İlknur HACISOFTAOĞLU, Funda AKCAN, Nefise BULGU

HAYALİ CEMAATLER OLARAK TARAFTAR TOPLULUKLARI: ANKARAGÜCÜ TARAFTAR GRUPLARI ÖRNEĞİ.

Bu araştırmanın amacı, futbolda taraftar The aim of this paper was to explore fan groups topluluklarının Anderson (1995)’un ‘hayali cemaat’ kavramı çerçevesinde değerlendirilmesidir. Bu ‘imagined communities’ notion. In this context, anlamda bu araştırmada, taraftar topluluklarının ‘hayali bir cemaat’ olarak bir topluluk meydana getirme süreci ve bu topluluğun devamlılığını nasıl sağladığı incelenmiştir. Araştırma, Ankaragücü futbol takımının üç taraftar grubu ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış ve veri toplamak üzere nitel araştırma tekniklerinden derinlemesine bireysel görüşmeler, odak grup individual interviews, focus group interviews görüşmeleri ve gözlem kullanılmıştır. Verilerin içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmesi sonucu elde edilen bulgular Kolektif Hafızanın Yaratımı ve Kolektif Kimliğin İnşası olmak üzere iki ana tema altında incelenmiştir. Sonuç olarak taraftar topluluklarının birer hayali cemaat olarak kuruldukları ve topluluk üyelerinin taraftar kimliğine bağlılığının bununla ilişkili olduğu ortaya konmuştur

Anahtar Kelimeler:

Futbol, Taraftar toplulukları, Hayali cemaatler, Ankaragücü

HAYALİ CEMAATLER OLARAK TARAFTAR TOPLULUKLARI: ANKARAGÜCÜ TARAFTAR GRUPLARI ÖRNEĞİ.

Keywords:

-,

PDF

___

Acet, M. (2001). Futbol Seyircisini Fanatik ve Saldırgan Olmaya Yönelten Sosyal Faktörler. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi. Sağlık Bilimleri 15. Çendek, C. ve Özbek, O. (2010), Ulusal günlük Enstitüsü.
Adnan, Z. (2005). Çünkü Biz Ankaragüçlüyüz : Anılar, Denemeler, Söyleşiler. İstanbul: İletişim Yayınları.
Alver, F. (2008). Kapitalist üretim sürecinde ırkçılık, futbol ve medya. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 26, 223-248.
Anderson, B. (1995). Hayali Cemaatler: Milliyetçiliğin Kökenleri ve Yayılması, İstanbul: Metis Yayınları.
Arık, MB. (2008). Futbol ve televizyon bağı: Simbiyoz beslenme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 26, 197- 222.
Arıkan, Y. (2007). Futbolda şiddet ve polis. Polis Bilimleri Dergisi, 9 (1-4), 109-132.
Armstrong, G. (1998). Knowing the Score: Football Hooliganism. Oxford: Berg.
Aydın, B. ve Hatipoğlu, D. (2006). Ankara’da futbol ve “sol”un algısı: Gençlerbirliği ve halkın takımı Ankaragücü, 30.11.2011. http://www.sendika.org/yazi.php?yazi_ no=4806.
Aydın, B., Hatipoğlu, D. ve Ceylan, Ç. (2008). Endüstriyel futbol çağında “taraftarlık”. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 26, 289-316.
Bahloul, J. (1992). The Architecture of Memory: A Jewish-Muslim Household in Colonial Algeria 1937-1962. Cambridge: Cambridge University Press.
Boyle, R., Haynes, R. (2009). Power Play: Sport, Media and Popular Culture. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Bulgu, N. (1999). Amatör futbolcularda toplumsal cinsiyet. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 2 (1-2), 75-101.
Çağlayan, HS. ve Fişekçioğlu, İB. (2004). Futbol seyircisini şiddete yönelten faktörler. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 127-141.
Çakır, H. (2008). Türk basınında ilk spor gazetesi “futbol”. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 26, 169-196. gazetlerde sporun yer alışı. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(1), 27-36.
Çoban, B. (2008). Futbol ve toplumsal muhalefet.