Teknik personelin iş güvenliği konusundaki eğitim düzeyleri üzerine bir araştırma

İş kazalarının önlenmesinde güvenli ortamlar kadar, iş görenlerin ve yöneticilerin iş sağlığı ve güvenliği konusunda deneyimli olmaları ve güvenli davranış içerisinde bulunmaları gerekmektedir. Gelişmiş ülkeler, iş kazalarının azaltılması ve çalışanların sağlıklarının korunması konusunda önemli yollar kat etmişlerdir. Bunda, çalışanların ve yönetenlerin iş güvenliği konusunda eğitilmeleri önemli bir yer tutmaktadır. Ülkemizde, konuya gereken önemin verilememesi nedeni ile iş kazaları gelişmiş ülkelere oranla oldukça fazladır. Bu araştırmada, Kahramanmaraş, Osmaniye ve Adana illerindeki bazı kamu kurumlarında çalışmakta olan 217 teknik personelin, işçi sağlığı ve iş güvenliği konularındaki bilgi birikimleri bir anket ile belirlenmiştir. Yapılan değerlendirme sonuçlarına göre, teknik personelin, işçi sağlığı ve iş güvenliği alanında yeterli bilgiye sahip olmadıkları görülmüştür. Bunda çeşitli faktörler yanında, yükseköğretim kurumlarında iş sağlığı ve güvenliği konusuna yeteri kadar yer verilmemesi de önemli bir etkendir.

Education levels of technical personnel on safety

Safety training of technical personnel and administrators is as important as providing safe working conditions in order to avoid job related injuries and fatalities. Much progress has been accomplished in developed countries in terms of creating safe work environment and of reducing work related accidents. Proper safety training has played an important role in achieving so. Number of accidents are greater in Türkiye compared to developed countries due largely to the lack of attention to safety. In this study, the education levels of 217 technical personnel in public institutions in the cities of Kahramanmaraş, Osmaniye, and Adana were determined through a survey on worker health and safety. According to the statistical analyses performed through SPSS, it was found that the technical personnel considered in this study does not have sufficient information/training on worker health and safety.

PDF

___

1. Tozlu, N., Eğitim Felsefesi. Milli Eğitim Bakanlığı Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi, MEB, Ankara, 1997.

2. Tiryaki, A., Baripoğlu, Ö., Risk Değerlendirilmesi. www.isçisagligi.com.tr,, 2001.

3. Mistepe, M. U., Orman Ürünleri Sanayinde Toplam Kalite Yönetimi. Standard Dergisi, s.452: 33-48 Ajans Türk Matbaacılık Sanayii AŞ., Ankara, 1999.

4. Arıoğlu, E., İnşaat Sektöründe Kayıplar. Prefabrik Birliği Dergisi, Yıl 3 s.12, s.3-4, Grafiker Ltd. Şti., Ankara, 1989.

5. Ceyhan, H., Kılıç, R., İş Verenler Ne İstiyor? Kaliteli Genç İş Gücü Yetiştirmede Teknik Eğitim Kurumlarından Beklentiler. 16. Milli Eğitim Şurası Hazırlık Dokümanı, s.1-13, Mesleki ve Teknik Açık öğretim Okulu Matbaası, Ankara, 1998.

6. Çam, İ., Türkiye’de İş Kazaların ve Meslek Hastalıkları Probleminin Çözümünde İş Güvenliği Eğitiminin Önemi Üzerine Bir Araştırma. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İnceleme ve Araştırmalar 1991-1992), ÇSGB İşçi Sağlığı Daire Başkanlığı, Yayın No: 50 , S: 49-67, Ankara, 1993.

7. Baymur, F., Genel Psikoloji. İnkılap ve Aka Kitapevi Kol. Şti., İstanbul, 1977.

8. Ekiz, A., Yapı Denetimi. Yapı İşlerinde İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği. TMMOB İnşaat Müh. Odası Adana Şubesi İş Güvenliği Seminer Notları,1992.

9. Karaçivi, G., İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği. Hazır Beton Dergisi. Türkiye Prefabrik Birliği Yayın Organı, S: 13, S: 62-67 Umut Matbaacılık, İstanbul, 1996.

10. Anonim, DSİ 2001 Ajandası, 2001.

11. Müngen, M. U., Türkiye’de İnşaat İş Kazalarının İncelenmesi ve İş Güvenliği Sorunu. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İnceleme ve Araştırmalar 1991-1992), ÇSGB İşçi Sağlığı Dire Başkanlığı, Yayın No: 50, S: 25-50, Ankara, 1993.

12. Taşyürek, M., İşçi Sağlığı ve Güvenliği Kurulu. www.iscisagligi.com.tr., 2001.