Kişisel Yetenek Gelişiminde Koçluk Eğitiminin Rolü: İşsizlikle Mücadele İçin Bir Model Önerisi

Örgütlerin önemli rekabet unsurlarından biri olan insan kaynağının önemi her geçen artmaya devam etmektedir. Nitelikli insan gücüne olan ihtiyaç, mevcut insan kaynaklarının daha iyi gelişimini sağlamak amacıyla yapılan çalışmalarında artmasını sağlamıştır. Günümüzde doğru yeteneklerin, doğru yerde kullanılmamasının bir sonucu olarak istihdam oranları düşmektedir. Bunun sonucunda işsizlik oranları artmaktadır. Bu nedenle ekonomideki üretim kaybına bağlı olarak verimsizlik ortaya çıkmaktadır. Bu noktada ise ülkemizde önemi son zamanlarda daha iyi anlaşılan koçluk eğitimleri gündeme gelmektedir. Bireyin kişisel yeteneklerini keşfetmesini sağlayan koçluk faaliyetleri hemen hemen her alanda uygulanmaktadır. İletişim, sorun çözme ve farkındalık gibi kişisel yeteneklerin gelişimi ile daha nitelikli hale gelen bireylerin yaşam standartları da yükselmektedir. Her bireyin farklı olması özel eğitimlerin uygulanmasını kaçınılmaz kılmaktadır. Bu nedenle yaşamın her alanında uygulanan koçluk eğitimleri bireysel, örgütsel ve toplumsal nitelik artışı sağlamaktadır. Ülkeler için hem ekonomik hem sosyal sorunlara neden olan işsizlikle mücadeleye de olumlu katkı sağlayan koçluk faaliyetlerinin Türkiye’de de yaygınlaştırılması büyük önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Koçluk, İstihdam, İşsizlik, Performans

The Role of Coaching Training in Personal Ability Development: A Model Suggestion for Struggle Unemployment

The importance of human resources, one of the important competition elements of organizations, continues to increase every day. The need for qualified human power has increased the work done to achieve better development of existing human resources. Nowadays employment rates are falling as a result of not using the right skills in the right place. Consequently unemployment rates are rising. Therefore, inefficiency arises due to the loss of production in the economy. At this point, the emphasis in our country has been on coaching trainings that are better understood recently. Coaching activities that enable the individual to discover their personal abilities are practiced in almost every field. With the development of personal skills such as communication, problem solving and awareness, the living standards of the more qualified individuals are also rising. The fact that each individual is different makes the implementation of special education inevitable. Consequently, coaching trainings applied in all areas of life provide individual, organizational and social qualification. It is of great importance that the coaching activities that contribute positively to the fight against unemployment which causes economic and social problems for the countries are spread in Turkey as well.

Keywords:

Coaching, Employment, Unemployment, Performance,

PDF

___

Akın, A., Ulukök, E., (2017). Koçluk yaklaşımı ile işgören geliştirme. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 279-300.
Aksoy, E. (2007). Insan kaynakları yönetiminde personel güçlendirme ve koçluk. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversi-tesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Alataş, S. (2014). Ekonomik kalkınmayı belirleyen faktörler: Ampirik bir an-aliz. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Ün-iversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
Alayoğlu, N. (2010). İnsan kaynakları yönetiminde yeni dönem: Yetenek yönetimi. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 68-97.
Altınöz, M., Çöp, S., Çakıroğlu, D. (2014). Büro ortamında yetenek yönetiminin algılanması üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 4(3), 101-111.
Altıntaş, M., (2018). İnsan kaynaklarında yeni bir yaklaşım: Yetenek yönetimine ilişkin nitel bir araştırma. Kırşehir Ahi Evran Üniver-sitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 24-43.
Altuntuğ, N. (2009). Rekabet üstünlüğünün sürdürülmesinde yeteneklerin rolü: Yetenek yönetim yaklaşımı. Süleyman Demi-rel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(3), 453-460.
Arısoy, B., (2017). Performans yönetiminde koçluk. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(2), 132-136.
Ata, A. Y. (2011). Ücretler, işsizlik ve suç arasındaki ilişki: Yatay-kesit analizi. Çalışma ve Toplum, 4, 113-134.
Aydın, E. B. (2007). Örgütlerde kariyer yönetimi, kariyer planlaması, kariyer geliştirmesi ve bir kariyer geliştirme programı olarak koçluk uygula-maları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniver-sitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
Baltaş, Z. (2011). Kurum içi koçluk. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Barutçu, E., Özbay, Ö. (2009). Koçluk yaklaşımının yönetici ve iş gören üzerine etkilerine ilişkin bir araştırma. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 1(1), 47-62.
Bayram, A., Yıldırım, Y., Ergan, S. (2017). Yönetici koçluk davranışı ile içsel pazarlama arasındaki ilişki. III. IBANESS Kongreler Serisi, 71-83.
Bozdağlıoğlu, Y. E. (2008). Türkiye’de işsizliğin özellikleri ve işsizlikle mücadele politikaları. Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 45-65.
Bozkurt, Ö. Ç., Kalkan, A., Koyuncu, O., Alparslan, A. M. (2012). Tür-kiye’de girişimciliğin gelişimi: Girişimciler üzerinde nitel bir araştırma. Journal of Süleyman Demirel University Institute of So-cial SciencesYear, 1(15), 230-247.
Bulut, M. B. (2008). Kamu sektörü ve özel sektör işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamalarının değerlendirilmesi (Kay-seri İli Örneği). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(33), 175-191.
Çelik, M., Zaim, A. H. (2011). Yetenek yönetimi yaklaşımı. İstanbul Ti-caret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 10(20), 33-38.
Çınar, Z., (2007). Coaching ve mentoring. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 3(1), 1-25.
Çırpan, H., Şen, A. (2009). İşletmelerde yenilikçiliği geliştirmede etkili bir araç: Yetenek yönetimi. Çerçeve Dergisi, 52(16), 110-116.
Çivitçi, A. (2012). Üniversite öğrencilerinde genel yaşam doyumu ve psikolojik ihtiyaçlar arasındaki ilişkiler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 321-336.
Dağdeviren, O., (2017). Yetenek kaşifi, Ankara: Elma Yayınevi, İş ve Yönetim Serisi, 1. Basım.
Damaş, G., (2010). Kariyer geliştirme aracı olarak koçluk ve yönetim becerilerini geliştirmeye yönelik örnek bir koçluk uygulaması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Demir, A. Z., Eliöz, M. (2016). Engelli bireylerin eğitim ve istihdamı için bir model önerisi. The Journal of Academic Social Science, 33, 76-90.
Doğan, S., Demiral, Ö. (2008). İnsan kaynakları yönetiminde çalışan-ların kendilerine doğru yolculuk yöntemi: Yetenek yönetimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(3), 145-166.
Eren, M. Ş., Akyüz, B. (2014). Koçluk faaliyetlerinin işgörenlerin içsel motivasyonu ve yöneticiye duyulan güven üzerindeki etkileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 167-182.
Erol, H., Aytur, G., (2017). Türkiye’de işsizlik ve sendikalaşma ilişkisi üzerine ekonometrik bir analiz. Aydın İktisat Fakültesi Dergisi, 2(2), 116-127.
Hawes, J. M., Rich, G. A. (1998). Selling and sales management in ac-tion: The constructs of sales coaching: supervisory feedback, role modeling and trust. Journal of Personal Selling & Sales Man-agement, 18(1), 53-63.
İraz, R., Akgün, Ö. (2011). Örgütsel bağlılığın çalışan performansı üzerine etkilerini ölçmeye yönelik bir çalışma. Selçuk Üniversi-tesi Sosyal Bilimler MYO Dergisi, 14(1-2), 201-224.
Jarosz, J. (2016). What is life coaching?: An integrative review of the evidence-based literature. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 14(1), 34-56.
Kahramanoğlu, A., (2017). İnsan kaynakları yönetiminde personel güçlendirme ve koçluk. Türk İslam Dünyası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11, 155-168.
Kalçık, F. (2017). Öğrenci başarısını desteklemede bir yol: Öğrenci koçluğu. Bartın Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 53-67.
Kanca, O. C., (2012). Türkiye’de işsizlik ve iktisadi büyüme arasındaki nedenselliğin ampirik bir analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 1-18.
Karabacak, K. (2010). Akademik koçluk sisteminin öğrencilerin akade-mik başarısına etkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(20), 81-94.
Koç, E., Şenel, M. C., Kaya, K. (2018). Dünyada ve Türkiye’de sanayi-leşme II-yapısal sorunlar, istihdam ve işsizlik. Engineer & the Machinery Magazine, 59 (691).
Kombarakaran, F. A., Yang, J. A., Baker, M. N., Fernandes, P. B. (2008). Executive coaching: It works!. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 60(1), 78-90
Köktürk, M. (2006). Yaşanmış hikayelerle koçluk mentorluk. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Mercanlıoğlu, Ç. (2012). Örgütlerde performans yönetimi ile işgören-lerin motivasyonu arasındaki ilişki. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 41-52.
Mucha, T. R. (2004). The art and science of talent management. Organ-ization Development Journal, 22 (4), 96-100.
Oosthuizen, R. M., Koortzen, P. (2010). A competence executive coach-ing model. SA Journal of Industrial Psychology, 36(1), 1-11.
Oruç, Ş., Sarıbudak, D. (2015). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin eğitim içerikli filmlerin eğitim ortamlarına etkisine ilişkin görüşleri. Uluslararası Alan Eğitimi Dergisi, 1(1), 19-41.
Özgüler, V. C., (2018). İşgücü piyasalarında gençler ve mesleki yeterli-likler sistemi. Verimlilik Dergisi, 2, 115-132.
Özkan, H. H. (2009). Bilgi toplumu eğitim programları. Süleyman De-mirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,10, 113-133.
Pürçek, K. I. (2014). Coach and coaching in education. Journal of Educa-tion and Future, (6), 1-14.
Semerci, Ç. (2003). Eleştirel düşünme becerilerinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 28(127), 64-70.
Sezer, H., Şahin, H. (2015). Koçluk: Tıp ve sağlık bi̇li̇mleri. TED, 14(42), 33-42.
Sezer, Ş. (2016). The effects of educational coaching on students’ aca-demic motivation, error-oriented motivation and educational stress. Turkish Online Journal of Educational Technology, Decem-ber, 850-855.
Shinn, M. M., Timmer, S. G., Sandoz, T. K. (2017). Coaching to improve mealtime parenting in treating pediatric obesity. Clinical Prac-tice in Pediatric Psychology, 5(3), 232-247.
Tanrıverdi, H., ve Alkan, M. (2018). Girişimcilerin, girişimcilik, inovas-yon yapma, inovatif düşünce ve inovatif girişimcilik düzeyle-rinin incelenmesi. Journal of Current Researches on Business and Economics, 8(1), 1-26.
Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve moti-vasyon. Sayıştay Dergisi, 88(1), 87-108.
Uğur, E. (2010). Yönetici hemşirelerin koçluk becerileri ve öz-etkililik-yeter-lilik algılamaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üni-versitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Yıldırım, E. (2011). Çalışan performansının geliştirilmesinde koçluk uygula-ması üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Yıldız, S., Savcı, G., Kapu, H., (2014). Motive edici faktörlerin çalışan-ların iş performansına ve işten ayrılma niyetine etkisi. Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 233-249.
Davranış Bilimleri Enstitüsü (DBE), (2018). Türkiye’de koçluk, http://www.dbe.com.tr/Kurumsal/tr/news/turkiyede-kocluk/ (Erişim Tarihi: 04.07.2018).