___

• Aadne, J. H., Krogh, G. V. and Roos, J. (1996), Representationism: The Traditional Approach to Cooperative Strategies, Knowledge Management, London, Sage Pub., pp.9-36.
• Akyüz, Ö. (2001), Değişim Rüzgârında Stratejik İnsan Kaynakları Planlaması, SistemYayıncılık, İstanbul.
• Altuntuğ, N. (2009), Rekabet Üstünlüğünün Sürdürülmesinde Yeteneklerin Rolü”, Süleyman Demirel Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 14, S. 3, s. 445-460.
• Argon, T. ve Altay E. (2004), İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Baird, L. and Meshoulam, I. (1988), “Managing Two Fits of Strategic Human Resource Management”, The Academy of Management Review, Vol. 13, No: 1, pp. 116-128.
• Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T. (2004). Yaratıcılık ve Yaratıcılık Yönetimi, Çağdaş Yönetim Yaklaşımlarının İçinde, Editör: İsmail Bakan, İstanbul: Beta Yayınclık, s. 16.
• Barney, J. B. (1991), “Firm Resources and Sustained Competitive Advantage”, Journal of Management, No. 17, pp. 99-120.
• Barutcugil, İ., (2004), Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Kariyer Yayıncılık, İstanbul.
• Baudreau, J. W.; Ramstad, P. M. (2005), “Where’s Your Pivotal Talent?”, Harvard Business Review, Nisan, s. 23-24.
• Bingöl, D. (1998), İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Basım Yayın Dağıtım, İstanbul.
• Bulut, Ç., Fiş, A.M., Aktan, B. ve Yılmaz, S.(2008). Kurumsal Girişimcilik: Kavramsal Yapı Üzerinde Bir Tartışma, Journal of Yaşar University, Vol.3, No. 10. s. 1389.
• Cascio, W. F. (2003), Managing Human Resources: Productivity, Quality of Work Life, Profits, International Edition, McGraw–Hill/Irwin, New York.
• Chandler, G. N. And McEvoy, G. M. (2000), “Human Resource Management, TQM, and Firm Performance in Small and Medium-Size Enterprises”, Entrepreneurship Theory and Practice, pp. 43-57.
• Chew, I. Keng-Howe and CHONG, P. (1999), “Effects of Strategic Human Resource Management on Strategic Vision”, International Journal of Human Resource Management, 10:6, pp. 1031-1045.
• Demirci, R., M. Baş ve M. Tolon (2006), “Türkiye’nin AB’ye Uyum Sürecinde Türk İşletmelerinin Ar‐Ge Faaliyetleri” 5. Orta Anadolu İşletmecilik Kongresi Bildiriler Kitabı, ss.73‐81.
• Drucker, P. F. (1995), Gelecek İçin Yönetim, (Çev.:Fikret Öçcan), İşbankası Yayınları, Ankara, s.355.
• Elçi, Ş. (2006). İnovasyon: Kalkınmanın ve rekabetin anahtarı. Ankara: Nova Basın Yayın Dağıtım.
• Elçi, Ş. (2007), İnovasyon, Ankara. s.1.
• Erdut, T. (2002), İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkilerinde Değişim, Türk Ağır Sanayii ve Hizmet Sektörü Kamu İşverenleri Sendikası Yayını, Yayın No: 40, İzmir.
• Frascati Manual. (1993). Essential tool for statisticians and science and innovation policy makers worldwide. The internationally recognised methodology for collecting and using R&D statistics, the OECD's
• Güney, S. (2008). Girişimcilik: Temel Kavramlar ve Bazı Güncel Konular, Genişletilmiş 3.Baskı, Ankara: Siyasal Kitabevi, s.100–108.
• Huselid, M. A., Jackson, S. E. and Schuler, R. S. (1997), “Technical and Strategic Human Resource Management Effectiveness as Determinants of Firm Performance”, The Academy of Management Journal, Vol. 40, No: 1, pp. 171-188.
• Kaya, M. (2009). “Araştırma ve Geliştirme (Ar&Ge)”, 26. Türkiye-AB İstişare Komitesi Toplantısı, 27 - 28 Nisan 2009, İstanbul.
• Kılıç, S. (2013). İnovasyon ve İnovasyon Yönetimi: Seçkin Yayıncılık, 1. Baskı, s.121.
• Koçel, T. (2005). İşletme Yöneticiliği, 10.Baskı, İstanbul, Arıkan Yayıncılık, s.388-389.
• Kurz, H. D. (2006), “Schumpeter on Innovations and Profits The Classical Heritage” Department of Economics, University of Graz, http://www.lib.hitu. ac.jp/service/tenji/amjas/Kurz.pdf, (ET: 25.04.2018).
• Mello, J. A. (2002), Strategic Human Resource Management, South Western Thomson Learning, Ohio.
• Oden, W.H. (1997). Managing Corporate Culture, Innovation and Intrapreneurship.
• OSLO KILAVUZU. (2005). Yenilik Verilerinin Toplanması ve Yorumlanması için İlkeler. Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü – Avrupa Birliği İstatistik Ofisi, İstanbul: TÜBİTAK Yayınları.
• Özgeldi, M. (2002), “İnsan Kaynakları Anlayışı ve Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi”, Maltepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Sayı: 2. s. 17-32.
• Porter, M. (1985). Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance, New York: MacMillan Inc, s.11.
• Porter, M. (1990). The Competitive Advantage of Nations, Macmillan, London, p.72.
• Reed, R.; De Filippe R. J. (1990), “Causel Ambiquity, Barriers to Imitation, and Sustainable Competitive Advantage”, Academy of Management Review, Vol. 15, No: 1, s. 88-102.
• Richard, O.C. and Johnson, N. B. (2001), “Strategic Human Resource Management Effectiveness and Firm Performance”, International Journal of Human Resource Management, 12: 2, pp. 299-310.
• Schuler, Randall, S. (1992), Strategic Human Resource Management: Linking The People With The Strategic Need of The Business, Organisational Dynamics, Vol. 21, pp.18-32.
• Schuler, Randal S. and Jacson Susan E. (1987), LikingCompetitive Strategies With Human Resource Management Practices, The Academy of Management Executive, Vol.1, No.3, pp. 207-219.
• Schmookler, J. (1966), Invention and Economic Growth, Cambridge, MA: Harvard University Pres, pp.113-115.
• Soyak, A. (2008), Teknoekonomi Politikaları Işığında Ulusal Yenilik Sistemi ve İnsan Faktörü, (ET: 25.04.2018).
• Stevenson, H., Gumpert, D. (1991), The Heart of Entrepreneurship, Entrepreneurship Creativity at Work, Harvard Business Review Paperback.
• Taymaz, E. (2001), Ulusal Yenilik Sistemi Türkiye İmalat Sanayinde Teknolojik Değişim ve Yenilik Süreçleri, TÜBİTAK, Ankara, Mart, s.17.
• Uzkurt, C. (2008). Yenilik Yönetimi ve Yenilikçi Örgüt kültürü, Beta Basım Yayın, İstanbul, S.243.
• Yaşlıoğlu, M. (2016). Rekabet Avantajı ve Strateji, İstanbul, Beta Basım, s.1-15.
• Zerenler, M,. Türker, N. ve Şahin, E. (2007), “Küresel Teknoloji, Araştırma-Geliştirme (ArGe) ve Yenilik İlişkisi”, Selçuk Üniversitesi SBED, sayı 17, ss.653-668.
• Zibiao, L., Baomin, H. and Meng, X. (2011). “The Relationship of Regional R&D Resources and Patent Output: A Case Study of Hebei Province”, E -Business and E -Government (ICEE), International Conference, pp. 1-4.