TÜRKİYE’DE BOŞANMA NEDENLERİNİN ANALİZİ ve ALTERNATİF UYUŞMAZLIK YÖNTEMLERİ

Ülkemizde istatistiksel olarak da ortaya çıkan sonuca göre, boşanmanın toplumsal olarak hoş karşılanmaması nedeniyle 1990’lı yılların sonuna kadar ciddi oranda bir artış görülmemektedir. Ancak yapılan araştırmalarda; son zamanlarda, kadınların iş yaşamına girmesi, eşlerin eğitim durumlarının yükselmesi, toplumsal, ekonomik ve kişilere ilişkin sebeplerin varlığı, kadın haklarının ön plana çıkması, hukuki yönden geçmişe oranla boşanmanın taraflar için kolaylaştırılması ile birlikte boşanma oranlarının artış gösterdiği düşünülmektedir. Bu çalışmada 2012-2016 yılları arası TUİK boşanma istatistikleri analiz edilerek boşanma nedenleri üzerine istatistiki çıkarımlar yapılmaya çalışılacaktır. Ülkemizde, boşanma sorununun özellikle son yıllarda büyük bir artış göstermesi ve bu durumun toplumsal bir sorun olarak gündeme gelmesi, konuyla ilgili daha kapsamlı araştırmalar yapılması ve sorunun çözümüne yönelik projeler geliştirilmesi bakımından önem taşımaktadır. Sorun ne kadar gerçekçi modellenirse çözüm de o kadar etkin olacaktır. Bu çalışmada ilk kez boşanma nedenleri, süre ve yaş faktörlerine göre 5 yıllık bütünleşik süreç olarak istatistiki analize tabi tutulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Boşanma olgusu, boşanma nedenleri, istatistiki analiz

PDF

___

ABALI, S. (2006). Boşanmak İçin Başvuran Kadınların Evlilikteki Cinsel Yaşamlarını Boşanma Nedeni Olarak Görme Durumları, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü.
AMATO, P. R. ve HOHMAN- Marriot, B. (2007). A Comparison of Highand LowDistress Marriages That End in Divorce. Journal of Marriage and Family, 69, 621 – 638.
ARIKAN, Ç. (1996). Halkın Boşanmaya İlişkin Tutumları Araştırması, T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları, Ankara.
CLARKE-Stewart, A., Brentano, C. (2006). Divorce Causes and Consequences. (1. Baskı). New Haven And London: Yale University Pres.
COONTZ, S. (2007). The Origins of Modern Divorce. Family Process, 46 (1). 7-16 http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1545-5300.2006.00188.x/abstract
FISHER, H. E. (2004). Cinsel Aşkın Anatomisi.(M. Gaspıralı, Çev.), Varlık Yayınları, İstanbul.
GEÇTAN, E. (1984). Çağdaş Yaşam ve Normaldışı Davranışlar (3. Baskı), Maya Yayınları, Ankara.
https://www.timeturk.com/bakan-kaya-bosanma-sureci-danismanligi-nin-onemini-anlatti/haber-750885
https://www.haberturk.com/ombudsman-bosanan-ciftler-ve-cocuklar-icin-onerdi-aile-bulusma-noktasi-1710327#
ÖZKAN, İ. ve BÖKE, Ö. (1994). Boşanma İle Sonlanan Evliliklerde Kadının Hedef Olduğu Saldırganlık. 13.02.2011, http://www.aile.selcuk.edu.tr/text/makale1.htm.
SEZEN, A. (1998). Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetin Boşanma Davalarına Yansıması. http://www.bilka.org.tr/page.asp?id=57
ŞENDİL, G. ve KIZILDAĞ, Ö. (2005). Evlilik Çatışması ve Çocuk (1. Baskı), Morpa Kültür Yayınları, İstanbul.
TARHAN, N. (2008). Evlilik Psikolojisi (5. Baskı), Timaş Yayınları, İstanbul.
UÇAN, Ö. (2007). Boşanma Sürecinde Kriz Merkezine Başvuran Kadınların Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi, Klinik Psikiyatri Dergisi, 10 (1), 38- 45.
UYAR, S. (1999). Boşanmış Bireylerin Evlilik Süreci Ve Bugüne İlişkin Psikolojik Sorunları Üzerine Bir Araştırma, Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi, Gülhane Askeri Tıp Akademisi.
ÜNLÜ, S. (1993). Aile Yapısı ve İlişkileri. 12.10.2009, http:// books.google.com.
YILDIRIM, A. (1998). Sıradan Şiddet: Kadına ve Çocuğa Yönelik Şiddetin Toplumsal Kaynakları, Boyut Kitapları, İstanbul.
YÖRÜKOĞLU, A. (2007). Değişen Toplumda Aile Ve Çocuk (7. Basım), Özgür Yayınları, İstanbul.