Selçuklular Döneminde Anadolu’da yetişen önemli ve etkili simalardan biri olan Sadruddin Konevî ile alakalı çalışmalar artarak devam etmektedir. Bu zamana kadar onun eserlerinin tahkikli neşir ve çevirilerinin yanında hayat hikâyesini ve muhtelif konulardaki düşüncelerini ele alan birçok çalışma yapılmıştır. Bu cümleden olarak kaynaklarını, etkilerini, hadisçiliğini; varlık, bilgi, kelam, ahlâk, “kelime”, insan, iman, bilgi‐iman ilişkisi, kader ve temizlik gibi bazı konulara dair görüşlerini ortaya koymaya çalışan makaleler yayımlanmış, lisansüstü tezler hazırlanmıştır1. Yine de Konevî hakkında yapılacak daha pek çok çalışmaya ihtiyaç vardır. Vaktiyle şeyh‐ı kebîr olarak bilinen İbnü’l‐Arabî’yi (ö. 638/1240) şeyh‐ı ekber yapan bu büyük zatın geriye bıraktığı eserlerin ciddi neşir ve çevirilerinin yanında hayatı ve düşünceleri hakkında özgün çalışmalar yapılmalıdır.