Umûmî olarak İslam düşüncesinde, husûsî olarak da tasavvuf felsefesinde insanın mahiyeti ve konumu önem arz etmektedir. İnsan yaratılış itibariyle Allah’ın yeryüzündeki halifesidir.1 Nitekim Allah Teâlâ, kulları ile irtibatı, Peygamberler ve onların vârisleri aracılığıyla gerçekleştirmektedir. İnsanın Allah’ın yeryüzünde halifesi olması itibariyle, O’nun bütün isim ve sıfatlarını kemâl derecesinde temsil eden ve onların tecellilerine mazhar olmuş şahsiyetlere insan-ı kâmil denilmektedir. İnsan-ı kâmil mevzuu, tasavvufî düşüncede üzerinde en çok durulan konulardan biri, belki de en önemlisi olarak karşımıza çıkmaktadır.