İLK VE ACİL YARDIM ÖNLİSANS PROGRAMI ÖĞRENCİ VE MEZUNLARININ SPORA YÖNELİK TUTUMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Hastane öncesi acil sağlık hizmetlerinde acil tıbbi müdahale yetkisi olan ve bu yetkiyi hastaneye ulaşıncaya kadar devam ettiren meslek mensupları “İlk ve Acil Yardım Teknikeri” olarak tanımlanmaktadır. Sağlık Bakanlığı’nın 26 Mart 2009 tarihli “Ambulans ve Acil Bakım Teknikerleri ile Acil Tıp Teknisyenlerinin Çalışma Usul ve Esaslarına Dair Tebliği”ne göre, ilk ve acil yardım teknikerlerinin tıbbi görev, yetki ve sorumlukları içerisinde fiziksel kondüsyon gerektiren “endotrakeal entübasyon, kardiyopulmoner resüsitasyon ve defibrilasyon yapmak, uygun taşıma tekniklerini bilmek ve uygulamak” maddeleri vardır. İlk ve acil yardım teknikerlerinin mesleklerini daha iyi icra edebilmeleri için iyi bir ruh sağlığına ve kondüsyona sahip olmaları gereklidir. Bu nedenle bizim programımızda 4 yarıyıl boyunca beden eğitimi ve vücut geliştirme dersi verilmektedir. Bu çalışmada ilk ve acil yardım teknikerliği öğrenci ve mezunlarının spora yönelik tutumlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Araştırma bir üniversitenin İlk ve Acil Yardım Programında mevcut ve mezun öğrencileri ile tanımlayıcı tipte yapıldı. Araştırmada öğrenciler üç ayrı grup olarak değerlendirilerek tabakalı örnekleme yöntemi kullanıldı. Veriler “Kişisel Bilgi Formu” ve Spora Yönelik Tutum Ölçeği” ile toplandı. Her üç grubun ölçek alt boyut ve toplam puanlarında anlamlı bir fark saptanmadı. 18-23 yaş öğrencilerin psikososyal gelişme ve spora uyumlarının, zayıf ve normal kilolu öğrencilerin psikososyal gelişimlerinin, bekâr öğrencilerin zihinsel gelişimlerinin, sosyal güvencesi olanların ve eforlu uygulamalar için spor yapmanın gerekli olduğunu düşünen öğrencilerin ölçeğin tüm alt boyut ve toplamının ve düzenli spor yapanların psikososyal gelişimlerinin ve spora yönelik tutumlarının yüksek olduğu belirlendi. Spor yapmanın spora yönelik tutumu, psikososyal, fiziksel ve zihinsel gelişmelerini olumlu etkilediği saptandı.

Anahtar Kelimeler:

Spor, tutum

PDF

___

Arabacı, R., Çankaya, C. (2007). Beden eğitimi öğretmenlerinin fiziksel aktivite düzeylerinin araştırılması. Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 1-15.
Baş, Y. F., Arslan, B., Türker, Y. (2016). Beden kitle indeksi düşük kişilerin biyopsikososyal yönden değerlendirilmesi. Türk Aile Hek Derg, 20(2), 64-71.
Cerit, C., Yıldız, M., Candan, S. (2006). Psikotik bozukluğu olan ve antipsikotik ilaç kullanan hastalarda obezite sıklığı ve bir yılın sonunda kilo değişimi. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 16, 233-238.
Crawford, J. M. (2007). Factors associated with back problems among emergency medical technicians. American Journal of Industrial Medicine, 50, 464-69.
Crill, M. T., Hostler, D. (2005). Back strength and flexibility of EMS providers in practicing prehospital providers. J Occup Rehabil, 15, 105–111.
Deveci, A., Demet, M. M., Özmen, B., Özmen, E., Hekimsoy, Z. (2005). Obez hastalarda psikopatoloji, alesitimi ve benlik saygısı. Anadolu Psikiyatri Derg, 6, 84-91.
Eren, İ., Erdi, Ö. (2003). Obez hastalarda psikiyatrik bozuklukların sıklığı. Klinik Psikiyatri, 6, 152-157.
Göksel, A. G., Caz, Ç., Yazıcı, Ö. F., İkizler, H. C. (2017). Farklı bölümlerdeki öğrencilerin spora yönelik tutumlarının karşılaştırılması: Marmara Üniversitesi örneği. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi Journal of Sports and Performance Researches, 8(2), 123-134.
Göktaş, N. K., Şentürk, H. E. (2019). Spor lisesi öğrencilerinin okul iklimi algıları ile spora yönelik tutumları arasındaki ilişki. Spormetre, 17(3), 78-92.
http://ebs.cu.edu.tr/?upage=myo&page=bol&f=26&b=901&ch=1&yil=2017&lang=tr, Çukurova Üniversitesi Eğitim Öğretim Bilgi Sistemi. Erişim tarihi: 9.9.2018.
http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/03/20090326-4.htm. Sağlık Bakanlığı, Ambulans ve Acil Bakım Teknikerleri ile Acil Tıp Teknisyenlerinin Çalışma Usul ve Esaslarına Tebliği, 26 Mart 2009. Sayı: 27181. Erişim tarihi: 9.9.2018.
https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2018/YKS/KosulveAciklamalar07082018.pdf ÖSYM Kılavuzu. (2018). Özel Koşul ve Açıklamalar 233.madde. Erişim tarihi: 28.03.2020.
Jones, A. Y., Lee, R. Y. (2005). Cardiopulmonary resuscitation and back injury in ambulance officers. Int Arch Occup Environ Health, 78, 332– 336.
Kangalgil, M., Hünük, D., Demirhan, G. (2006). İlköğretim, lise ve üniversite öğrencilerinin beden eğitimi ve spora ilişkin tutumlarının karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi, 17(2), 48-57.
Kayısoglu, N. B., Yuksel, Y. (2016). Physical education and sports students’ education quality satisfaction level. Turkish Journal of Sport and Exercise, 18(1), 25-30.
Kayri, M. (2009) Araştırmalarda gruplar arası farkın belirlenmesine yönelik çoklu karşılaştırma (post-hoc) teknikleri The multiple comparison (post-hoc) techniques to determine the difference between groups in researches. Fırat University Journal of Social Science, 19(1), 51-64.
Kızıl, M., Üstünkarlı, N., Erginer, D. K., Şemin, M. İ. (2016). İzmir 112 ambulanslarında çalışan paramedik ve acil tıp teknisyenlerinin anksiyete düzeyleri ve iş stresörleri. Hastane Öncesi Dergisi, 1, 43- 54.
Koçak, F. (2014). Üniversite öğrencilerinin spora yönelik tutumları: bir ölçek geliştirme çalışması. Ankara Üniv Spor Bil Dergisi, 12(1), 59-69.
Koçbaşaran, Y. (2017) Sosyal bilimlerde örnekleme kuramı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(47), 480-495.
Kow, D., Aw, T. C. (2003). Surveillance in occupational health. Occup. Environ Med, 60, 705–710.
Lin, H. Y., Huang, C. K., Tai, C. M., Lin, H. Y., Kao, Y. H., Tsai, C. C., Hsuan, C. F., Lee, S. L., Cfi, S. C., Yen, Y. C. (2013). Psychiatric disorders of patients seeking obesity treatment. BMC Psychiatry, 13, 1-8.
Maguire, B. J., O’Meara, P. F., Brightwell, R. F., O’Neill, B. J. Fitzgerald, G. J. (2014). Occupational injury risk among australian paramedics: an analysis of national data. Medical Journal of Australia, 200(8), 477-480. Önal, Ö. (2015). Acil sağlık istasyonlarında çalışan personelin mesleki risk durumları. Journal of Contemporary Medicine, 5(4), 239-244.
Özdinç, Ö. (2005). çukurova üniversitesi öğrencilerinin sporun ve spora katılımın sosyalleşmeyle ilişkisi üzerine görüşleri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 77-84.
Pla,t M. J., Frings-Dresen, M. H., Sluiter, J. K. (2011). A systematic review of job-specific workers' Health surveillance activities for fire-fighting, ambulance, police and military personnel. Int Arch Occup Environ Health, 84(8), 839-857.
Pullman, A. W., Masters, R. C., Zalot, L. C. (2009). Effect of the transition from high school to university on anthropometric and lifestyles variables in males. Journal of Applied Physiology, Nutrition and Metabolism, 34(2), 162-171.
Singh, R. K. C., Devi, K. S. (2013). Attitude of higher secondary level student towards games and sports. International Journal of Physical Education, Fitness and Sports, 2(4), 80-85.
Şener, A., Aydoğan, A., Çebi, M., Çınarlı, T., Koç, Z. (2018). Paramedik öğrencilerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışları ile beden kitle indeksleri arasındaki ilişki. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(56).
Şentürk, H. E. (2015). Sportif tutum ölçeği: geliştirilmesi, geçerliliği ve güvenirliği. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 7(2), 8-18.
Türkmen, M., Abdurahimoğlu, Y., Varol, S., Gökdağ, M. (2016). İslami ilimler fakültesi öğrencilerinin spora yönelik tutumlarının incelenmesi (Bartın Üniversitesi örneği). International Journal of Contemporary Educational Studies (IntJCES), 2(1), 48-59.
Türkmen, S., Çelik, A., Tunar, M., Tok, İ., Tatlıbal, P., Ada, E. N. D. (2010). Paramedik program öğrencilerinde beden eğitimi ve güç geliştirme dersinin vücut kompozisyonu ve fiziksel performans üzerine etkileri. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(2), 125-130.
Yıldırım, S. A., Gerdan, S. (2017). Hastane öncesi acil sağlık çalışanlarının iş sağlığı ve güvenliği kapsamındaki mesleki riskleri. Hastane Öncesi Dergisi, 2(1), 37-49.