SOKAK DESTANLARINDAN REALİTE SUÇ PROGRAMLARINA SUÇUN VE KURBANIN TEMSİLİ

Bu çalışma 19. Yüzyılın son çeyreğinden 1970'lerin sonuna kadar varlığını devam ettiren destancılık geleneğinde ve televizyonda çoğunlukla gündüz kuşağında yayınlanan realite suç programlarında, suç, kurban ve trajedinin sunum biçimine ve bu iki türün benzerliklerine odaklanmaktadır. Bir suçu, bir felaketi ya da bir trajediyi dramatik ögelere vurgu yaparak aktarmak sözlü kültürden bu yana süregelen bir anlatım biçimidir. Çalışmada sözlü kültürden, yazılı basına, yazılı basından radyoya, sonrasında da sinema ve televizyona geçmiş olan bu anlatı tarzının konularının ve anlatım biçiminin süregelen benzerliklerine destanlar ve realite suç programları bağlamında odaklanılacaktır. Destanlarda ve realite suç programlarında işlenen temaları ve bu temaların işleniş biçimlerini karşılaştırmak amacıyla içerik analizi kullanılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Realite suç programları, sokak destanları, suç, kurban, trajedi

REPRESENTATION OF CRIME AND VICTIMS FROM STREET EPICS TO REALITY CRIME PROGRAMS

This study focuses on how street sagamans, which continued to exist from the last quarter of the 19th century until the late 1970s, and daytime reality crime programs on television presented crime, victim, and tragedy and the similarities between these two genres. Describing a crime, a disaster, or a tragedy by emphasizing dramatic elements is a form of expression that has been going on since the oral literature period. The study will focus on the ongoing similarities of the topics and presentation of this narrative style, which has passed from oral culture to print media, from print media to radio, and then to cinema and television, in the context of street epics and reality crime programs. The themes in epics and reality crime programs and the way these themes are used will be analyzed by the content analysis method.

Keywords:

Reality crime programs, street epics, crime, victim, tragedy,

PDF

___

Akbulut, C. Y. (2012) Gezginci Destancılık Mesleği Ekseninde Tür Ve Metin İlişkisinin Problemleri Üzerine. Milli Folklor. Cilt 12, No.96, s.51-57.
Altheide, D. L., (2000) Tracking discourse and qualitative document analysis. Poetics (27) s. 287-299
Aristoteles (1987) Poetika. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Burke, P., Briggs A. (2011) Medyanın Toplumsal Tarihi Gutenberg'ten İnternet'e. Kırmızı Yayınları
Connell R. W. and Messerschmidt J. W. (2005) Hegemonic Masculinity: Rethinking the Concept. Gender and Society. Vol. 19, No. 6, s. 829-859.
Çobanoğlu, Ö. (1997) İcra Ve İletişim Merkezli Yapısal Kalıplaşmaları İşlevleri Açısından Yazılı Kültür Ortamı Âşık Destanları İle İngiliz Sokak Baladları, Milli Folklor, Cilt 5, Sayı 35, s. 28-32.
Cavender G. Fishman M. (1998) Television Reality Crime Programs: Context and History in Entertaining Crime: Television Reality Programs ed: Mark Fishman, Gray Cavender, Aldine De Gruyter, New York.
Esslin, M. (1991) TV, Beyaz Camın Arkası. İstanbul: Pınar Yayınları.
Durham A. M., Elrod H. P., Kinkade P. T. (1995) Images of Crime and Justice: Murder and The "True Crıme" Genre. Journal of Criminal Justice. Vol. 23, No. 2, pp. 143-152.
Grant, J. (1992) Prime Time Crime: Television Portrayals of Law Enforcement Journal of American Culture, Cilt 15, Sayı 1, s.57-68.
Hill, A. (2005) Reality TV, New York: Routledge.
Mann, T. (2016). Venedik’te Ölüm. İstanbul: Can Yayınları.
Mutlu, E. (1995). Televizyonda Program Yapımı. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
Raney, A.A., Bryant J. (2002) Moral Judgement and Crime Drama: An Integrated Theory of Enjoyment, Journal of Communication, Cilt. 52, No. 2, s. 402–415.
Ong, W. J. (1975) The Writer's Audience is Always a Fiction. PMLA, Vol. 90, No. 1, pp. 9-21
Ong, W. J. (1988) Before Textuality: Orality and Interpretation. Oral Tradition, Vol.3, No.3, pp. 259-269.
Prince, G. (2004) Revisiting Narrativity. Bal M. Narrative Theory, New York: Routledge, s. 11-20.
Roller, M. R., & Lavrakas, P. J. (2015). Applied Qualitative Research Design: A Total Quality Framework Approach. New York: Guilford Press.
Vural, T. (2019) Niğde İli Destan Geleneğine Müzikolojik Bir Bakış. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:18, Sayı:70, s. 583-599.
Yıldırım T. (2018) Yeşilçam’da Polisiyenin Eleştirel Dönüşümü: Toplumsal Gerçekçi Sinema Hareketinin Amblemi Olarak Gecelerin Ötesi. Erciyes İletişim Dergisi, Cilt. 5, Sayı. 4, s.599-630.
Destanlar Amasya'nın Keşli Köyünde Kocasını Uyurken Öldüren Katil gelinin acıklı Destanı.
Baba emrine itaat etmeyen evlatlara ait bir destan. (1960).
Bir masum köylü kızının başından geçen feci şekilde ölümü anlatır destan. (1955).
Çorum’dan İzinli Gelip Babası Tarafından Yanlışlıkla Vurulan Askerin Destanı.
Kör kurşuna kurban giden İsmet Küptele (1953) Denizli: Cumhuriyet Mtb.
Malatya Karanlıkdere Köyünde Kaza ile Vurulan Mehmet Dursun’un Destanı (1967).
Malatya'da Diri Diri Yakılan Talihsiz Sultan'ın Destanı (?) Şenyuva Matbaası: Ankara.
Malatya’da 3 Yıldan Beri Nişanlı Olarak Alıcam Diye Aldatarak Talebesini Hamile Kalınca Naylon Çorapla Boğarak Cesedini Köprü Altına Gömen Cani Öğretmen Ali'nin İbretlik Destanı (?) Öztürk Matbaası: İstanbul.
Ünye’de Vurulan Hâkimin Destanı. (1960) D.sesi Matbaası: Samsun.
Paşa fabrikasında arkadaşı tarafından vurulan gencin destan. (1969).
Yahşiyonda tren kazasına kurban giden Sabri'ye destan. (1953).