Tasarım aktı, dönüştürücü bir eylem niteliği ile özne olarak mevcut insanı değil, yapay nesneler vasıtası ile hedeflediği bir sonraki insan halini önceler. Kapitalist ekonominin rekabeti öncelemesi, endüstriyel tasarımı giderek stratejik bir bileşen haline dönüştürmüş, tasarım kendi başına üründen evvel farklı diyalektik anlar halinde özneyi öngören, belirleyen ve tasarlayan bir endüstri haline gelmiştir. Tasarım ürününün oluşmasında öncelikle hedef insanın en azından söylem olarak üretilmesi ön koşuldur. Bu çalışmada, tasarımda özne kavramı üzerinden, özne, nesne ve nesneleşme süreci, özne ve nesne arasındaki diyalektik ilişki nedeniyle ortaya çıkan öznenin diyalektik anları tartışmaya açılmıştır. Çalışmada, kendinde öznenin, hipotetik özne olarak ele alınışı, tasarım eylemi sırasında tasarımcı ile keşfeden öznenin diyalog süreci ve tasarım nesnesi olarak hedef öznenin inşası aşama aşama değerlendirilmektedir.