AHMEDÎ’NİN İSKENDER-NÂME’SİNDE ÖLÜM VE MAHİYETİ

Ahmedî, Beylikler döneminde yaşamıştır. Yazdığı eserleri ile Eski Anadolu Türkçesinin gelişip güçlenmesine katkıda bulunmuştur. Eserleri içerisinde en tanınmışı İskender-nâmedir. Ahmedî, bu eserinde Makedonyalı İskender’in hayatını ve mücadeleleriyle birlikte ölümsüzlük arayışını İslamî perspektif noktasında konu edinir. Eserinde İskender’in yanı sıra pek çok karaktere yer verir. Ahmedî, İskeder-nâmesine bir cihân tarihi kısmı da eklemiştir. Bu kısımda tarihî karakterlerin ölümlerini anlatırken tekrara düşmemek adına farklı leksik ögelere yer verir. Şairin bu farklı kullanımları hem eseri için hem de dönemin dili için ölüm kavramına ait zengin bir söz varlığı oluşturur.

___

  • Bekir Şişman, “Samsun Yöresinde Geçiş Dönemleriyle (Doğum, Sünnet, Evlilik ve Ölümle) İlgili Yaşayan Halk İnançları ve Bunlara Ait Uygulamalar” , Erdem Dergisi, AKM Yayınları : Ankara, 2002, s s. 445 - 470. Cafer Özdemir, Âşık Tarzı Türk Şiirinde Osmanlı Toplum Hayatı , Kitabevi Yayınları : İs tanbul, 2011. Edward Tryjarski, Türkler ve Ölüm, ( Çeviren: Hafize Er ), Pinhan Yayınları: İstanbul, 2012. Ferit Devellioğlu, Osma nlıca - Türkçe Ansiklopedik L ûgat, Aydın Kitabevi Yayınları: İstanbul , 1990. Hatice Tokyürek, “Eski Uygur Türkçesinde Ölüm Kavramı ile İlgili İfadeler” , Bilig Dergisi , Ahme t Yesevi Üniversitesi Yayınları: Ankara , 2000, ss. 169 - 198 . İsmail Ünver, Ahmedî - İskender - nâme (İnceleme - Tıpkıbas ım), Türk Dil Kurumu Yayınları: Ankara, 1983.