Bir Milli vazife olarak spor ve kadınlar

Türkiyede modernitenin tarihi, kadın ve erkek vatandaşların inşasının da tarihidir. Bu inşa, başka araçların yanı sıra, biyopolitika yoluyla yapılmıştır. Bedenlerin denetimi ve düzenlenmesini nüfus ölçeğinde gerçekleştirmenin bir aracı olan biyopolitika, kadın ve erkek bedenleri için farklılaşmıştır. Kadın vatandaşların asli görevlerinin annelik olmasından hareketle, onların sporla ilişkilerinin ancak annelik rolü çerçevesinde kurulması öngörülürken, erkek vatandaşların savaş zamanı yurt savunmasında ve barış zamanında da ekonomide görev alacak biçimde bir beden eğitiminden geçmeleri önerilmiştir. Kadınlarla erkekler arasındaki bu farklılığın yanında, daha az dikkat edilen bir farklılık daha vardır: Kadınların kendi aralarındaki farklılık. Sınıfsal farklılık hem beden politikalarında hem de kadınların imgelerinde çeşitlenme yaratmıştır. Üst sınıftan Cumhuriyet kızları için spor çocukluğa kaçışın bir aracı olurken, nüfusun büyük bir bölümü için biyopolitikanın sınırları sağlıklı annelik çerçevesinde çizilmiştir.

Sport and women as a national duty

The history of modernity in Turkey is the history of construction of citizenship. Biopolitics is a very useful tool for this construction. It differentiate female and male citizenship. The main basis of female citizenship is motherhood while the male citizenship s is the war power and production. Then, physical training and sports is differentiated for male and female. In addition to the gender differentiation, there was an other differentiation among women: Class differentiation. While upper class women (Cumhuriyet kızı) liberated to move out public space at the cost of staying a semi-child position; there is no other choice for lower class women except motherhood.

PDF

___

1. Adak H. (2007). Suffragettes of the empire daughters of the Republic: Women auto/biographers narrate national history 1918-1935). New Perspectives on Turkey, 36.
2. Ahmet H. (1991) Bütün Eserleri. Cilt 2. İstanbul: Dergah Yayınları.
3. Akın Y. (2004) Gürbüz ve Yavuz Evlatlar: Erken Cumhuriyette Beden Terbiyesi ve Spor. İstanbul: İletişim Yayınları.
4. Argunşah H. (2012). Bir Cumhuriyet Kadını: Şükûfe Nihal. İstanbul: Timaş Yayınları.
5. Berktay F. (2003) Osmanlıdan Cumhuriyete Feminizm. Tarihin Cinsiyeti içinde. İstanbul: Metis Yayınları.
6. Bora A. (2010). Modern babaların modern kızları. Folklor ve Edebiyat, 61 (16), 7-15.
7. Bozdoğan S., Kasaba, R. (1998). Türkiyede Modernleşme ve Ulusal Kimlik. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt yay.
8. Chatterjee P. (2002). Ulus ve Parçaları. İstanbul: İletişim Yayınları.
9. Durakbaşa A., (1998). Cumhuriyet Döneminde Modern Kadın ve Erkek Kimliklerinin Oluşumu. (A. Berktay Hacımirzaoğlu, Der.). 75 Yılda Kadın ve Erkekler. İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
10. Irmak S. (1938). Verasetin Biyolojisi. CHP Konferansları Serisi 1 CHP Yayını.
11. Kandiyoti D. (1997). Cariyeler, Bacılar, Yurttaşlar. İstanbul: Metis Yayınları.
12. Muhittin C. (1930). Esirgeme Hekimliği. Sıhhi Sahifalar, 1, Ocak.
13. Yaşar N. (1939). Nüfus Meselesi Karşısında Türkiye. Ülkü, 80, Eylül.
14. Parla J. (1993). Babalar ve Oğullar: Tanzimat Romanının Epistemolojik Temelleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
15. Pateman C. (2004) Kardeşlerarası Toplum Sözleşmesi. (J. Keane, Der.) Sivil Toplum ve Devlet. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
16. Sırrı S. (1932). Radyo Konferanslarım. İstanbul: Devlet Matbaası.
17. Sirman N. (2002). Kadınların Milliyeti. Modern Türkiyede Siyasi Düşünce Ansiklopedisi, C4 Milliyetçilik. İstanbul: İletişim Yayınları.
18. Türkoğlu Ö. (1996). Halkevlerinin Kuruluş Amaçları, Örgütsel Yapısı ve Bazı Uygulamaları. Kebikeç, 2 (3), 97-103.
19. Yurttagüler L. (2004). Social Politics on Womens Bodies in 1930s Turkey. Yayınlanmamış doktora tezi. Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.