AKTİF VATANDAŞ HEDEFİNDE ÜNİVERSİTE-KAMU İŞ BİRLİĞİ: AİLE VE SOSYAL POLİTİKALAR BAKANLIĞI (ASPB) İL MÜDÜRLÜKLERİ ÖRNEĞİ

Kapitalizmi yaşadığı bunalımdan kurtarmanın formülü olarak sunulan neoliberal sisteminsosyal haklar temelinde yükselen sosyal vatandaşlık anlayışı yerine aktif vatandaşlık kavramınıgündeme getirmesi, bireyleri eğiterek onları toplumla uyumlu ve topluma katkı sunacak biçimdeyetiştirme işlevini üstlenen okullara dolayısıyla üniversitelere yeni işlevler yüklemektedir. Bu işlevleriyerine getirmekte üniversitelerin önemli bir ortağı da kamu kurumlarıdır. Bu çalışma, Aile ve SosyalPolitikalar Bakanlığı örneğinden yola çıkarak değişen dünyanın yeni paradigmaları ışığında aktifvatandaş hedefine katkı sağlamak üzere üniversite-kamu iş birliğinin ne derece sağlandığını ve işbirliği yapılabilecek alanları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu amaçla 81 ilin Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı İl Müdürlükleri çalışma evreni olarak kabuledilmiş ve evrenin tamamına 46sı Likert tipi, 10 tanesi açık uçlu olmak üzere toplam 56 sorudanoluşan anket uygulanmıştır. Anketten elde edilen nitel verilerden frekans dağılımı yaparak yüzdelerelde edilmiş ve araştırmaya nicel bir boyut kazandırılmıştır. Araştırma sonucunda üniversite-kamu iş birliğinin illerin %48inde kurulamadığı tespit edilmiştir.İş birliği kurabilenlerde ise bu ilişki biçiminin kurumsallaşmış olmadığı, kurumların net bir politikabelirlemediği görülmüştür.

University Public Cooperation in terms of the Goal of Active Citizenship: The Case of Ministry for Family and Social Policies Provincial Directorates

The fact that the neo-liberal system has brought forward the concept of active citizenship insteadof social citizenship based upon social rights, as a formula to save capitalism from depression hasloaded new functions to schools, consequently to universities which take over the task of trainingindividuals in harmony with society and making them contribute to it. In fulfilling these functions,public enterprises are important partners of universities. This study aims to set forth to what extentuniversity-public cooperation has been ensured and the fields convenient for cooperation for thepurpose of contributing to the goal of active citizenship in the light of new paradigms of changingworld by referring to Family and Social Policies Ministry sample. For this purpose, Family and Social Policies Provincial Directorates of 81 provinces were acceptedas the targets population of the study and a questionnaire was conducted composed of 56 questions,46 of which were Likert scale and 10 of which were open-ended. By means of getting frequencydistribution and percentage from qualitative data of the questionnaire a quantitative dimension wasadded to the study. By means of the study, it has been concluded that university-public cooperationcould not be achieved in 48%of cities. However it has been observed that this type of relationship is notinstitutional and the institutions do not define a clear policy.

PDF

___

Altvater, E. (1985). Yeni liberal karşı devrimin müptezelliği. Kriz, neo-liberalizm ve Reagan dosyası. İstanbul: Alan Yayınları.
Aydın, R. (22 Mart 2010). Çağdaş üniversite. Erişim tarihi: 9 Mart 2015, www.ramazanaydin. com/2010/03/22/94/.
Bulut, N. (2003). Küreselleşme: Sosyal devletin sonu mu? Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2 (52), ss. 173-197.
Dündar, İ. P. (2010 yaz). Vatandaşlık bilinci üzerine. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (12), ss. 128-139.
EACEA (Education, Audiovisual and Culture Executive Agency). (2012). Citizenship Education in Europe.
Eryılmaz, B. (2011). Kamu yönetimi (4. Baskı). Ankara: Okutman Yayıncılık.
Güler, B. A. (2005). Devlette reform yazıları: Dünya’da ve Türkiye’de ekonomik liberalizasyondan siyasi-idari liberalizasyona. Ankara: Paraf Yayınları.
Hablemitoğlu, Ş. ve Özmete, E. (2012). Etkili vatandaşlık eğitimi için bir öneri. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1 (3), ss. 39-54.
Harris, J. (1999). State social work and social citizenship in Britain: From clientelism to consumerism. British Journal of Social Work, 29 (6), ss. 915-937.
Küçükoğlu, A. (2012). Öğretmen eğitiminde topluma hizmet uygulamaları deneyimsel öğrenme yaklaşımı. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1 (4), ss. 214- 226.
Koray, M. (2003). Sosyal refah devleti: Kimi için umut kimi için kaygı kaynağı. Sosyal demokrat yaklaşımlar (ss. 93-113). İstanbul: SODEV-TÜSES Yayınları.
Mahiroğlu, A. (2005 Yaz). Avrupa Birliği ülkelerinde yeni eğitim politikaları, yaşam boyu öğrenme. MEB Dergisi, 167. Erişim tarihi: 31.07.2014, http://yayim.meb.gov.tr/ dergiler/167/index3-mahiroglu.htm.
Marshall, T. (1992). Citizenship and social class. London: Pluto Press.
Owen, H. (1998). Public management and administration. USA: ST Martin’s Press.
Özkazanç, A. (2009). Toplumsal vatandaşlık ve neo-liberalizm sorunu. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64 (1), ss. 247-274.
Przeworski, A. (1991). Democracy and the market, political and economic reforms in eastern Europe and Latin America. New York: Cambridge University Press.
Sarıipek, B. (2006). Sosyal vatandaşlık ve günümüzde yaşadığı dönüşüm: Aktif vatandaşlık (sosyal politika açısından bir değerlendirme). Çalışma ve Toplum, 9,ss. 67-95. Erişim tarihi: 21.06.2014, http://www.calismatoplum.org/sayi9/sariipek.pdf.
Saunders, P. (1993). Citizenship in a liberal society. Citizenship and social theory (ss. 57- 91). London: Sage Publication.
Semerci, P. (2010). Dev ve cüce aynı yolda: Yoksulluk ve pozitif özgürlükler. İnsan hakları ihlali olarak yoksulluk (ss. 1-21). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Speck, B. W. ve Hoppe, L. S. (2004). Service learning: History, theory and issues. Westport, CN: Praeger Publishers.
Şenkal, A. (2005). Sivil toplum ve sosyal sermaye: Sosyal politikaya dayalı alternatif kalkınma modeli arayışları. İktisat Fakültesi Mecmuası, 1 (55), ss. 1-55.
Şenkal, A. ve Doğan, M. (2012). Sosyal politika ve sosyal haklar: Vatandaşlık haklarının yeniden kavramlaştırılması arayışı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(9), ss. 63-80.
Tambaş, U. (2011 Bahar). Baudrillard’ı anlamak. Özne Dergisi, 14. Kitap. Jean Baudrillard Sayısı, ss. 24-32.
Tekeli, İ. (1999). Modernite aşılırken siyaset. Ankara: İmge Kitapevi.
YÖK, (2007). Beden eğitimi öğretmenliği lisans programı. Ankara.
YÖK, (2010). Yüksek öğrenimde yeniden yapılanma: 66 soruda Bologna süreci uygulamaları. Ankara: Yüksek Öğretim Kurumu Yayınları. Erişim tarihi: 1 Mart 2015, http://www. yok.gov.tr/documents/10279/30217/yuksekogretimde_yeniden_yapilanma_66_ soruda_bologna_2010.pdf/f3ec7784-e89d-4ee0-ad39-9f74532cd1dc.
Zabcı, F. Ç. (2002). Dünya Bankası’nın küresel pazar için yeni stratejisi: Yönetişim. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 57 (3), ss. 151-180.