Bu çalışmada Ahmed-i Dâî’nin tefsir tercümesinin manzum mukaddimesi vemukaddimenin dil özellikleri üzerinde durulmuştur.XIV. yüzyılın ikinci yarısıyla XV. yüzyılın ilk yarısında yaşamış olan Ahmed-i Dâî,Eski Anadolu Türkçesinin önde gelen şahsiyetlerindendir. Anadolu’da Türkçeye tercüme edilen ilk Kur’an tefsiri tercümesi olarak kabul edilen Ahmed-i Dâî’nin Tercüme-i Tefsîr-i Ebü’l-Leysi’s-Semerkandî isimli eserinin bazı nüshalarının başında yer alan manzum mukaddime müstakil bir eser niteliğindedir. Mukaddime Eski Anadolu Türkçesinin dil özellikleriyle meydana getirilmiş ve o döneminin karakteristik özelliklerini taşıyan bir eserdir. Arkaik kelimeler vardır.

In this work, the preface written in rhyme and metric of the translation of Ahmed Dai's interpretation and its linguistic properties were studied. Tefsir-i Ebu'l-Leysi’s-Semerkandi by Ahmed Dai, considered as the first translation of the Koran interpretation into Turkish in Anatolia, has the quality of a work in itself. The preface has the linguistic properties of Old Anatolian Turkish and carries the particular characteristics of that period. It contains archaic words