Okul Öncesi Çocukların Oyunlara Yansıttıkları Sorunların Değerlendirilmesi

Bu çalışmada okul öncesi çocukların oyunlara yansıttıkları sorunlara ilişkin öğretmenlerin görüşleri alınmıştır. Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden fenomenolojik (olgubilim) desende temellendirilmiştir. Çalışma grubu olasılıklı olmayan örnekleme yöntemlerinden amaca yönelik örnekleme içerisinde yer alan kolay ulaşılabilir durum örneklemesine göre seçilmiştir. Grup, Muş ilinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı okul öncesi kurumlarda görev yapan 19 öğretmenden oluşmaktadır. Çalışmada veriler yarı yapılandırılmış görüşme formları ile toplanmıştır. Bu çerçevede öğretmenlerle yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiş ve elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre öğretmenler çocukların oyunlarına çeşitli sorunlar yansıttığını ifade etmişlerdir. Velilerin eğitim durumunun öğrencilerin oyunlarına yansıttığı sorunlarda etkili olduğu; çocukları ile ilgilenen ailelerin çocuklarının oyunlar oynarken kurallara uyduğu ve özgüven açısından kendini geliştirmiş olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca ailelerin gelir durumunun dolaylı ya da doğrudan da olsa çocukların oyunlarındaki davranışlarına etkisinin olduğunu; çocukları oyunlarda daha çok sosyalleştirmek ve aktifleştirmek için onlara görev ve sorumluluk vermenin ve ayrıca maddi manevi pekiştireçlerle bu durumu desteklemenin daha etkili olduğunu ifade etmişlerdir. Bu çerçevede öğretmenlerin sınıf yönetimi açısından kendilerini geliştirecekleri farklı kaynak ve çalışmaları takip etmeleri; kırsal kesimlerde üniversiteler öncülüğünde psikolojik danışma ve rehberlik, okul öncesi eğitimi ve Milli Eğitim Bakanlığı’ndan uzmanların katılımıyla aile eğitimi üzerine ortak proje çalışmalarının yapılması önerilebilir. Benzer şekilde okullarda haftanın ya da ayın bir günü aile-çocuk-öğretmen oyun günü şeklinde çalışmaların düzenlenmesi; grup oyunlarının daha çok ön plana çıkarılması tavsiye edilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Okul Öncesi, Oyun, Problem Davranışlar, Yansıtma, Öğretmen Görüşleri

Evaluation of the Preschool Children’s Problems in Plays

In this study, the opinions of the teachers about the problems that the pre-school children reflect on the games were investigated. Research has been based on phenomenological (qualitative) design from the qualitative research methods. The study group was selected according to convenience sampling based on the purposive sampling in non-probabilty sampling methods. The study group consists of 19 teachers who work in pre-school institutions affiliated to the Ministry of National Education in Mus city. The data were collected via semi-structured interview forms. In this framework semi-structured interviews were carried out with teachers and the data obtained were subjected to content analysis. According to the results obtained in the research, teachers thought that children reflect various problems in their games. Teachers thought that the education of the parents is effective in the problems that the students reflect on their games. Theachers also thought that children who were cared by their families have improved themselves in terms of self-confidence when playing games. Teachers thought that the behavior of children in their games is indirect or directly influenced from the income situation of the parents. They stated that it would be more effective to give them duties and responsibilities in order to socialize and activate children more in games and also to support this situation with material spiritual reinforcements. In this context, it can be suggested that teachers follow different sources and studies in which they develop themselves in terms of classroom management. In rural areas it may be suggested to undertake joint project studies on family education with the participation of experts from the Ministry of National Education, psychological counseling and guidance and pre-school education, under the leadership of universities. It can be suggested to arrange to work on school day as a family-child-teacher play day on a day or a day of the week and more attention can be given to group games as well.

Keywords:

Pre-School, Play, Problem Behaviours, Reflecting, Teachers Opinions,

PDF

___

Adıgüzel, Ö. (2014). Eğitimde yaratıcı drama. Ankara: Pegem Akademi Ya-yıncılık.
Ağlamış, C. E. (2016). Serebral palsi: oyun eğitiminin fonksiyona etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Tür-kiye.
Ahioğlu, E. N. (1999). Sembolik oyunun 4 yaş çocuklarının dil kazanımına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Akınbay, H. (2014). Okul öncesi dönemde oyunun önemi ve çocukların motor gelişimi üzerine etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya, Türkiye.
Aksoy, N. (2000). Sınıf içi disiplin sorunlarını azaltmada izlenebilecek te-mel yaklaşımlar. Eğitim Araştırmaları, 2, 5-9.
Balcı, A. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem teknik ve ilkeleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Banerjee, R., Alsalman, A. ve Alqafari, S. (2017). Supporting sociodramatic play in preschools to promote language and literacy skills of eng-lish language learners. Early Childhood Education Journal, 44, 299– 305.
Bekmezci, H. ve Özkan, H. (2015). Oyun ve oyuncağın çocuk sağlığına et-kisi. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları Dergisi, 5 (2), 81-87.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, 23 (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Çelik, H. (2006). Üniversite birinci sınıf öğrencilerinin saldırganlık tepki-leri, bağlanma tarzları ve kişilerarası şemalarının incelenmesi. Ya-yınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul, Türkiye.
Erbay, F. ve Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (Kefad), 13 (2), 249-264.
Erdinç, S. (2009). Okul öncesi dönem çocuklarında fiziksel ve ilişkisel sal-dırganlığın çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanma-mış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Ergin, B. ve Ergin, E. (2017). The predictive power of preschool children’s social behaviors on their play skills. Journal of Education and Trai-ning Studies, 5 (9), 140-145.
Erşan, Ş. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş gru-bundaki çocukların oyun ve çalışma (iş) ile ilgili algılarının ince-lenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, An-kara, Türkiye.
Evertson, C. M. ve Emmer, E. T. (2013). İlkokul öğretmenleri için sınıf yöne-timi. (A. Aypay, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Fischer, W. K. ve Hencke, W. R. (1996). Infants' construction of actions in context:piaget's contribution to research on early development. American Psychological Society, 7 (4), 204- 210.
Gül, M. (2006). Anasınıfına devam eden alt sosyo-ekonomik düzeydeki 61-72 ay arası çocuklara sembolik oyun eğitiminin genel gelişim durumlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üni-versitesi, Ankara, Türkiye.
Güler, S. (2015). Sosyal oyunun 48–69 aylık çocukların ahlaki ve sosyal ku-ral algılarına etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
İkiz, S. ve Öztürk-Samur, A., (2016). Okul öncesi dönem çocuklarında fi-ziksel ve ilişkisel saldırganlığın ebeveyn tutumları açısından ince-lenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Der-gisi, 13(35), 159-175.
Kaugars A. S., ve Russ, S. W. (2009). Assessing preschool children's pre-tend play: preliminary validation of the affect in play scale-presc-hool version. Early Education And Development, 20 (5), 733–755.
Kibar, B. (2008). Büyükanneleriyle yetişen ve yetişmeyen sosyo-duygusal gelişim düzeyleri, davranış sorunları ile aile işlevlerinin değerlen-dirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversi-tesi, İstanbul, Türkiye.
Koçkaya, S. ve Siyez, M. D. (2017). Okul öncesi çocuklarının çekingenlik davranışları üzerine etkisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 9 (1), 31-44.
Kroeker, J. (2017). Indoor and outdoor play in preschool programs. Uni-versal Journal of Educational Research 5 (4), 641-647.
Li, J., Hestenes, L. L. ve Wang, Y. C. (2016). Links between preschool child-ren’s social skills and observed pretend play in outdoor childcare environments. Early Childhood Education Journal, 44, 61–68.
Lieberman, D.A., Fisk, M., C. ve Biely, E. (2009). Digital games for young children ages three to six: From research to design. Computers in The Schools, 26 (3), 299–313.
Metin Aslan, Ö. (2013). Anaokuluna devam eden çocukların oyun davra-nışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının ince-lenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Onur, B. ve Güney, N. (2004). Türkiye’de çocuk oyunları: Araştırmalar. Ankara: Kök Yayıncılık.
Özbey, S. ve Alisinanoğlu, F. (2009). Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60-72 aylık çocukların problem davranışlarının bazı değiş-kenlere göre incelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 493-517.
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün 5888 S. Beşirdemir, Çev.) Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Piaget, J. (1962). Play, dreams and ımitation in childhood. New York: Norton.
Şener, T. (1996). 4-5 yaş anaokulu çocuklarında dramatik oyunun ve inşa oyununun bakışaçısı alma becerilerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Tsai, C. Y. (2017). How taiwanese preschool educators view play and apply ıt in their teaching. International Education Studies, 10 (4), 152-159.
Veiga, G., Netob, C. ve Rieffe, C. (2016). Preschoolers’ free play - connec-tions with emotional and social functioning. The International Jour-nal of Emotional Education, 8 (1), 48-62. Yavuzer, H. (2008). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.