Kültürel miras, bir toplumun genel belleği olmasının yanında; bir kültürün varlığını sürdürebilmesi ve özelliklerini gelecek kuşaklara aktarabilmesi açısından önemli bir kavramdır. Küreselleşme ile birlikte, yerele özgü olan ve özgünlüğünden çok şey kaybetmemiş kültür unsurlarının da korunması ve ortaya çıkarılması mühim hale gelmeye başlamıştır. Türkiye’de kültürel mirasın başında gelen ve kaybolma tehlikesi ile karşı karşıya kalan geleneksel mesleklerin belirlenerek, bu meslekleri icra eden ustaların akademik yazım içerisinde ortaya konulması da bir zorunluluk teşkil etmektedir. Türkiye’deki verimli tarım alanlarından birisi olan Gediz Ovası üzerinde kurulan ve geçmişten günümüze önemli bir yerleşme özelliğindeki Turgutlu’da kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin saptanması da bu zorunluluktan doğmuştur. Bu amaçla, Turgutlu ve çevresinde yaklaşık 7 ay süre ile saha çalışması yapılarak kaybolmaya yüz tutmuş 14 meslek belirlenmiştir. Bunlardan bazı meslekler gelir getirdiği için birden fazla kişi ile yapılmaya devam edilirken (yorgancılık, bıçakçılık), bazı meslekleri icra eden kişi sayısı tektir (körüklü çizme yapımı, süpürgeci, kalaycı, debbağ, keçeci, gramofon tamircisi, at arabası ustası, nalbantlık). Yaşlılık ya da sağlık sorunları ile artık yapılmayan ve bitme noktasına gelen meslekler ise çömlekçilik, semercilik ve sepetçiliktir.