Kent Planlama ve Kentsel Altyapı İlişkisinin Evrimi

İklim değişikliği ve ekolojik bozulmanın sebep olduğu felaketler karşısında kentlerin geleceği kent planlaması ile kentsel altyapı arasındaki hassas denge ile doğrudan ilişkili hale gelmiştir. Kentlerdeki risklerin yönetilmesi, mevcut altyapının kapasitesinin yönetimi ve iklim değişikliği karşısında uyumlaştırılması için kent planlama ve kentsel altyapı arasındaki ilişkinin yeniden ele alındığı bütünleşik sürdürülebilir kent planlama ve yönetimi yaklaşımları uzun bir süredir tartışılmaktadır. Özellikle son otuz yıldır, dünyanın farklı ülkelerinde çeşitli sebeplerle kent planlaması ile kentsel altyapı yatırımlarının ayrışan bir çizgi izlediği görülmektedir. Neoliberal politikaların etkisi altında kentsel projelerle kent planlama süreci kentsel rantın yeniden dağıtıldığı bir mekanizmaya dönüştürülürken, kentsel altyapı yatırımları da yer yer bu dönüşümün etkilerini siyasi açıdan meşrulaştıracak mega projeler olarak topluma sunulmaktadır. Bu kopuş kaynakların verimli ve etkin kullanılamamasına, kentsel ekosistemin olumsuz etkilenmesine ve kentsel gündelik yaşamın kırılganlaşmasına ve kesintiye uğramasına sebep olmaktadır. Planlama ile altyapıyı yeniden bir arada ele alacak bir çerçevenin geliştirilmesi kaçınılmaz bir ihtiyaç halini almıştır.

Evolution of the Relationship between Urban Planning and Urban Infrastructure

In the face of disasters caused by climate change and ecological degradation, the future of cities has become closely interrelated with the sensitive balance between urban planning and urban infrastructure. Integrated sustainable urban planning and management approaches, where the relationship between urban planning and urban infrastructure is re-examined to manage urban risks, manage the capacity of existing infrastructure, and adapt to climate change have been discussed for a long time. Particularly in the last 2 to 3 decades, in various countries and for different reasons, urban planning and urban infrastructure investments have diverged. Under the influence of neo-liberal policies, the urban planning process has often been transformed into a mechanism of re-distributing urban rents via urban projects, and urban infrastructure investments are presented to society as mega projects to help legitimize the effects of this transformation politically. This dissociation results in an inefficient and ineffective use of resources, a negative effect on the urban ecosystem, and an urban daily life that is fragile and disrupted. The development of a framework that re-integrates planning with infrastructure is an inevitable necessity.

PDF

___

Amekudzi, A. A., Thomas-Mobley, L., & Ross, C. (2007). Transportation Planning and Infrastructure Delivery in Major Cities and Megacities. Transportation Research Record: Journal of the Transportation Research Board, 1997(1997), 17–23. https://doi.org/10.3141/1997-03
Benovolo, L. (1992). History of the City. In S. Kostof (Ed.), The City Assembled: Elements of Urban Form through History. Boston MA: Little, Borwn and Company.
Davidoff, P. (2011). Advocacy and Pluralism in Planning. Journal of the American Institute of planners, 1965. The City Reader, 5(March 2012), 435–445. https://doi.org/10.1080/01944366508978187
Demuzere, M., Orru, K., Heidrich, O., Olazabal, E., Geneletti, D., Orru, H., … Faehnle, M. (2014). Mitigating and adapting to climate change: Multi-functional and multi-scale assessment of green urban infrastructure. Journal of Environmental Management, 146, 107–115. https://doi. org/10.1016/j.jenvman.2014.07.025
Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (1982). Türkiye’de yerleşme merkezlerinin kademelenmesi: Ülke yerleşme merkezleri sistemi. Ankara.
Dodson, J. (2009). The ‘Infrastructure Turn’ in Australian Metropolitan Spatial Planning. International Planning Studies, 14(2), 109–123. https:// doi.org/10.1080/13563470903021100
Ertan, K. A. (2004). 20.Yüzyıl Kent Ütopyaları. Çağdaş Yerel Yönetimler, 13(3), 5–21. Retrieved from http://www.todaie.edu.tr/resimler/ ekler/3e3116a8027ba9c_ek.pdf?dergi=Cagdas Yerel Yonetimler Dergisi
Krueckberg, N. (1989). Introduction to Planning History in the United States Title. In S. K. Schultz (Ed.), Constructing Urban Culture: American Cities and City Planning 1800-1920. Philadelphia: Temple University.
Neuman, M. (2007). Multi-scalar large institutional networks in regional planning. Planning Theory and Practice, 8(3), 319–344. https://doi. org/10.1080/14649350701514645
Neuman, M. (2009). Spatial planning leadership by infrastructure: An American view. International Planning Studies, 14(2), 201–217. https://doi. org/10.1080/13563470903021241
Neuman, M., & Smith, S. (2010). City planning and infrastructure: Once and future partners. Journal of Planning History, 9(1), 21–42. https://doi. org/10.1177/1538513209355373
Newman, P. (2009). Markets, experts and depoliticizing decisions on major infrastructure. Urban Research & Practice, 2(2), 158–168. https://doi. org/10.1080/17535060902979063
Peterson, J. A. (2003). The Birth of City Planning in the United States 18401917. JHU Press.
Schuler, R. E. (1992). Transportation and Telecommunications Networks: Planning Urban Infrastructure for the 21st Century. Urban Studies, 29(2), 297–310. https://doi.org/10.1080/00420989220080331
Shwayri, S. T. (2013). A Model Korean Ubiquitous Eco-City? The Politics of Making Songdo. Journal of Urban Technology, 20(1), 39–55. https:// doi.org/10.1080/10630732.2012.735409
Ward, S. V. (Stephen V. (1992). The Garden city : past, present, and future. E & FN Spon.
Yokohari, M., Takeuchi, K., Watanabe, T., & Yokota, S. (2008). Beyond greenbelts and zoning: A new planning concept for the environment of asian mega-cities. In Urban Ecology: An International Perspective on the Interaction Between Humans and Nature (Vol. 47, pp. 783–796). Elsevier. https://doi.org/10.1007/978-0-387-73412-5_50
Young, D., & Keil, R. (2010). Reconnecting the disconnected: The politics of infrastructure in the in-between city. Cities, 27(2), 87–95. https://doi. org/10.1016/J.CITIES.2009.10.002