Makalede genelde 20. yüzyıl felsefesinin özelde ise Çağdaş Alman felsefesinin en önemli düşünürüolan M.Heidegger’,in “Köklere Bağlılık” kavramı analiz edilmeye çalışılacaktır. Bukavram doğal olarak sadece felsefi bir içeriğe sahip olmayıp; aynı zamanda mekânsal, yaşamsal,sosyolojik ve psikolojik bir muhtevaya da sahiptir. Köklere bağlı olmak her şeyden öncebelirli bir yerde mukim olmayı gerektirir. Mukim olmak ise dünyanın belirli bir coğrafyasında“oturmak” ya da “iskân ermek” demektir. “İskân etmek” Arapça anlamıyla bir yerde “sukünbulmak” , “sükûna ermek” uzak anlamıyla ise “rahat ve huzura” ermek demektir. Kısaca Kökebağlı olmak ve bağlı kalmak, oturmak, kök salmak, yerini sağlamlaştırmak ve böylece sükûnaermek demek iken bütün bunların tersi ise yersiz yurtsuz olmak, kökünden kesilmek, köksüzleşmekdemektir. Köksüzleşmenin doğal bir sonucu ise zorunlu olarak “yer değiştirmek”yani göç etmek demektir. Köklere bağlı olmak ya da bağlı kalmak ile göç etmek bu bağlamdasürekli olarak birbirlerini dışlayan iki kavramdır. Bir ağacın meyve vermesinin temel şartıağacın kökle yani görünmeyen toprak altıyla ilişkisini devam ettirmesidir. Kökünden çıkanbir ağaç maalesef varlığını devam ettiremez. Bu ilişkiyi insan uyguladığımızda tam bir ölümdenbahsedemezsek bile bir “solma”, “sararma”, “çürüme” veya “ yerini beğenmemeden” bahsetmekpekala mümkündür. Başarılı ve mutlu bir insanın mutlaka yerine getirmesi gerekenilk şart onun köküne bağlı olmasıdır. Burada köke bağlılık sadece mekânsal bir özellik olarakanlaşılmamalıdır. Köke bağlı olmak aynı zamanda bir kültüre, bir değerler sistemine, bir dileve bir geleneğe bağlı olmak demektir. Tam da bu noktada köküyle ilişkisi kesilip vatanındanya da yurdundan uzaklaşıp yurtsuz kalan göçmenlerin yaşadıkları halet-i ruhiye söz konusuolmaktadır. Göç eden bir insan kendisini kendisi yapan bütün unsurları sarsılmış olan, budeğerler sistemini kök salmak istediği yeni bir vatan ya da yurtta nasıl filizlendireceğini veyabunu başarıp başaramayacağını tam olarak bilmeyen insandır. Bu bağlamda “göç etmek” basitbir biçimde mekânsal anlamda bir yerden başka bir yere intikal etmekten daha ziyade “köklerdenkoparılmış” birisinin yeni bir “kök” arama girişimidir ki bu belki de dünyada insanınbaşarabileceği en zor bir iş olarak karşımıza çıkmaktadır”. Bu bildiri de “göç” olgusu Heidegger’in“Köklere Bağlılık” kavramından hareketle felsefi, psikolojik ve toplumsal anlamdairdelenmeye çalışılacaktır.

This paper attempts to analyze the concept of dependency on location relationships by M.Heidegger, who is the most influential thinker of 20th century philosophy in general, andcontemporary German philosophy specifically. This concept naturally not only has a philosophicalcontent but also a spatial, vital, sociological and psychological content. Being tied toplaces first of all requires being a resident in a certain place. And being a resident is to “dwell”or to “live” in a particular geography of the world. To dwell in means to find rest in a placeand to have rest in an another meaning is to have peace and comfort. In short, to be tied toroots and hold onto them refers to sitting, taking root, to secure one’s position and in anothersaying to find peace; meanwhile the opposite of all these refers to having no fixed place, to berootless, to be cut off from roots and to be baseless. The natural outcome of becoming rootlessis to ‘change place’, that is to say to migrate. Holding onto roots and migrating are two termsthat excludes one another constantly. Sustaining the relationship with the roots and the relationshipwith the underground is the primary condition for a tree to produce fruit. A tree thatloses its connection with the roots cannot maintain its existence. When applying this relationshipto human, it is possible to talk about a “withering away”, “decaying” or “not adoptingto present place”; even if we cannot talk about an absolute death in the sense we know. Thesine qua non for a person to be successful and happy is to be attached to his roots. Here, theattachment to roots should not be understood as a spatial relationship. Being tied to roots alsomeans being bound to a culture, a system of values, a language and a tradition. At this point,the psychology of the immigrants whose relationship with their motherland and people arecut off is the matter of discussion. A person who immigrates is a man whose values that makehim who he is are shattered and who does not know exactly how to nourish these values inthe new land or country he wants to take roots. In this context, to migrate is a rootless person’ssearch for roots, which is the hardest task a person could fulfill in life, rather than simply thespatial sense to travel from one place to another. This paper attempts to scrutinize the idea ofmigration in philosophical, psychological and sociological aspect with Heidegger’s notion of‘Dependency on Roots’.