HÜSEYİN ASLAN, HATİCE KUMCAĞIZ, KAMİL ALAKUŞ

An investigation of the relationship between the altruism levels, communication skills and problem solving skills of the elementary education and secondary education teachers

This study aimed to exhibit the relationship between the altruism levels, communication skills and problem solving skills of the elementary education and secondary education teachers. The study population consisted of 725 teachers at Sinop Provincial Center during 2015-2016- school year, and the sample consisted of 452 teachers selected by simple random sampling method. This study was conducted based on the relational screening model. As a result of the conducted research, the relationship coefficient between the altruism scores and problem solving skills of the elementary education teachers was found as .17 and it was seen that this relationship was in the same direction and insignificant (p=.05; n=132). Similarly, the relationship coefficient between the altruism levels and communication skills of the teachers at the first level of elementary education was found as .23 and it was seen that the said relationship was in the same direction and significant (p=.01; n=132). The relationship coefficient between the altruism scores and problem solving skills of the secondary education teachers was found as -.15 and it was seen that this relationship was in the opposite direction and significant (p=.03; n=182). According to the acquired results, conducting similar studies to deal with the significance of the altruism behaviors of teachers in education can be recommended.

İlköğretim ve ortaöğretim öğretmenlerinin özgecilik düzeylerinin iletişim becerileri ve problem çözme becerileri ile olan ilişkisinin incelenmesi

Bu çalışmanın amacı, ilköğretim ve ortaöğretim öğretmenlerinin özgecilik düzeylerinin, iletişim becerileri ve problem çözme becerileri ile ilişkisini ortaya koymaktır. Çalışmanın evrenini 2015-2016 eğitim-öğretim döneminde Sinop il merkezindeki 725 öğretmen; örneklem ise basit tesadüfî örnekleme yöntemi ile seçilen 452 öğretmen oluşturmaktadır. Bu çalışma, ilişkisel tarama modelinde bir çalışmadır. Yapılan araştırmalar sonucunda, ilköğretimdeki öğretmenlerin özgecilik puanları ve problem çözme becerileri arasındaki ilişki katsayısı .17 olarak bulunmuş olup bu ilişkinin aynı yönde ve önemsiz olduğu görülmüştür (p=.05; n=132). Ortaöğretimdeki öğretmenlerin özgecilik puanları ve problem çözme becerileri arasındaki ilişki katsayısı -.15 olarak bulunmuş olup bu ilişkinin ters yönde ve önemli olduğu görülmüştür (p=.03; n=182). Benzer şekilde ortaöğretimdeki öğretmenlerin özgecilik düzeyleri ve iletişim becerileri arasındaki ilişki katsayısı .08 olarak bulunmuş olup söz konusu bu ilişkinin aynı yönde ve önemsiz olduğu görülmüştür (p=.25; n=182). Elde edilen bulgular ışığında eğitimde özgeci öğretmen davranışlarının önemine değinecek benzer çalışmalar önerilebilir.

PDF

___

Akbaba, S. (1994). Grupla psikolojik danışmanın sosyal psikolojik bir kavram olan özgecilik üzerindeki etkisi. Unpublished doctorate dissertation, Atatürk University, Erzurum.

Avcı, D., Aydın D. & Özbaşaran, F. (2013). Hemşirelik öğrencilerinde empati-özgecilik ilişkisi ve özgeci davranışın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(2), 108-113.

Balıkçıoğlu, B. & Karacaoğlu, K. (2007). Sosyal bir ürün olarak topluma pazarlanan hayırseverlik: stratejik hayırseverlik. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 9(2), 121-141.

Carlo, G. & Randall, B. (2002). The development of a measure of prosocial behaviors for late adolescents. Journal of Youth and Adolescence, 31(1), 31-44.

Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education (Sixth edition.). London: Routledge. Cumhuriyete Armağan, 1, 263-290.

Çevik, D. B. & Özmaden, M. (2013). Öğretmen adaylarının problem çözme becerileri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 270-275.

Çınar, O., Hatunoğlu, A., & Hatunoğlu, Y. (2009). Öğretmenlerin problem çözme becerileri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 215-226.

Çubukçu, Z. & Girmen, P. (2008). Öğretmenlerin sınıf yönetimi becerilerine ilişkin görüşleri. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 44, 123-142.

Deryakulu, D. (1992). Eğitim iletişimi kavramı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25(2), 787–794.

Eagly, A. H. & Crowley, M. (1986). Gender and helping behavior: A metaanalytic review of the social psychological literature. Psychological Bulletin, 100, 283-308.

Elkatmış, M. & Ünal, E. (2014). Sınıf öğretmeni adaylarının iletişim beceri düzeylerine yönelik bir çalışma. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 107-122.

Elmas U. (1998). Bireylerin ana-baba tutumları ile özgecilik düzeyleri arasındaki ilişkiler. Unpublished master’s thesis, Atatürk University, Erzurum.

Freeddman, J. L., Sears, D. O., & Carlsmith, J. M. (1976). Özgecilik ve olumlu davranış. (Trans. Ali Dönmez). Social psychology Englewood Cliffs , N.J: Prentice-Hill.

Gintis, H. (2003). The Hitchhiker’s Guide to Altruism: Gene-culture coevolution, and the Internalization of Norms. Journal of Theoretical Biology, 220, 407-418.

Gordon, M. (2003) Sosyoloji sözlüğü (Trans. Osman Akınhay, Derya Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Heppner, P. P. (1978). A review of the problem solving literature and it’s relationships to the counseling process. Journal of Counseling Psychology, 25, 366-375.

İslamoğlu, A. H. & Altunışık, R. (2008). Tüketici davranışları, İstanbul: Beta Yayınları.

İşmen, E. A. & Yıldız, A. (2005). Öğretmenliğe ilişkin tutumların özgecilik ve atılganlık düzeyleri açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetim, 42, 151-166.

Kalaycı, Ş. (2010). Spss uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.

Kapıkıran, N. A. (2008). Moral behavior and pro-social behaviors: Does art education create a difference? International Journal of Human Sciences, 5(2), 1-14.

Karadağ, E. & Mutfakçılar, I. (2009). İlk ve orta öğretim okulu öğretmenlerinin özgecilik düzeyleri üzerine bir araştırma. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(1), 75-92.

Kaya, K. Y. (1994). Türkiye’de öğretmen yetiştirme: 2000 yıllara doğru Türkiye’de öğretmen yetiştirme sistemine bir bakış. Amme İdaresi Dergisi, 23(3), 27-50.

Kee-Lee, C. (1998). Effects of age, gender, and participation in volunteer activities on the altruistic behavior of Chinese adolescents. Journal of Genetic Psychology, 159 (2), 195-201.

Korkut, F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeği’nin geliştirilmesi: güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.

Korkut F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 143-149

Ma, H. K. (2003). The relationship of the family social environment, peer influences, and peer relationships to altruistic orientation in Chinese children. Journal of Genetic Psychology, 164 (3), 267- 274.

Onatır, M. (2008). Öğretmenlerde özgecilik ve değer tercihleri arasındaki ilişki. Unpublished master’s thesis, Yeditepe University, İstanbul.

Öztürk, Z. & Bilkay A. T. (2016). Türkiye kamu hastaneleri kurumunda çalışan kadınların kariyer engelleri ve cam tavan sendromu algıları. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6), 89-102.

Özyer, U., Orhan-Dönmez, D., & Orhan, U. (2012). Demografik özelliklerin örgütsel vatandaşlık davranışının alt boyutları ile ilişkisi: bankacılık sektöründe bir uygulama. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 27(1), 181-204.

Pehlivan, B. K. (2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim- Online, 4(2), 17-23.

Podsakoff, P. M. & MacKenzie, S. B. (1994). Organizational citizenship behaviors and sales unit effectiveness. Journal of Marketing Research, 3(1), 351-363.

Rushton J. P., Fulker D. W., Neale M. C., Nias D. K. B., & Eysenck, H. J. (1986). Altruism and aggression: The heritability of individual differences. Journal of Personality and Social Psychology, 50, 1192- 1198.

Saracaloğlu, A. S. (2006). 21. Yüzyılda öğretmen adaylarının nitelikleri. Atatürk ve Cumhuriyete Armağan, 1, 253-290.

Saracaloğlu, A. S., Yenice, N., & Karasakaloğlu, N. (2009). Öğretmen adaylarının iletişim ve problem çözme becerileri ile okuma ilgi ve alışkanlıkları arasındaki ilişki. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 187-206.

Saracaloğlu, A. S. & Kaşlı, A. (2001). Öğretmen adaylarının bilgisayara yönelik tutumları ile başarıları arasındaki ilişki. Ege Eğitim Dergisi, 1(1), 112-127.

Sarıyer, N. (2011). Hayırsever tüketici davranışı - Çanakkale örneği. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(2), 255-268.

Savaşır, I. & Şahin, N. H. (Ed.). (1997). Bilişsel ve davranışçı terapilerde değerlendirme: sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.

Schwartz, B. (1993). Why altruism is impossible and ubiquitous. The Social Service Review, 3, 314-343.

Serin, O. (2006). Sınıf öğretmenlerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 318142, 80-88.

Şahin, N., Şahin, N. & Heppner, P. P. (1993). Psychometric properties of the Problem Solving Inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and Research, 17, 379-396.

Şahin, E., Ersanlı, E., Kumcağız, H., Barut, Y., & Ak, E. (2014). Sociodemographic differences in empathic tendency: A sample of religious high school students. Journal of Studies in Education, 4(4), 1–11.

Şara, P., & Güney, Ü. (2015). Sınıf ve branş öğretmenlerinin iletişim becerileri düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi: Eşme İlçesi örneği. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. XIV. Uluslararası katılımlı sınıf öğretmenliği eğitimi sempozyumu (21-23 Mayıs 2015) Özel Sayısı, 195-205.

Terzi, Ş. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(2), 221-232.

Türkkahraman, M. & Şahin, K. (2010). Kadın ve kariyer. Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(1), 75-88.

Yavuzer, H., İşmen, E., Yıldız, A., Demir, İ., Meşeci, F., Kılıçarslan, A. & Sertelin, Ç. (2006). Öğretmen özgeciliği ölçeği: Gelişme, geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3), 97-972.