Green Settlement Planning and Design: The First National and Institutional Certification Attempt for Turkey
The concept of sustainability should be significantly integrated into practice as well as into contemporary urbanism principles as innovative technological approaches for designing the future cities of 21st century. A green certification can be accepted as an essential tool to provide the location-specific, measurable, monitorable, updatable components and parameters of sustainability. The aim of the study is to discuss the preparation of analysis and synthesis of green building and settlement certification that is carried out with the Ministry of Environment and Urbanism and to share the results of the significant experience which is dealing with global objectives at the national and local scale. This first experience will be evaluated under the indicators of land use, ecology and disaster management topics related to their contribution in sustainable urban development with a notion of providing social and economic sustainability of urban livelihoods. Alongside the evaluation this paper will provide a comparison of this national intervention with other widely used and world-known international green certifications. Having elaborated international green certificates to build the infrastructure for a national certificate on urban scale, the major land use decisions for the sustainable settlements prove to provide integrity between the green scales building and settlement. Thus, the researchers decided to emphasize the major subjects of ecological assets and land evaluation, sustainable site selection and energy efficient planning, sustainable urban development and land use, environmental management and infrastructure planning, disaster mitigation in conjunction with socio-cultural quality and socio-economic welfare to insure sustainability measures in Turkish settlements. The decisions on the parameters also help other components of sustainability to relate among whole dynamics of the city. Therefore, the suggestions for a national green certificate in this study are expected to contribute to the adoption of realistic and practical steps necessary to achieve sustainability goals.
Sürdürülebilirlik kavramı, 21. yüzyılın kentlerinin tasarımında yenilikçi teknolojiler ile birlikte hem pratiğe hem de güncel planlama prensiplerine entegre edilmelidir. Yeşil sertifika sistemleri ile sürdürülebilirlik için konum odaklı, ölçülebilir, izlenebilir, güncellenebilir gösterge ve bileşen setleri sağlanabilir. Bu çalışma, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı ile yürütülmüş olan yeşil bina ve yeşil yerleşme sertifikasyonu için yapılan analiz ve sentez aşamalarını derlemekte ve küresel sürdürülebilirlik hedeflerini hem ulusal hem de yerel ölçekte çözümlemeye çalışan deneyimsel sürecin sonuçlarını derlemektedir. Bu ilk ulusal girişim için yapılan arazi kullanımı, ekoloji ve afet yönetimi göstergeleri kentsel yerleşimlerin sosyal ve ekonomik sürdürülebilirliklerine sağladıkları katkı üzerinden değerlendirilecektir. Bu çalışma, aynı zamanda, yaygın kullanılan uluslararası yeşil sertifika sistemlerinin karşılaştırmasını da yapmaktadır. Ulusal bir kılavuz hazırlama hedefiyle incelenen uluslararası yeşil sertifika sistemlerinin de gösterdiği üzere, sürdürülebilir yerleşmelerin ön koşutu bina ve yerleşme ölçeğinde verilen sürdürülebilirlik kararlarının birbirlerini pekiştirici nitelikte olması gerekmektedir. Bu sebeple, araştırmacılar ekoloji, sürdürülebilir arazi seçimi, enerji verimli planlama, sürdürülebilir kentsel gelişme ve arazi kullanımı, çevre yönetimi ve altyapı planlaması ile afet zarar azaltma politikalarını sosyo-kültürel kalite ve sosyo-ekonomik refahı artırma nosyonları ile bağdaştırarak Türkiye yerleşmeleri için sürdürülebilirlik kıstaslarını belirlemeye çalışmışlardır. Bu çalışmanın ulusal yeşil sertifikasyon önerisinin sürdürülebilirlik hedeflerini gerçekleştirmede gerçekçi ve pratik adımların geliştirilmesine katkıda bulunabileceği öngörülmektedir.
___
BREEAM Official Web Page, Numbers of Project By Countries. (2018). https://tools.breeam.com/projects/explore/map.jsp?sectionid=0&pro -jectType=&rating=&certNo=&buildingName=&client=&developer =&certBody=&assessor=&addressPostcode=&countryId=7&partid =10023&Submit=Search.Erten D., Henderson K., Kobas B. (2009). A Review of International Green Building Certification Methods: A Roadmap for a Certification System in Turkey. Fifth International Conference on Construction in the 21st Century (CITC-V). Act. No.6306 of Turkish Law, 2012. http://www. resmigazete.gov.tr/eskiler/2016/10/ 20161027-2.htm.
Hamedani A.Z. & Huber F. (2012). A Comperative Study of DGNB, LEED and BREEAM Certificate Systems in Urban Sustainability. The Sustain -able City VII. (Vol I, pp.121-132).
Kibert C.J. (2013). Sustainable Construction: Green Building Design and De -livery (Third Edition). Wiley and Sons: New Jersey.
LEED Official Web Page. Numbers of Project by Countries. (2018). https:// www.usgbc.org/articles/usgbc-announces-international-ranking-top10-countries-leed.
Official Journal (o.j). (2017, 23 December). No: 30279. http://www. resmigazete.gov.tr/ eskiler/ 2017/12/20171223-3.htm.
Ozcevik O., Oguz M., Akbulut A. (2018). Urban Transformation and Green Certification Systems in Combating Climate Change. İ.T.Ü Foundation Journal. (Vol 80, pp.34-39).
Ringel M. (2006). Fostering the Use of Renewable Energies in the European Union: the Race between Feed-in Tariffs and Green Certificates. Renew -able Energy. (Vol 31, Issue 1, pp. 1-17).
Sharifi A. & Murayama A. (2014). Neighbourhood Sustainability Assess -ment in Action: Cross-evaluation of Three Assessment Systems and Their Cases from the US, the UK, and Japan. Building and Environment. (Vol 72, pp. 243-258).
Steffen, W., Richardson, K., Rockström, J., Cornell, S.E., Fetzer, I., E.M. Ben -nett, Biggs, R., S.R. Carpenter, De Vries, W., De Wit, C.A., Folke, C., Gerten, D., Heinke, J., Mace, G.M., Persson, L.M., Veerabhadran, R., Reyers B. & Sörlin S. (2015). Planetary Boundaries: Guiding Human Development on A Changing Planet. Science (Vol 347 (6223), pp.736- 748).
The Ministry of Energy and Natural Resources. (2018). National Energy Efficiency Action Plan 2017-2023.
http://www.yegm.gov.tr/document/20180102M1_2018.pdf.
TurkStat. (2016). Energy Statistics. http://www.tuik.gov.tr/Start.do.
TurkStat. (2017). Foreign Trade Statistics. http://www.tuik.gov.tr/Start.do.
TurkStat. Greenhouse Emission Statistics 1990-2015. http://www.tuik.gov. tr/Start.do.
Union of Turkish Bar Associations. (2014). International Natural Pro -tection Agreements. http://www.cmo.org.tr/resimler/ekler/ 0a964846d55e228_ek.pdf.
United Nations Sustainable Goals 2016 Report. https://sustainabledevelop -ment.un.org/ content/ documents/ 21252030%20Agenda %20for%20 Sustainable%20 Development %20web.pdf.
Wamsler C., Brink E., Rivera C. (2013). Planning for Climate Change in Ur -ban Areas: From Theory to Practice. Journal of Cleaner Production (Vol 50 (1), pp.68-81).
- ISSN: 1300-7319
- Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
- Başlangıç: 1986
- Yayıncı: TMMOB Şehir Plancıları Odası
Sayıdaki Diğer Makaleler
Emin Yahya MENTEŞE, AZİME TEZER, Mehmet DEMİR
Kentsel Dönüşüm Uygulamalarında Kurumsal Kapasite Yaratmanın Önemi
ÖZLEM ÖZÇEVİK, MELİS OĞUZ, AYŞE AKBULUT
Konut Üretim Performansının Konuta Ekonomik Erişebilirlik Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi
ESMA AKSOY KHURAMİ, ÖZGÜL BURCU ÖZDEMİR SARI
Kartografik Analiz ve Rehberli Gezi Yöntemleriyle Peyzaj Değişiminin Tespiti: İzmir Selçuk Örneği