Birisi çağdaş Fransız Edebiyatı’nda kendini hiçbir yazınsal yönelime ait saymayan Marguerite Duras gibi biryazı ustası, diğeri çağdaş Türk Edebiyatı’nda hiçbir kalıba sığmayan, yerleşik değerlere kafa tutan, ödüllerekatılmayan, sıradışı bir yazar Leylâ Erbil. Ortak özellikleri kimseye benzememek, kimseye öykünmemek, yeniyiaramak, özgür düşünceyi özgün yapıtlarla yansıtmak. Bu iki ilginç yazarda benzerlikler aramak ilk bakıştaolanaksızdır, hatta yanlıştır. Ama rastlantısal da olsa ortada yazıyı algılamalarında ve yansıtmalarında benzerliklervar. Yapıtlarının çoğul okumaya açık oluşu kimi koşutlukları aynı bağlamda yorumlama olanağı sunuyor.Her iki yazarın yapıtlarında, yazarlar da kişileri de herkes kendi gerçeğini kendi arar, kendi kurar; ister yaşanmışister düşlenmiş olsun. Düşünsel ve yazınsal yönelimlerini kişi üzerinden yapıta yansıtan yazarların verdiği ipucudoğrultusunda önceliği odaksal kişiye vererek metin içi konumlarını ve metin dışı bağlanımlarını değerlendirmekilginç bir çalışma olur düşüncesindeyiz.

One of them is a wordsmith like Marguerite Duras who does not regard herself appertaining to any literary movement in contemporary French Literature, the other one is an extraordinary writer Leylâ Erbil who outgrows stereotypes, opposes to the established forms, and doesn’t accept awards. Being unlike anyone, not emulating to anyone, searching for the new and reflecting free thought via unique works of art are their common characteristics. At first, looking for similarities in these two writers is impossible, it is even incorrect. However, there are similarities in their perceptions and reflections of writing though it is coincidental. That their works are open to plural reading gives the opportunity to interpret some parallelisms in the same context. In the works of both authors, both writers and their characters search for his/her own truth and establish their own facts whether it is lived or imagined. We are in the opinion that it would be an interesting study to evaluate in-text positions and out-of-text connections by giving priority to the focal person in line with the hint given by the writers, who reflect their intellectual and literary tendencies to their works through characters.