Bu yazıda edebiyat-siyaset ilişkisi bağlamında I. Abbasî asrında halifelerle şairler arasındaki ilişki ele alınmıştır. Cahiliye devrinde kanaat önderi olan ve bağımlılığından söz edilmeyen şairin, bu dönemde sarayla olan ilişkisindeki edilgenliği irdelenmiştir. Halifelerin şiir zevkleri ve özel yaşamlarının yanında siyasi kararlarda şairlerden nasıl yaralandıkları, ancak bu ilişkide şairin uğradığı mağduriyetlerin örnekleri verilmiştir.

In this study, the relationship between the caliphs and poets in the context of literature and politics has been handled. Furthermore, the passivity of the poet in his relation with the rulers in this period, who used to be an opinion leader during the preislamic (ignorance) period and his dependance could not be imagined at all, is presented. Not only the desire for the poetry of the caliphs and their use of the poets in their political decisions, some unjust treatments the poets faced have also been the concern of this article.