HEMŞİRELİK EĞİTİMİNDE GÜNCEL YAKLAŞIMLAR

Globalleşen dünyanın beklentilerini karşılayabileceknitelikte hemşireler yetiştirebilmek için hemşirelikeğitimine inovatif stratejiler uygulamak zorunlu halegelmiştir. Eğitim, yaşamımızın her alanında kullanılanbilgi ve becerinin aktarıldığı bir süreçtir. Bu nedenlehemşirelere değişen ihtiyaçlara yönelik olarak kalitelibir eğitim verilmesi önem taşımaktadır. Bu talebi karşılamak için hemşirelik eğitiminde özellikle son yıllardamodel destekli eğitim, uygulamaların kanıta dayalı olması, akran koçluğu, simülasyon, bilgisayar desteklieğitim yaklaşımları ve akreditasyon çalışmaları gibi pekçok güncel yaklaşım hemşirelik eğitiminde eğitim yöntemlerinde yerini almıştır.

CURRENT APPROACHES IN NURSING EDUCATION

To produce qualified nurses who can meets the requirements in the globalized world; nursing education has become imperative to implement innovative strategies. Education is a process in which knowledge and skills used in all areas of our lives are transferred. Therefore, it is important to give quality education to nurses for changing needs. In order to meet this demand, many contemporary approaches in nursing education, especially in recent years, model supported education, evidence-based practices, peer coaching, simulation, computer assisted education approaches and increase in accreditation studies have taken place in nursing education in education methods.

PDF

___

1. Hintistan S, Çilingir D. Hemşirelik uygulamalarında güncel bir yaklaşım: telefon kullanımı. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi 2012; 9: 30-35.
2. Herdman EA. Hemşirelik ve yenilikçilik. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi 2009; 6: 2-4.
3. Dil S, Uzun M, Aykanat B. Hemşirelik eğitiminde inovasyon. International Journal of Human Sciences 2012; 9: 217-228.
4. Huang Y C, Chen H H, Yeh ML, et al. Case studies combined with or without concept maps improve critical thinking in hospital-based nurses: A randomized-controlled trial. International Journal of Nursing Studies 2012; 49: 747-754
5. Şengün F, Üstün B, Bademli K. Türkiye’de kuram/ modele dayalı hemşirelik araştırmalarının incelemesi. Journal Of Anatolia Nursing And Health Sciences 2013; 16: 132-139.
6. McKenna H. Theory and Research: The Releationship. Nursing Theories and Models. NewYork: Taylor & Francis Group; 2005; pp 190- 221.
7. Velioğlu P. Hemşirelikte Kavram ve Kuramlar. Akademi Basın ve Yayıncılık, 2. Baskı, İstanbul, 2012: ss 152-189.
8. Arslan Özkan İ, Okumuş H. Bakım ve iyileşmenin kesiştiği bir model: Watson’ın insan bakım modeli. Turkish Journal of Research & Development in Nursing 2012; 14: 61-72.
9. Altundağ S. Talasemi hastalığında hemşirelik kuramları. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2016; 5: 133-138.
10. Ekim A, Manav G, Ocakçı AF. Ülkemizde teori temelli hemşirelik araştırmaları: bir gözden geçirme, DEUHYO ED 2012; 5: 157-161.
11. Meleis, A. I. Theory: Metaphors, symbols, definitions. In Theoretical nursing: Development & progress. (4th ed). Philedelphia: Lippincott Williams & Wilkins 2007: pp 45-48
12. Karagözoğlu Ş. Bilim, bilimsel araştırma süreci ve hemşirelik. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yükse-kokulu Dergisi 2006;13: 64-71.
13. Yurtsever S, Altıok M. Kanıta dayalı uygulamalar ve hemşirelik. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2006; 20: 159-166
14. Şenyuva E. Hemşirelik eğitimi ve kanıta dayalı uygulamalar. Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi 2016; 24: 59-65.
15. Çopur EÖ, Kuru N, Seyman ÇC. Hemşirelikte kanıta dayalı uygulamalara genel bakış. Sağlık ve Hemşirelik Yönetim Dergisi 2015; 1: 51-55.
16. Çavuşoğlu H, Oral mukozit yönetiminde kanıta dayalı hemşirelik. Türkiye Klinikleri 2007; 27: 398- 406.
17. Küçükkaya PG. Kanıta dayalı psikiyatri hemşireliği. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi 2010; 1:128-132.
18. Güllüdere H H, Yardım S, Sezik M ve ark. Akran yardımı ile eğitimin tıp eğitiminde kullanımı. Tıp Eğitimi Dünyası 2014; 39: 19-25.
19. Secomb JA. Systematic review of peer teaching and learning in clinical education. Journal of Clinical Nursing 2007; 17: 703–716
20. Güçlü S, Elem E, Unutkan A. Gençlerin cinsel sağlık konusunda bilgi düzeylerini artırıcı bir müdahale: Akran eğitimi projesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi 2015; 4: 156-162.
21. Ünver V, Akbayrak N. Hemşirelik eğitiminde akran eğitim modeli. DEUHYO ED 2013; 6: 214-217.
22. Christiansen A, Bell A. Peer learning partnerships: exploring the experience of pre‐registration nursing students. Journal of Clinical Nursing 2010; 19: 803-810.
23. Karayurt Ö, Dicle A, Malak AT. Effects of peer and group education on knowledge, beliefs and breast selfexamination practice among university students in turkey. Turk J Med Sci 2009; 39: 59–66.
24. Aydın AK, Dinç L. Effects of web-based ınstruction on nursing students' arithmetical and drug dosage calculation skills. Computers Informatics Nursing 2017; 35: 262-269.
25. Yüksekdağ BB. Hemşirelik Eğitiminde Bilgisayar Teknolojisin Kullanımı, Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi 2015; 1: 103-118.
26. Aştı TA. Hemşirelik Esasları: Hemşirelik Bilimi ve Sanatı, Akademi Yayıncılık İstanbul, 2012: ss 15-35.
27. Çavaş B, Çavaş PH, Can BT. Eğitimde sanal gerçeklik. Journal of Educational Technology 2004; 3: 110 -116.
28. Kayabaşı Y. Sanal gerçeklik ve eğitim amaçlı kullanılması. Journal of Educational Technology 2005; 4: 151-158.
29. Mete S, Uysal N. Hemşirelik mesleksel beceri laboratuarındaki psikomotor beceri eğitiminin öğrenci ve eğiticiler tarafından değerlendirilmesi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi 2010; 2: 28-38.
30. Ozan Ö, e-Öğrenme için eğitsel video geliştirme. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi 2015; 1: 59-80.
31. Schwan S, Riempp R. The cognitive benefits of interactive videos: Learning to tie nautical knots. Learning and Instruction 2004;14: 293-305.
32. Akın KE, Tokem Y, Uzelli Y ve ark. Hemşirelikte psikomotor beceri eğitiminde video destekli öğretim ve OSCE uygulaması: bir deneyim paylaşımı. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi 2016; 1: 35-37.
33. Şentürk SE. Hemşirelik Tarihi. Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul, 201: ss 30-55.
34. Terzioğlu F, Kapucu S, Özdemir L ve ark. Simülasyon yöntemine ilişkin hemşirelik öğrencilerinin görüşleri. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi 2012; 19: 16-23.
35. Hacıhasanoğlu R, Yılmaz S, Karakurt P ve ark. Sağlık yüksekokulu birinci sınıf öğrencilerinin klinik uygulamaya ilişkin kaygı düzeylerinin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2008;11: 69-75.
36. Mıdık Ö, Kartal M. Simülasyona dayalı tıp eğitimi. Marmara Medical Journal, 2010; 23: 389-399.
37. Terzioğlu F, Boztepe H. Hemşirelik eğitiminde beceri değerlendirme. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2013; 16: 57-64.
38. Cant RP, Cooper SJ. Simulation-based learning in nurse education: systematic review. Journal of Advanced Nursing 2010; 66: 3–15.
39. Durmaz EA, Sarıkaya A. Hemşirelik eğitiminde simülasyon kullanımı ve simülasyon tipleri. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi 2015; 12: 121- 125.
40. Yüksek Öğretim Kurulu. Hemşirelik Lisans Eğitimi Çalıştayı. 23 Kasım 2017 http://www.yok.gov.tr/ web/guest/hemsirelik-lisans-egitimi-calistayraporu-yayimlandi (Erişim Tarihi: 05.07. 2018)
41. Herdman EA. Akreditasyon süreci. Koç Üniversitesi Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi 2010; 2: 3-5.
42. Temel AB. Hemşirelik Eğitiminde Akreditasyon. 5.Ulusal 16.Uluslararası Hemşirelik Kongresi Kitabı, İzmir 5-8 Kasım 2017; ss 1-16.