Bir Dayatma Halini Alan Mutluluk Talebi

Mutluluk, insanoğlu için en önemli değerlerden biri olagelmiştir. Antik dönemlerde ve Ortaçağdamutluluğun yalnızca kişinin kendi çabası sonucu elde edilebileceği düşünülmemiştir.Kendisine ulaşılması, Tanrı’nın lütfuna veya talihin rast gitmesine de bağlanmıştır. Aydınlanmadöneminde bu konuda bir kırılma yaşanmış ve tüm insanların bu dünyada mutlu olmaya hakkıolduğu düşüncesi ortaya çıkarak yaygınlık kazanmıştır. Gelinen noktada mutlu olmak, sadeceinsan iradesine bağlı bir sorumluluk olarak algılanırken mutluluk bir dayatma haline gelmiştir.Başlangıçta her ne kadar amaçlanan, tüm insanların bu dünyada mutlu olması iken, bu durumparadoksal şekilde insanların mutsuzlu ğunun artması ile sonuçlanmıştır. İnsanın kendi mutluluğunuve başkalarının mutluluğunu önemsemesi ve istemesi oldukça normaldir ancak herkesinher zaman mutlu olmayı beklemesi, bunu bir hak ve sorumluluk olarak görmesi kaçınılmazolarak hayal kırıklığı ve mutsuzluk ile neticelenmektedir. Bilim ve teknolojinin yardımı ile bazıacıları önlemek ve azaltmak mümkünse de nihai olarak acıları yeryüzünden kaldırmak mümkündeğildir. Öte yandan evrenin veya Tanrı’nın insanı mutlu etmek gibi bir görevi yoktur.

The Pursuit Of Happiness That Has Become An Obligatory

Happiness has always been one of the most important values for human being. Happiness is notthought to be achieved only by one’s own efforts in ancient period and themiddle ages. Findinghappiness is also related to the grace of God or to being a bit a lucky. There has been a break onthis issue in the Enlightenment period and thought that all people are entitled to be happy in this world has been emerged and gained wide currency. At this stage, while becoming happy isperceived as a responsibility that is only allied with human will, happiness has become an obligation.Although,main subjectivewas initially happiness of all people in this world, this situationparadoxically resulted in the increase of people’s unhappiness. It is fairly normal for people tocare about their own and others happiness, but hoping that everyone always becomes happy andconsidering it as a right and a responsibility inevitably lead to frustration and unhappiness. Withthe help of science and technology it is possible to prevent and reduce some sufferings, but it isnot possible to remove ultimately the sufferings from the earth. On the other hand the universeor God has no duty to make people happy.

___

  • Ahmed, Sara, Mutluluk Vaadi, çev. Deniz Mayadağ, Sel Yayıncılık, İstanbul, 2012.
  • Alain, Mutlu Olma Sanatı, çev. Ayda Yörükân, Doğu Batı Yayınları, Ankara, 2016.
  • Andre Comte, Sponville, Jean Delumeau, Arlette Farge, Mutluluğun En Güzel Tarihi, çev. Saadet Özen, Türkiye İş Bankası Yayınları, İstanbul, 2005.
  • Aristoteles, Nikomakhos’a Etik, çev. Saffet Babür, BilgeSu Yayıncılık, Ankara, 2009.
  • Bertrand, Russell, Mutlu Olma Sanatı, çev. Yunus Sağlamtürk, Say Yayınları, İstanbul, 2016.
  • Darrin, M. McMahon, Mutluluk/Mutluluk Üzerine Tarihsel Bir Çalışma, çev. Kıvanç Tanrıyar, E Yayınları, İstanbul, 2013.
  • Elizabeth Farrelly, Mutluluğun Sakıncaları, çev. Erdem Gökyaran, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul, 2015.
  • Frederic Lenoir, Mutluluk Üstüne, çev. Atakan Altınörs, Bilge Kültür Sanat, İstanbul, 2015.
  • Pascal, Bruckner, Ömür Boyu Esenlik, çev. Birsel Uzma, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, 2012.
  • Paul, Watzlawick, Mutsuzluk Kılavuzu, çev. Veysel Atayman, Ayrıntı Yayınları, İstanbul, 1995.
  • Philippe, Aries, Batılının Ölüm Karşısındaki Tavırları, çev. Mehmet Ali Kılıçbay, Gece Yayınları, Ankara, 1991.
  • Platon, Meneksenos, çev. İrfan Şahinbaş, Sosyal Yayınlar, İstanbul, 2001.
  • Susan, Neiman, Ahlâki Açıklık, çev. Naghan Tokdoğan, İletişim Yayınları, İstanbul, 2016.
  • Tage, Lindbom, Başaklar ve Ayrık Otları, çev. Ömer Baldık, İnsan Yayınları, İstanbul, 2016.
  • Topakkaya, Arslan: “Kant’ın `Ahlak(iliğ)in Metafiziği’ Adlı Yapıtında Etiğin Temellendirilmesi”, Doğu-Batı Dergisi, 4. Sayı, 3. Baskı, (2004), ss. 69-79.
  • Topakkaya, Arslan;” Stoa Etiğinin Temel Kavramları”, Felsefe Dünyası, Felsefe Dünyası , sayı: 49(2009/1), , ss.56-69.
  • Wilhelm Schmid, Mutsuz Olmak, çev. Tanıl Bora, İletişim Yayınları, İstanbul, 2014.
  • Yaşar, Çabuklu, Toplumsalın Sınırında Beden, Kanat Kitap, İstanbul, 2004.
  • Ziyad, Marar, Mutluluk Paradoksu, çev. Serpil Çağlayan). İstanbul: Kitap Yayınevi
  • Zygmunt, Bauman, Etiğin Tüketiciler Dünyasında Bir Şansı Var mı? çev. Funda Çoban, İnci Katırcı, De Ki Basım Yayım, Ankara, 2010.