Tefsircilerden sonra kıraatlere dair değerlendirmelere en çok yer veren bilginler dilcilerdir. Dilciler, kural koyma sürecinde gerek bir kuralı temellendirmede gerekse muhaliflerinin görüşlerini geçersiz kılmada kıraatlere çokça başvurmuşlardır. Kimi zaman kıraatleri esas alıp başka delile ihtiyaç duymazken kimi zaman da kıraatleri diğer delillerle birlikte kullanmışlardır. Bununla birlikte kıraatleri diğer delilleri merkeze alarak kullandıkları da olmuştur. Bu çerçevede dilcilerin kıraatlere yaklaşımları, kıraatleri değerlendirme esnasında kullandıkları ifadeler önem kazanmıştır. Bu çalışmada dile ve kıraatlere dair görüşleriyle dikkat çeken dilcilerden Zeccâc’ın kıraatlere yaklaşımı söz konusu edilmektedir. Önce dilcilerin kıraatlere yaklaşımı genel bir bakışla ele alınmakta, ardından Zeccâc’ın kıraatlere yaklaşımına yer verilmektedir.

Early Arabic linguists followed the example of Qur’an commentators who have included mostly the evaluations of qiraahs (the Quranic variants) in their works. As a matter of fact, those were the linguists who have used these variations abundantly as a reference either to provide a basis for a grammatical rule they specified or refute some opposite views in the process of development of the Arabic grammar. In some cases, they considered them exclusively as a fundamental element in this period whereas they utilized them alongside other evidence. From this perspective, we need to emphasize the importance of the viewpoints of linguists about the qıra’ats and the discourse and language they have used through their phrases. In this article, we will examine the point of view about the variants of Quran which is manifested by Zajjaj who was one of the very prominent linguists in his term and had a very remarkable views about Arabic language and the Quranic variants. Firstly, we will present the approaches that was put forward by the Early Arabic linguists in general and then we will discuss the approach of Zajjaj to the qiraahs (The Quranic Variations).