YŌKO TAWADA’NIN DİSTOPİK ROMANI “TOKYO’NUN SON ÇOCUKLARI” NA EKOELEŞTİREL YAKLAŞIM

Yōko Tawada Japonya’da 11 Mart 2011 tarihinde yaşanılan Tōhoku depremi ve Fukushima Daiichi Nükleer Santral kazasından sonra edebiyat ile yapabileceklerinin gücünü sorgulayarak eserlerinde deprem ve felaket konularını defalarca ele almıştır. Bu çalışmada incelenecek Tokyo’nun Son Çocukları adlı roman Yōko Tawada’nın felaketten sonra Fukushima bölgesine yaptığı gezi sonrası yazdığı distopik bir romandır. Romanda ekolojik felaketler ve çevresel sorunlar neticesinde Japonya’da, özellikle sanayi ve ekonominin merkezi başkent Tokyo’da distopyaya sürüklenen bir yaşam vardır. Tawada’nın romanı günümüz insanını çevresel sorunlara, nükleer radyasyon tehlikesine ve nükleer santrallerin medeniyetle ilişkisini sorgulamaya yönlendirir. Bu bağlamda Tawada’nın metni ekoeleştiri alanında ortaya çıkan “derin ekoloji” kavramı üzerinden incelenmiştir. Derin ekoloji terimi filozof Arne Naess’ın 1973 yılında yayımladığı “Derin Ekoloji Hareketi: Bazı Felsefi Görüşler” başlıklı makalesinde ilk kez kullanılmıştır. Derin ekolojinin temel ilkelerini sekiz maddede açıklayan Naess, yaşam formlarının zenginliği ve çeşitliliğini savunarak insan ve insan dışı varlıkların kendi içlerinde başlı başına birer değer olduğunu ifade eder. Tokyo’nun Son Çocukları’nda sadece insanın değil insan dışı varlıkların da değerinin vurgulanması, tüm varlıkların eşitliğinin savunulması ve yaşam ağının bir parçası olarak betimlenmesi Naess’ın derin ekoloji felsefesinin temel ilkeleri ile uyumlu olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yōko Tawada, Distopya, Japon Edebiyatı, Ekoeleştiri.

AN ECOCRITICAL APPROACH TO YŌKO TAWADA’S DYSTOPIAN NOVEL “THE LAST CHILDREN OF TOKYO”

After the Great East Japan Earthquake and the aftermath of the Fukushima Nuclear Disaster, Yōko Tawada has written many works that touch the issues surrounding earthquakes and natural disasters - she raises salient questions through the power of literature. The novel The Last Children of Tokyo, which will be examined in this study, is a dystopian novel written by Yōko Tawada after her trip to the disaster zone of Fukushima. The novel presents a society which was impacted by ecological disasters and environmental problems - a life of drifting into dystopia, taking place in the capital city of Tokyo the center of Japan’s industry and economy. Tawada's novel leads us to a confrontation with today's human questions; on environmental problems, the danger of nuclear radiation, and the relationship of nuclear power plants to civilization. In this regard, Tawada's text was analyzed through the concept of “deep ecology" that emerged in the field of ecocriticism. The term “deep ecology” was first used by the philosopher Arne Naess in his 1973 article titled, Deep Ecology Movement: Some Philosophical Aspects. Explaining the basic principles of deep ecology into eight items, Naess provides a defense for the richness and diversity of life forms and states that human and non-human beings are values in themselves. The Last Children of Tokyo, emphasizing the value of not only human but also non-human beings, defending the equality of all beings and depicting all beings as part of the web of life has shown that it is compatible with the basic principles of Naess's philosophy of deep ecology

Keywords:

Yōko Tawada, Dystopia, Japanese Literature, Ecocriticism,

PDF

___

De Pieri, V. (2016). “Dystopia as a narrative keyword: Tawada Yōko’s responses to Japanese 3/11” , Loxias, 54, 1-14.
Dindar, G. (2012). “Derin Ekoloji Hareketi: Bir Garip Şair Orhan Veli”, Ekoeleştiri Çevre ve Edebiyat, (Ed: S. Oppermann), Phoenix Yayınevi, Ankara.
DiNitto, R. (2021). “Atomic Metaphors, Victims, and the Contestations of Nuclear Discourse”, Religions, 12/962, 1-11
Ergin, M. ve Dolcerocca, Ö. N. (2016). “Edebiyata Ekoeleştirel Yaklaşımlar: Ekoeleştiri ve Elif Sofya”, Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 36, 297-314.
Göktürk, A. (2020). Ada İngiliz Yazınında Ada Kavramı, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
Hideo, L. (2019). “Kiken no jidai to “Kotoba no Byō” Tawada Yōko, Bairingaru Ekisaitomento, Iwanami Shoten, Tokyo.
Ken, T. (1993). “ Japan’s Matrix of Nature, Culture, and Technology”, Japanese business: cultural perspectives, (Ed: Marks, N. E. VE Roach S.), State University of New York Press, Albany.
Kıraathane İstanbul Edebiyatevi (2020). “Kıırathane Kitap Şenliği: Sınırları Aşmak – Yoko Tawada” , https://www.youtube.com/watch?v=LrMBkyrJ38A
Kodansha Book Club. (2014). Yagate “kibō” wa modoru tabitatsu “Kentōshi” tachi, Tawada Yōko, Robert Campbell Taidan (11.2014) http://kodanshabunko.com/kentoushi/
Masahiro, K. (2019). “Ikari wo kanō nı suru tame ni Kimura Yūsuke Isa no Hanranron” , Japanese-language Literature Studies, 8, 191-210.
Maurer, K. (2016). “Translating Catastrophes: Yoko Tawada’s Poetic Responses to the 2011 Tōhoku Earthquake, the Tsunami, and Fukushima”, New German Critique, 43, 171-194.
McKibben, B. (2015). Doğanın Sonu, (Çev: B. Göl ve H. İ. Mavituna), Everest, İstanbul.
Naess, A. (2005). “The deep ecology movement: Some philosophical aspects”, Selected Works of Arne Naess, (Ed: A. Drengson ve H. Glasser), Springer, Hollanda.
Oppermann, S. (2012). “Ekoeleştiri: Çevre ve Edebiyat Çalışmalarının Dünü ve Bugünü”, Ekoeleştiri Çevre ve Edebiyat, (Ed: S. Oppermann), Phoenix Yayınevi, Ankara.
Saitō, M. (2018). Nihon no Dōjidai Shōsetsu, 1. Baskı, Iwanami Shoten, Tokyo.
Schaefer, D. ve Domroes, M. (2009). “Recent climate change in Japan? Spatial and temporal characteristics of trends of temperature”, Climate of the Past Discussions, 5/1, 13-19.
Takei, S. (2019). An Ecocritical Analysis of Modern Japanese Literary History: Becomings of Self, Nature and Literature at the Beginning of the Twentieth Century, Uppsala Üniversitesi
Taniguchi, S. (2015). “Tawada Yōko no Bungaku ni Okeru Kyōkai: ‘Yūhi no Noboru toki: STILL FUKUSHIMA’ wo chūshin ni”, Center for Comparative Japanese Studies Annul Bulletin, Ochanomizu Universty, 11, 55-64.
Tawada, Y. (2020). Tokyo’nun Son Çocukları, (Çev: H. C. Erkin), Siren Yayınları, İstanbul.
Um, I. (2017). “Higashi Ajia ni Okeru Sainan Bungaku Kenkyū no Tenbō Higashiajia no Sainan ni Taisuru Bungaku-tekina Taiō to Sainan Joji no Keifu Kenkyū wo Chūshin ni” , The Journal of Japanese-Language Literature Studies, 1/5, 217-224.
Umesao, T., Kindaichi, H. Sakakura, A. ve Hinohara, S. (1995). Nihongo Daijiten, Kodansha, Tokyo.
Yoda, T. (2006). Japan After Japan: Social and Cultural Life from the Recessionary 1990s to the Present, Duke University Press, Durham.