding cinema’s the value and sphere of influence since the dawn of cinema. As well as subject to cinema of organizational and managerial problems of education systems within this industry contributed to take on the agenda of various issues from teachers to manager, from school to society layers and to encourage of motivation for solution cases. With this work, based on education 40 films which has been issued organizational and managerial problems of education systems has evaluated examined the functionality.

Keywords:

Education, Culture, Cinema, Organization, Management, Communication,

PDF

___

Adadağ, Ö. (2012). Ulusu Eğitmek: İki Dünya Savaşı Arası Dönemde Eğitici Sinema. Galatasar Üniversitesi İletişim Dergisi(17), s. 29-61.
Başdemir, H. Y. (2012). Türk Eğitim Sisteminin Yapısal Sorunları ve Bir Öneri. Liberal Düşünce Dergisi(67), s. 35-53.
Corliss, R. (2011, Ocak 3). All-Time 100 Movies. Mayıs 10, 2017 tarihinde www.time.com: http://content.time.com/time/specials/2007/0,28757,1662224,00.html adresinden alındı
Cündioğlu, D. (2015). Sinema ve Felsefe. İstanbul: Kapı Yayınları.
Çağlayan, T. A. (2012). Türkiye'de Sinema Politikası. Mayıs 15, 2017 tarihinde www.kameraarkasi.org: http://www.kameraarkasi.org/makaleler/makaleler/sinemapolitikasi.html adresinden alındı
Efendioğlu, E. (2013). Türk Sinemasında Öğretmen İmajı. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Erkılıç, H. (2008). Sinema Politikaları Çerçevesinde Filmlere Sağlanan Devlet Desteği. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(33), s. 57-71.
Güçhan, G. (1993). Sinema Toplum İlişkileri. Kurgu Dergisi(12), s. 51-71.
Gül, G. (2009). Sinema Devlet İlişkisi: Dünyadan Örnekleri ve Türkiye. Mayıs 22, 2017 tarihinde www.kameraarkasi.org: http://www.kameraarkasi.org/makaleler/ makaleler/sinemadevletiliskisi.pdf adresinden alındı
Gülşen, E. (2011). Sinemanın Hakikati. İstanbul: Külliyat Yayınları.
Gür, B., & Çelik, Z. (2009). Türkiye'de Milli Eğitim Sistemi: Yapısal Sorunlar ve Öneriler. Ankara: SETA. Mayıs 24, 2017 tarihinde http://file.setav.org/Files/Pdf/20121126140909_seta-turkiyede_milli_egitim_sistemi.pdf adresinden alındı
Kaşkaya, A. (2013). Okul ve Öğretmen İçerikli Sinema Filmlerinin Öğretmen Adaylarının Pedagojik İnançları ve Eleştirel Yansıtma Becerileri Üzerine Etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kocadaş, B. (2004). Kitle İletişim Araçları Eğitim İlişkisi. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi IV(2), s. 129-135.
Kösterelioğlu, İ., & Bayar, A. (2014). Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Güncel Bir Değerlendirme. The Journal of Academic Social Studies(25), s. 177-187.
Kutay, U. (2011). Sinema Politik Sosyo Semiyoloji Notları. İstanbul: Es Yayınları.
Maktav, H. (2001). Türk Sinemasının Üniversiteye Bakışı. Birikim Dergisi(142-143), s. 139-143.
Meriç, C. (2015). Kültürden İrfana. İstanbul: İletişim Yayınları.
Monaco, J. (2013). Bir Film Nasıl Okunur? Sinema Dili, Tarihi ve Kuramı. İstanbul: Oğlak Yayınları.
Morgan, G. (1998). Yönetim ve Örgüt Teorilerinde Metafor. İstanbul: BZD Yayıncılık.
Önder, S., & Baydemir, A. (2005). Türk Sinemasının Gelişimi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), s. 113-135.
Özgünay, D. K. (1995). Türkiye'de Yapılan Sinema TV Eğitiminin Topluma Etkisi Amaçları Sorunları. Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özkul, G. E. (2011). Türkiye Radyo - Televizyon Kurumu'nun Çocuklara Yönelik Yayın Politikaları ile Milli Eğitim Bakanlığının Eğitim Politikaları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lİsans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Teyfur, M. (1995). Türk Milli Eğitim Sisteminde Amaçlar Sorunu. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 1(3), s. 461-464.
Topçu, N. (2012). Kültür ve Medeniyet. İstanbul: Dergah Yayınları.
Topçu, N. (2016). Türkiye'nin Maarif Davası. İstanbul: Dergah Yayınları.
Uluğ, F. (1998). Eğitim Sisteminde Değişime Yapısal Uyum Sorunları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 4(14), s. 153-166.
Ulusoy, N. (2006). Televizyon Sinema Dayanışması ve Fransa Örneği. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yetişkin, E. (2010). Güncel Politik Sinemayı Yeniden Düşünmek. Akademik İncelemeler Dergisi, 5(2), s. 95-116.
Yılmaz, K., & Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen Adaylarının Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Görüşleri (Cilt 8). Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi.
Yorulmaz, B. (2010). Sinema ve Din Eğitimi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Yurdigül, A. (2014). Eğitim Olgusunun Sinematografik Anlatıdaki Yeri Üzerine Bir Yaklaşım Denemesi: "Bal" Filmi Örneği. EKEV Akademi Dergisi(60), s. 487-502.
Yüksel, N. A. (2015). Kültürel Bir Ürün Olarak Türkiye'de Sinema Filmlerinde Okul, Öğretmen ve Öğrenci Temsilleri. Global Media Journal TR Edition, 6(11), s. 1-17.