Personel Rejiminde Bürokratik Modelden İşletmeci Anlayışa Geçiş

1980 sonrası kamu yönetimi modernizasyonlarında, neo-liberal politikaların kuramsal temelini oluşturan Yeni Kamu İşletmeciliği kayda değer bir yer edinmiştir. Birçok ülkede kamu yönetimi, yapısını, stratejilerini, iş görme metotlarını ve personel sistemlerini bu anlayışa göre dönüştürmektedir. Bürokratik yönetim anlayışının izlerini taşıyan personel sistemleri, işletmeci yaklaşıma göre yeniden yapılandırılmaktadır. Bu çalışmada, bürokratik personel yönetimi anlayışı ile işletmeci personel yönetimi anlayışı karşılaştırılmış ve personel rejiminin dünyada ve Türkiye’de işletmeci anlayış çerçevesinde değişime uğrayan yönleri incelenmiştir. Sonuç olarak, kamu-özel sektör personel sistemleri arsındaki ayırımın özel sektör lehine ortadan kalktığı kanaatine ulaşılmıştır.

After 1980, New Public Management, which consists of the theoretical foundations of neo-liberal policies, is found a noteworthy place in modernization of public management. This approach is the one employed by public managers, in many countries, in transforming the structure, strategies, working methods and personnel systems of the public management. Personnel systems carrying the traces of bureaucratic management perception are being restructured in line with the business approach. In this study, the bureaucratic personnel management approach is compared with the business personnel management approach and we evaluated the aspects of personnel regimes that are subject to changes in the context of business perception in the World and in Turkey. In summary, it is concluded that differences between public and private sectors in terms of personnel systems are faded away in favor of private sector.

PDF

___

Aksoy, Şinasi (1995); “Yeni Sağ ve Kamu Yönetimi”, KYDS. C.II, Ankara, TODAİE Yayınları.

Al, Hamza (2002); Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi, Ankara, Bilimadamı Yayınları.

Ataay, İsmail Durak (2003); “Kamuda Norm Kadro ve İstihdam”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s. 205-226.

Ataman, Göksel (2001), İşletme Yönetimi, İstanbul, Türkmen Kitabevi.

Berkman, Ümit (2003); “İşe Alma ve Yükseltmede Yeni Yaklaşımlar”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s. 291-295.

Büyükuslu, Ali Rıza (2003); “Performansa Dayalı Ücret”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s.277-290.

Can, Halil, Ahmet Akgün ve Şahin Kavuncubaşı (1998); Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi, Ankara, Siyasal Kitabevi.

Canman, Doğan (2000); İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara, Yargı Yayınları.

Cantel, Tankut (2003); “Esnek İstihdam”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s.235-246.

Derlien, Hans-Ulrich (2004); “Retrograde Modernisierung: Bürokratisches Leistungsprizip und Managerialistisches Belohnungssystem”, Landesakademie für öffentliche Verwaltung Brandenburg’un “Was wird aus dem öffentlichen Diens?” adlı Sempozyum bildirisidir.

Eryılmaz, Bilal (1999); Kamu Yönetimi, İstanbul.

Eryılmaz, Bilal (2002); Bürokrasi ve Siyaset: Bürokratik Devletten Etkin Devlete, İstanbul, Alfa Yayınları.

Fitzpatrick, Sean (2003); “AB ve Türkiye’de Personel Rejiminin Esasları”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s. 21-30.

Güler, Birgül Ayman, Nursel Öztürk ve Onur Ender Aslan (1999); Kamu Personel Rejimi, Ankara.

Güler, Birgül Ayman (2003); “Kamu Personel Sisteminde Reform Zorlamaları”, Kamu Sektöründe İş Güvencesinin Geleceği Semineri, Düzenleyen: PSI Türkiye Sendikaları, Ankara.

Güzelsarı, Selime (2004); “Kamu Yönetimi Disiplininde Yeni Kamu İşletmeciliği ve Yönetişim Yaklaşımları”, GETA Tartışma Metinleri Serisi, Ankara.

Oechsler, Walter A. / Silke Vaanholt (1998); "Human Resource Management- Auswirkungen des New Public Management auf ein zeitgemässes Personalmanagement in der öffentlichen Verwaltung", in: Ditrich Budäeus / Peter Conrad / Georg Schreyögg (Hrsg); New Public Management, Berlin, New York, s. 151-190.

Öztürk, Namık Kemal (2000); “Kamu Kesimi Ücret Sistemleri ve Türkiye’de Durum”, Türk İdare Dergisi, Sayı 428, Eylül 2000.

Saran, Ulvi (2004); Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: Kalite Odaklı Bir Yaklaşım, Ankara, Atlas Yayıncılık.

Sargut, Selami (1995); “Bürokrasinin Türkiye’deki Darboğazı: Ulusal Kültür-Makine Örgüt Uzlaşmazlığı”, Kamu Yönetimi Disiplini Sempozyum Bildirileri, I. Cilt, Ankara, TODAİE Yayınları, s. 121-141.

Tan, Turgut (1995); “İdarede Yeni Ussallık Arayışları ve Hukuk”, Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildirileri II, Ankara, TODAİE Yayınları, s. 175-183.

Tutum, Cahit (2003); “Kamu Yönetiminde Yenden Yapılanma”, (Ed. Burhan Aykaç, Şenol Durgun ve Hüseyin Yayman) Türkiye’de Kamu Yönetimi, Ankara,Yargı Yayınevi, s. 441-457.

Ünal, Ayşe (1998); Performansa Dayalı Ücret, Ankara, Kamu-İş Eğitim Yayınları.

Yıldırım, Turan (2003); “Devlet Memurluğunda İlerleme ve Yükselme Sorunları”, Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Yeniden Yapılandırılması Sempozyumu, T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı ve TÜHİS İşbirliğiyle, Ankara, TÜHİS Yayınları No: 42, s.267-276.

Yılmaz, Osman (2003); Kamu Yönetimi Reformu: Genel Eğilimler ve Ülke Deneyimleri, Ankara, DPT.

Weber, Max (1993); Sosyoloji Yazıları, (Çev.: Taha Parla), İstanbul, Hürriyet Vakfı Yayınları, 3. Baskı.